Αναστασία Νάννου

Website URL: http://cityculture.gr

Προσδοκώ Ανάσταση ..Ψυχής

«Κανείς δεν γεννήθηκε κακός, να συγχωρείς..» Αλκυόνη Παπαδάκη Ο καθένας μας σηκώνει καθημερινά το δικό του σταυρό. Κανείς άλλος δεν μπορεί να μπει στη θέση σου, να  νιώσει, να ανταπεξέλθει όπως εσύ. Ο δρόμος του καθενός είναι ξεχωριστός και οι επιλογές του καθορίζουν ποιος είναι σ’ αυτή τη ζωή. Πόσες φορές έκανες κάτι και το μετάνιωσες,

Και επέλεξα … να ζήσω

«Άφησε τα πράγματα και τα συναισθήματα που έρχονται στην ζωή σου, ν’ αναπνέουν δίπλα σου, ίσως να ‘χουν κάτι να σου πουν.. Άλλωστε, δεν διαλέγουμε αυτούς που αγαπάμε Κάποιες επιλογές σε κάνουν εκείνες.» Ρενέ Στυλιαρά Υπάρχουν άνθρωποι που έρχονται στη ζωή σου απ’ το πουθενά και σε σημαδεύουν τόσο βαθιά, τόσο ανέλπιστα μέσα σου, που

Η μελαγχολία των γενεθλίων

«Κάθε χρόνο στα γενέθλιά σου έχεις μια ευκαιρία να ξεκινήσεις από την αρχή…» (SammyHagar) Και τα χρόνια περνάνε… καθώς σιγοτραγουδώ αυτό το άσμα, κάνοντας κάθε χρόνο έναν ωραιότατο απολογισμό για τη χρονιά που παίρνουμε στους ώμους μας, τι κάναμε, τι δώσαμε, τι πήραμε, τι γεύση, τι άρωμα, τι αίσθηση μας αφήνει! Η δική μου ήταν μια

Κουράστηκα να σε αγαπώ..

«Κουράστηκα να περιμένω το μήνυμα που κατά βάθος πάντα ήξερα πως δε θα ‘ρθει. Κουράστηκα να σκαλίζω συνθήματα στη στάχτη του χρόνου. Κουράστηκα, με δυο λόγια, να λείπω απ’ τη ζωή μου. Κι ούτε κατάλαβα καλά καλά, ποιος, πότε και γιατί με πέταξε απ’ έξω…» (Αλκυόνη Παπαδάκη) Μου στέλνει ένα απόγευμα η Χρυσούλα μήνυμα, στο οποίο

Δυό τζούρες από το «μαζί» μας… αυτό θέλω

«Εγώ ήθελα να σ’ ερωτεύομαικαι να αρρωσταίνω για πάρτη σου, μιας και μ’ άφηνες πάντα χωρίς καμία προστασία. Και να σου αλλάζω με κάθε κόστος,  τον χρόνο και την εποχήστο μυαλό σου, ήθελα. Και βασικά εγώ τα πάντα ήθελα…Εσένα ήθελα, εμάς μαζί…Με ή χωρίς ήλιο. Κι εσύ… Κι εσύ φίλε μου, φοβόσουν μην αργήσεις.» (Ρενέ Στυλιαρά) Το «μαζί» μια έννοια τόσο

Η γυναίκα που αγαπώ, που αγαπάς, που αγαπάμε…

«Γυναίκες, σας περιγράφουμε όπως μας αρέσει κι εξοργιζόμαστε που δεν χωράτε στις περιγραφές μας..» (Τίτος Πατρίκιος) Συνήθως ασχολούμαι με πιο ερωτικά, φιλοσοφικά και ψυχολογικά τερτίπια του εαυτού μας, σε σύγκριση με το θέμα με το οποίο θα ασχοληθώ σήμερα. Εμπνεόμενη από τη γιορτή της γυναίκας, αποφάσισα να αναλύσω την έννοια της «Γυναίκας», ίσως την πιο δύσκολα ερμηνευόμενη

Στου έρωτα την έκθεση…

«Άκου φίλη, δύσκολα χωρίς αυτόν. Αλλά ούτε με αυτόν. Τον διεκδίκησα όσο κανέναν. Μου τα άργησε τα χατίρια μου. Πολύ. Άκου φίλη, εγώ χωρίς αυτόν πεθαίνω, πνίγομαι. Και δεν με νοιάζει τίποτα. Δεκάρα δεν δίνω. Μην εκτεθώ στα μάτια σου. Να εκτεθώ. Γι’ αυτό και τόσο ανοιχτά. Παντού να το πω. Φώναξέ τες όλες. Να

