κριτικές

Κριτικές: Κριτικές βιβλίων, βιβλιοκριτικές, κριτική θεάτρου, κριτικές θεάτρου, κριτικές ταινιών, κριτικές για συναυλίες, κριτικές Live κλπ

«Όρνιθες», Κ.Θ.Β.Ε. στο 63ο Φεστιβάλ Φιλίππων, κριτική παράστασης

    Στο αρχαίο θέατρο Φιλίππων, βράδυ Σαββάτου, θεατές με μάσκες απέναντι σε ηθοποιούς με μάσκες,  σ’ ένα αμφίδρομο παραλήρημα ευδαιμονίας, σε μια ευτυχή  συνύπαρξη ευθυμίας  μέσα  σ’ έναν κόσμο φανταστικό. Αυτόν τον γοητευτικό, σαγηνευτικό,  παραμυθένιο κόσμο του Αριστοφάνη, που, κάθε φορά, φανερώνει ευμεγέθεις αλήθειες, πικρές αλήθειες αλλά στεφανωμένες με τη γλύκα  της αιχμηρής σάτιρας, της

«Πέρσες» του Αισχύλου στο 63ο Φεστιβάλ Φιλίππων από το Εθνικό Θέατρο, κριτική παράστασης

   Ήρθε και στο Φεστιβάλ Φιλίππων  η φημισμένη παράσταση που σκηνοθέτησε ο νέος καλλιτεχνικός Διευθυντής του Εθνικού Θέατρου Δημήτρης Λιγνάδης, «Πέρσες» του Αισχύλου, η οποία  ήδη  συγκέντρωσε πλήθος σχολίων, γεγονός που μεγιστοποιεί την πρόκληση για έναν – κατ’ εξακολούθησιν – θεατή αρχαίου δράματος.    Τω όντι, μαζί με άλλους «μασκοφόρους» θεατές  βρέθηκα στο  κοίλο του αρχαίου μας

Ποιητική «Μήδεια» στον επιβλητικό λόφο του Αρχαιολογικού Μουσείου Φιλίππων, κριτική παράστασης

   Στο πλαίσιο του 4ου Εργαστηρίου Αρχαίου Δράματος και του 63ου Φεστιβάλ Φιλίππων, διακόσιοι θεατές απολαμβάνουμε,  βράδυ Δευτέρας,  μια εμπνευσμένη παράσταση – περφόρμανς  που αφορά τη Μήδεια  του Ευριπίδη.  Τη Μήδεια –  χαρακτήρα, που η μετάφραση του Γιώργου Χειμωνά και η σκηνοθεσία του Θοδωρή Γκόνη της δίνουν τον χώρο για να ισορροπήσει επικίνδυνα μεταξύ του οικείου

«Τρωάδες» του Ευριπίδη, πρεμιέρα εν μέσω πανδημίας -με πλήρη ασφάλεια- στο «Θέατρο Δάσους» από το Κ.Θ.Β.Ε., κριτική παράστασης

Στη Θεσσαλονίκη την πολυπολιτισμική, στην πόλη – πρωταγωνίστρια της καθημερινής επικαιρότητας λόγω αυξημένου αριθμού κρουσμάτων του φονικού ιού και του αμφίσημου  πανικού, το Κ.Θ.Β.Ε.  προλαβαίνει ανάμεσα στις ακυρώσεις να ανεβάσει μια τραγωδία, σε συμπαραγωγή με το Κέντρο Πολιτισμού Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας και το ΔΗΠΕΘΕ Βέροιας, όπου η πηγή της δράσης, η πηγή των αποφάσεων, είναι για τον

Ολοκαίνουργια «Αντιγόνη» του Σοφοκλή από την «5η Εποχή» στο 63Ο Φεστιβάλ Φιλίππων! – κριτική παράστασης

Τρίτη φορά «Αντιγόνη» η Ιωάννα Παππά υπό τη σκηνοθετική μπαγκέτα του Θέμη Μουμουλίδη. 2015,2016,2020. Η παράσταση και πάλι σε περιοδεία. Ιδιαιτέρως προκλητικό το εγχείρημα. Και διότι η διανομή είναι φρέσκια σ’ έναν θίασο ομοιογενή και επειδή η επανάληψη είναι μήτηρ μαθήσεως και διότι ο παλιός θεατής ανακαλύπτει ενδιαφέροντα νέα στοιχεία, πρόσθετες ψηφίδες του μωσαϊκού που

«Εδώ ουρανός» της Αγλαΐας Βετεράνι στο Φουαγιέ θεάτρου της Ε.Μ.Σ. από το Κ.Θ.Β.Ε.

