Όλοι οι λαοί έχουν τους μύθους τους, και μερικές φορές αυτοί έχουν κοινές ρίζες, όπως για παράδειγμα ο παγκόσμιος μύθος του κατακλυσμού.
Και όλοι οι λαοί έχουν φυσικά τα παραμύθια τους, για ξωτικά, βασιλοπούλες, στοιχειωμένα μέρη και τραγικές ιστορίες αγάπης..
Ένα μεσαιωνικό παραμύθι που τα συνδυάζει όλα αυτά είναι και η ιστορία της Ζιζέλ..
Λοιπόν, μια φορά και έναν καιρό σε ένα χωριό του Ρήνου ζει μια όμορφη χωριατοπούλα, η Ζιζέλ…
Μια μέρα γιορτής ο Άλμπρεχτ, ο κόμης της περιοχής, αποφασίζει να πάει στο χωριό για να παρευρεθεί στο πανηγύρι, χωρίς όμως να αποκαλύψει ποιος είναι…
Εκεί βλέπει την Ζιζέλ και την ερωτεύεται, φυσικά το αίσθημα είναι αμοιβαίο..
Περνάνε όλη την μέρα μαζί αλλά κάποια στιγμή αποκαλύπτεται η ταυτότητά του, από κάποιον που ήταν ερωτευμένος κρυφά με την Ζιζέλ…
Γίνεται γνωστό επίσης ότι ο Άλμπρεχτ είναι αρραβωνιασμένος με την κόρη του Δούκα…
Απελπισμένη η Ζιζέλ τρελαίνεται και πεθαίνει στα αγκαλιά του κόμη…
Η ιστορία συνεχίζεται με τον Άλμπρεχτ να έχει μετανιώσει και να ψάχνει απελπισμένα τον τάφο της για να της ζητήσει να τον συγχωρέσει..
Τώρα ο τάφος είναι βαθιά μέσα στο δάσος, μαζί με άλλων κοριτσιών που προδόθηκαν από τους αγαπημένους τους. Οι ψυχές των κοριτσιών αυτών μεταμορφώνονται κάθε βράδυ σε ξωτικά και παρασέρνουν σε χορό μέχρι θανάτου, όποιον άντρα και αν περάσει από εκεί κοντά..
Έτσι παρασέρνουν και τον κόμη….
Η Ζιζέλ, που δεν έχει γίνει ακόμα ξωτικό, αγαπά ακόμα τον όμορφο Άλμπρεχτ και τον βοηθά να περάσει την δοκιμασία. Έτσι, όταν ο Άλμπρεχτ κουράζεται χορεύει αυτή στην θέση του…
Με το ξημέρωμα, που οι ψυχές των κοριτσιών επιστρέφουν στους τάφους τους, ο Άλμπρεχτ είναι ζωντανός, η Ζιζέλ τον συγχωρεί και επιστρέφει στον τάφο της για να γίνει και αυτή ένα από τα ξωτικά…
Εντάξει, ο Δούκας γυρίζει στο κάστρο του….
Adam Charles Adolf (1803-1856)
Την μουσική για την ιστορία της Ζιζέλ την έγραψε ο Adolf Charles Adam (1803-1856) ενώ την αρχική χορογραφία ο γάλλος χορευτής Jean Coralli (1776-1854). Τα χορευτικά για την πρώτη χορεύτρια είναι του επίσης γάλλου χορευτή Jules Perrot (1810-1892). Σε αυτήν την χορογραφία βασίστηκε αργότερα ο Marius Petipa (1818-1910) για την δική του εκδοχή που παρουσίασε με το Αυτοκρατορικό Μπαλέτο της Αγίας Πετρούπολης το 1884 και πρώτη χορεύτρια την Μαρία Γκορσένκοβα, και φυσικά με την πασίγνωστη Άννα Πάβλοβα το 1903.
Jules Perrot (1810-1892)
Jean Coralli, (1776-1854)
Τα ρούχα των ψυχών-ξωτικών είναι από τα πιο όμορφα και κομψά, συνοδεύονται δε από μικρά φτερά πίσω στην μέση.
Marius Petipa (1818-1910)
Η πρώτη παράσταση που είχα δει, στην τηλεόραση φυσικά, ήταν κάπου τέλη της δεκαετίας του 1970, και ακόμα θυμάμαι την σκηνή όπου η Ζιζέλ αιωρείται στην αέρα και ανεβαίνει σιγά σιγά στον ουρανό με τις άλλες κοπέλες να την συνοδεύουν….
Η Ζιζέλ είναι ένα από τα μπαλέτα που ανεβαίνουν την περίοδο των Χριστουγέννων, τουλάχιστον στην χώρα μας…
Δυστυχώς όμως αποτελεί και μία ακριβή έξοδο για την οικογένεια…
Η μόνη λύση είναι η τηλεόραση, που συνήθως εντάσσει αυτήν την περίοδο και την Ζιζέλ στο πρόγραμμά της..
Δείτε το μαζί με τα παιδιά…. με όλα τα παιδιά, όχι μόνο τα κορίτσια…
Έχουμε συνηθίσει να ξεχωρίζουμε το τι θα βλέπουμε ανάλογα με το φύλο μας, πολύ κακώς, η μουσική και ο χορός είναι μέρος του πολιτισμού και της παιδείας…
Και μην αγχώνεστε που η ιστορία έχει τραγικό τέλος, εξάλλου δεν είναι και το μοναδικό παραμύθι με άσχημο τέλος…
Η μικρή γοργόνα του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν, στην αυθεντική εκδοχή της γίνεται, αφρός της θάλασσας ενώ ο πρίγκηπάς της παντρεύεται κάποια άλλη…
Για να κεντρίσουμε την περιέργεια των παιδιών και να δουν ένα μπαλέτο ή έστω ένα μέρος του, θα πρέπει να ξέρουμε και εμείς την ιστορία για να την αφηγηθούμε…
Τα παραμύθια και οι μύθοι υπάρχουν για να μας δίνουν ηθικά διδάγματα. Πρέπει επιτέλους να τους σεβαστούμε και να τους μεταδώσουμε στα παιδιά όπως ακριβώς είναι, και όχι όπως η Disney τους μεταβάλει και τους επιβάλλει για καθαρά εισπρακτικούς λόγους….
Σβετλάνα Ζαχάροβα – Σεργκέι Πολούνιν, Μπαλέτο Μπολσόι