Εγώ την τρέλα μου τη φοράω καπέλο, μεγάλε…

Δεν την αφήνω να μου γίνει θηλιά. Κι όσο για την παράγκα μου, μόλις δω πως πιάνει κοριούς, ανάβω ένα σπίρτο και την καίω. Δεν το ‘χω για τίποτα. ‘’Πόσο κάνει;’’ Λέω στη μοίρα μου. Τι χρωστάω; Τόσο… Μου λέει. Παρ’ τα και δίνε του. Έχω ένα ραντεβουδάκι με την επόμενη μέρα…(Αλκυόνη Παπαδάκη) Είναι πολύ σημαντικό να

Επιλέγοντας το λύκο…

«Για όσα συμβαίνουν στο δάσος, έχει και η κοκκινοσκουφίτσα το μερίδιο της ευθύνης της… Ο λύκος κούκλα μου, πάντα λύκος ήταν»  (Αλκυόνη Παπαδάκη) Ο λύκος για τον καθένα μας είναι κάτι διαφορετικό. Είναι μία επιλογή που από την αρχή γνωρίζουμε ότι δεν είναι η σωστή. Βλέπετε, αποφεύγω τις λέξεις με αρνητική χροιά και ο λόγος

Όλα μας τα θέλω, ένα φοβάμαι δρόμος

«Φοβόμαστε τα πάντα. Φοβόμαστε τους ανθρώπους. Το παρόν, το μέλλον μας. Το παρελθόν φοβόμαστε. Τα σκεφτόμαστε και φοβόμαστε. Για μας. Για το πώς μας βλέπουν. Φοβόμαστε για το τι θα συμβεί. Ότι δεν θα τα καταφέρουμε. Ότι δεν μας αγαπούν. Ότι δεν είμαστε άξιοι. Όλο φοβίες….Κι έρχεται μια λέξη και τα σβήνει όλα: Αγάπη.» (Μάρω Βαμβουνάκη)

Απωθημένοι ουρανοί

«Τα μεγαλύτερα απωθημένα δεν είναι αυτά που δεν άγγιξες ποτέ, αλλά εκείνα από τα οποία πήρες μόνο μια μικρή γεύση…» Τι θα ‘ταν η ζωή μας χωρίς εκείνες τις δυσκολίες και τις αναποδιές, χωρίς το αλατοπίπερο του έρωτα, χωρίς τον πόνο της απογοήτευσης, χωρίς την καψούρα ενός ανεκπλήρωτου έρωτα; Μια πεζότητα θα ήταν, κάτι που

Σιωπή: To φρούριο των συναισθημάτων

«Η σιωπή είναι καμωμένη από λέξεις, που δεν έχουν ειπωθεί». (Marguerite Yourcenar) Περνάνε οι ώρες, οι μέρες, οι μήνες και ζω στη σιωπή, που εσύ με οδήγησες. Με περιόρισες, με φυλάκισες, με εγκλώβισες. Μια σιωπή που με διέλυσε, με σάρωσε, με εξοστράκισε από το ευαίσθητο είναι μου, με έκανε μια ξένη.. Τι είναι πιο εύκολο,

Όταν οι μάσκες πέφτουν

«Όλοι φοράμε μάσκες• και έρχεται η στιγμή που δεν μπορούμε να τις βγάλουμε χωρίς να ξεκολλήσουμε μαζί τους και το δέρμα μας.» (Edith Sitwell) Ένα από τα πιο συχνά λάθη που κάνουμε όλοι στην αρχή μιας καινούριας γνωριμίας, είναι να προσπαθούμε να παρουσιάσουμε τον εαυτό μας διαφορετικό, απ’ ότι είναι. Κάτι που διαστρεβλώνει στα μάτια

Έρωτας… ο απόλυτος

«Κι η άκρη του νυχιού σου αν αγγίξει το σοβαρό κι υπεύθυνο οπτικό πεδίο μου, είδωλα σπουδαία σαρώνονται μεμιάς…» (Τίτος Πατρίκιος) Διανύουμε τον δεύτερο μήνα της νέας χρονιάς, ένα μήνα που αποτελεί τροφή για τον εμπορικό κόσμο, αλλά και ευκαιρία για γιορτή και διασκέδαση για τους υπόλοιπους. Δεν θα μπορούσα να μην αναφερθώ στην ημέρα