Πρώτο μυθιστόρημα  της Ρουμάνας  Βετεράνι, πρώτη μεταφορά στην ελληνική σκηνή από το Κ.Θ.Β.Ε  σε μετάφραση  Σοφίας  Γεωργακοπούλου και διασκευή –  σκηνοθεσία  από τον Σίμο  Κακάλα. Η συγγραφέας Η Αγλαΐα Βετεράνι γεννήθηκε το 1962 στο Βουκουρέστι. Οι γονείς της ήταν αρτίστες του τσίρκου και, μετά τη λαθραία φυγή τους από τη Ρουμανία, περιόδευσαν στην Ευρώπη, την Αφρική και

Το θέατρο της Οικουμένης, Τόμος Β’ – Βαλς των σκιών, του Μανώλη Ξεξάκη, βιβλιοκριτική

ΜΑΝΟΛΗΣ ΞΕΞΑΚΗΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΗΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΗΣΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑΤΟΜΟΣ ΒΒΑΛΣ ΤΩΝ ΣΚΙΩΝ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΙΑΝΟΣ Πολυθεματικό και  με πολυεστιακή διάσταση στον άξονα κατασκοπεία-έρωτας και αθανασία των ψυχών, με έναν καταιγισμό πληροφοριών, στοχασμών, επιστημονικών δεδομένων  που ρέουν ανάμεσα στους διαλόγους των προσώπων,  το μυθιστόρημα -τριλογία Το θέατρο της οικουμένης, τόμος β -Βαλς των σκιών, ιχνογραφεί  παραστατικά την πολιτική, καλλιτεχνική και επιστημονική-φιλοσοφική

6 ευτυχισμένοι άνθρωποι, στο Θέατρο Αθήναιον, κριτική παράστασης

Ο Άνθιμος Κατιρτζόγλου, επιδόθηκε σε μία δυσνόητη, περίτεχνη μαζί και άτεχνη συρραφή ιστοριών που απορρέουν από τους Νότη Παρασκευόπουλο (Μενεξέδες και ζουμπούλια) και Πέδρο Αλμοδοβάρ (Wild Tales), ενώ ενσωματώνουν πραγματικά γεγονότα όπως η δύσκολη εισαγωγή τυφλού αριστούχου μαθητή στο Τμήμα Φυσικής του Α.Π.Θ. Έξη άτομα υποδύθηκαν διπλούς ρόλους, πολιτικός-δικηγόρος, ηθοποιός-πόρνη, ιατρός-παπάς, φοιτητής-βιαστής, αεροσυνοδός-ψυχικά διαταραγμένη, υπεύθυνη

Το ημερολόγιο της Άννας Φρανκ

Στη βιβλιοθήκη μου, υπάρχει το Ημερολόγιο της Άννας Φρανκ, ένα από τα διασημότερα βιβλία όλων των εποχών. Δε νομίζω πως θα μπορούσε κάποιος άλλος να περιγράψει τόσο ενδελεχώς και με τέτοια γλαφυρότητα τη θηριωδία του Ναζισμού, από μία παιδική ψυχή. Η Άννα Φρανκ υψώνει το ανάστημά της και καταφέρνει να γίνει ένα διαχρονικό σύμβολο ενάντια

Σχέσεις Πόθου, Πάθους, Πόνου, στο θέατρο Αυλαία, κριτική παράστασης (2)

Ο Διονύσης Χαριτόπουλος –Τα παιδιά της χελιδόνας, Αυγά μαύρα, Η νύχτα που έφυγε ο Μπούκοβι- ασχολήθηκε με τις σχέσεις αρσενικού-θηλυκού, τους έρωτές τους, τους πόνους που επιφέρει η συμβίωση, το πόθο που η σχέση παράγει, το πάθος που είναι έκδηλο και φανερό. Ο συγγραφέας επιδίδεται σε μια ψυχανάλυση της σχέσης, αναλύοντας τις διαφορές και ομοιότητες

