Του Αγίου Βαλεντίνου, βοηθεια μας…

Written by

Σημερινή πρωινή σκηνή στο κέντρο της πόλης….
πέντε νεαροί γύρω στα 18-19 στέκονται μπροστά στην βιτρίνα ανθοπωλείου, γεμάτη με όμορφα τετράγωνα και στρόγγυλα κουτιά με ένα ή περισσότερα κατακόκκινα τριαντάφυλλα…

– πόσα να της πάρω, 4 ή 6….

σιωπή….

τα τρία αγόρια ρίχνουν ιδέες…
– πόσους μήνες είστε μαζί..? τόσα να της πάρεις….
– δύο γιατί είστε ζευγάρι…
– πόσα θέλεις να ξοδέψεις…?

το πέμπτο μέλος της παρέας είναι απασχολημένο με το κινητό και δεν παίρνει μέρος στην συζήτηση. Όμως όταν σταματάνε οι ιδέες και πέφτει εκείνη η αμήχανη σιωπή, σηκώνει το κεφάλι και λέει…

– και ένα να της πάρεις θα ξετρελαθεί….

και έχει δίκιο…. σημασία έχει η χειρονομία…

και μπορεί να λέμε όλοι, μα όλοι, μα όλοι σας λέω, ότι είναι ξενόφερτη γιορτή, ότι την εφεύραν οι έμποροι για να αυξήσουν τον τζίρο τους και ένα σωρό άλλες δικαιολογίες, αλλά πιστέψτε με….
βαθιά μέσα της κάθε γυναίκα ελπίζει για ένα κόκκινο τριαντάφυλλο και κάθε άντρας για εκείνο το άνευ όρων αγκάλιασμα, που ακολουθεί….

τα σέξι εσώρουχα φοριούνται όλο το χρόνο…