Οι τρεις αδελφές, ΚΘΒΕ, κριτική παράστασης

Σαράντα χρόνια μετά την πρώτη παράσταση του αριστουργηματικού έργου «Τρεις αδελφές» του Αντόν Τσέχωφ στο ΚΘΒΕ, (Θέατρο ΕΜΣ, Νοέμβριος 1979) ανεβαίνει φέτος σε σκηνοθεσία του Τσέζαρις Γκραουζίνις και σε μετάφραση του Γιώργου Σεβαστίκογλου. Το έργο αυτό, αποτελεί ένα από τα τέσσερα ψυχογραφικά ρεαλιστικά δράματα του γνωστού Ρώσου θεατρικού συγγραφέα (ο ίδιος τα ονόμασε κωμωδίες ενδεχομένως

Οι Δούλες, στο Θέατρο Αμαλία, κριτική παράστασης (2)

Ένα πραγματικό και συγκλονιστικό γεγονός, που συνέβη στη Γαλλία στις 2 Φεβρουαρίου 1933, ήταν η αφορμή για να  γράψει 10 χρόνια αργότερα ο Ζαν Ζενέ το αριστούργημα Οι Δούλες. Η Κριστίν και η Λέα Παπέν, υπηρέτριες στο σπίτι του μεγαλοδικηγόρου Rene Lancelin στο Λεμάν, κατακρεούργησαν τη σύζυγο και τη κόρη του, σε μία έξαρση της

«Σχέσεις» Πόθου – Πάθους – Πόνου με τον Τάκη Χρυσικάκο, κριτική παράστασης

Ένα εγκόλπιο –  ανθολόγιο  περί έρωτος  και  συνουσίας,  με ό,τι καταγράφτηκε  στο  μυαλό  και  στη  μνήμη  του Διονύση Χαριτόπολου   σαν ιδέα, σαν εντύπωση και  σα γνώση,  στην προεμβρυϊκή τους  μορφή. Στη συνέχεια  μεταφέρθηκε στο χαρτί  σκόρπιο μεν, αλλά συμμαζεμένο σε  μια ενότητα, όσο παράδοξο  κι αν ακούγεται. Και, δοκίμιο πλέον, έφτασε στα χέρια του  Χρυσικάκου.

Η πόρνη από πάνω, Θέατρο Αριστοτέλειον, κριτική παράστασης

Μετράει  ήδη  οκτώ  γεμάτα  χρόνια. Στο  σανίδι. Αυτή  η πόρνη, η «από πάνω».  Όχι στο κρεβάτι ούτε στον δρόμο  με  τα κόκκινα φανάρια. Αυτή η πόρνη, η  κατ’ ουσία «από πάνω» πόρνη, δεν έχει  τα  φαντεζί φτιασιδώματα, δεν έχει ζαρτιέρες κι ανοικτό, ξέχειλο μπούστο, δε ζει σε λαϊκή  γειτονιά, δεν έχει ταρίφα. Είναι σκέτα, από

The Irishman του Martin Scorsese, κριτική ταινίας

 Οι ιστορίες για τη μαφία  πάντα συγκινούσαν το κοινό είτε μέσω λογοτεχνικών βιβλίων είτε μέσω κινηματογραφικών ταινιών βασισμένων σε ομολογίες ή εξομολογήσεις εν ζωή μελών του οργανωμένου εγκλήματος. Αναμφισβήτητα, η  τριλογία του  The Godfather (1972,1974,1990) του F.Coppola με πρωταγωνιστές τους Marlon Brando, Al Pacino, Robert de Niro, Robert Duvall κα, όχι μόνο πέρασε στο πάνθεον

«Οι δούλες» του Ζαν Ζενέ, κριτική παράστασης

Τέσσερις  πλαστικές  ασημί  λουρίδες  στο  δάπεδο.  Πολλά πλαστικά πολύχρωμα  λουλούδια πάνω στον «Επιτάφιο» – τραπέζι – καθρέφτη. Πλαστικά φορέματα  η  Κυρία , πλαστικές ποδιές  οι υπηρέτριες.  Πλαστικά παπούτσια, πλαστικά  γαλιά. Αλλά αυτές   οι «Δούλες»,  οι φρέσκιες, οι σύγχρονες, μια  έκπληξη.  Βουτηγμένη στο  πλαστικό μεν, αλλά,  σαφώς, μια εύπλαστη αυθαιρεσία.  Μήπως  τι  είναι  η παράσταση;  Η

Μήδεια στο Θέατρο Αμαλία, κριτική παράστασης

Στο θέατρο Αμαλία της Θεσσαλονίκης παρακολουθήσαμε το αριστούργημα του Ευριπίδη Μήδεια. Η παράσταση ανέβηκε στο Εθνικό Θέατρο της Χάγης και στο Μπάγκειον Ξενοδοχείο-θέατρο της Αθήνας. Το έργο είναι ύμνος μαζί και θρήνος μιας γυναίκας, που απεγνωσμένη από τη προδοσία του συζύγου της μεταβάλλεται σε δολοφόνος. Η Μήδεια κόρη του βασιλιά  Αιήτη συναντά στη Κολχίδα τον

Ο άνθρωπος ελέφαντας, κριτική παράστασης

ΌχθεςΕμείς αντανάκλαση αυτώνκι αυτοί παρηγοριά μας. –Δημήτρης Γλυφός [1] Δέρμα Θέαμα: εγώ μετατρέπομαι σε ένα αντικείμενο του βλέμματος του Άλλου. Εγώ που βρίσκομαι κάτω από την επίδραση αυτού του βλέμματος, ενός βλέμματος που με κάνει αυτόματα να εκ-τίθεμαι. Που με μετατρέπει σε ένα έκθεμα, ένα έκθεμα—φορτισμένο—και—στοιχειωμένο με όλες τις κοινωνικές ταυτότητες, με όλες τις σημασίες,

Νόρα του Τερζόπουλου, κριτική παράστασης

Ο Ίψεν έγραψε το Κουκλόσπιτο το 1879 και το 2019 ο Θεόδωρος Τερζόπουλος το σκηνοθέτησε στο Θέατρο Αττίς ακολουθώντας τη Νόρα στο ταξίδι προς την αυτογνωσία. Η Νόρα υπήρξε η πρώτη χειραφετημένη γυναίκα που ανέβηκε στη θεατρική σκηνή, σκανδαλίζοντας τα ευρωπαϊκά ήθη. Ο Ίψεν συνδυάζοντας τη ποιητικότητα της θεατρικής γραφής με τη διεισδυτικότητα της αντιμετώπισης

Αντιγόνη από την ομάδα Σημείο Μηδέν, κριτική παράστασης

Η Αντιγόνη του Σοφοκλή παρουσιάσθηκε από τη θεατρική Ομάδα Σημείο Μηδέν στο Θέατρο Άττις-Νέος Χώρος, στην Αθήνα, σε σκηνοθεσία Σάββα Στρούμπου. Μια εξαιρετική παράσταση, μεστή σε νοήματα, πολύ καλές ερμηνείες, με σεβασμό από τον σκηνοθέτη στη τεχνοτροπία του Σοφοκλή και στα μηνύματα που ο διακεκριμένος άντρας προσέδωσε στο έργο του. Σαν βαθύτερο σκεπτικό της παράστασης

Frida κι άλλο, κριτική παράστασης

Η Frida Kahlo (Φρίντα Κάλο) γεννήθηκε στο Μεξικό το 1907 και πέθανε το 1954. Με κύριο στοιχείο τα χρώματα στους πίνακές της, προερχόμενα τόσο από τους πολιτισμούς που αναπτύχθηκαν στο Μεξικό, όσο και από την επίδραση ΕυρωπαΙκών ρευμάτων, όπως ο ρεαλισμός, ο συμβολισμός και ο υπερρεαλισμός, η  KAHLO διακρίθηκε ιδιαίτερα στο παγκόσμιο στερέωμα, αποτελώντας μία

Παιδικά γενέθλια στο Θέατρο Σοφούλη

Η πρόσκληση γενεθλίων από την “μικρή κυρία” Ιωάννα μας χάρισε την εμπειρία της παράστασης «Μικροί Κύριοι – Μικρές Κυρίες: Η δύναμη της φιλίας», στο Θέατρο Σοφούλη. Η πολύ ζεστή αμφιθεατρική αίθουσα και το φιλόξενο κυλικείο στέγασε τον εξαιρετικό μπουφέ των γονέων της εορτάζουσας. Την πρωτότυπη ιδέα των γενεθλίων σε παιδικό θέατρο την ζήσαμε και πέρσι

«Μητέρες;», κριτική παράστασης

Παραμύθια για ενήλικες στη σοφίτα του Μπενσουσάν Χαν Τα τρία  «άγρια» παραμύθια   που έπλεξε περίτεχνα  σε ιδιαίτερη θεατρική διασκευή  ο γητευτής  του αλλόκοτου Δαμιανός  Κωνσταντινίδης, αποτελούν μεταφορές, παραβολές  της  ζωής έξω από  τα όρια, έξω  από τις επιταγές της  κοινωνίας. Στη  συγκεκριμένη γκροτέσκα  πλεξίδα των ιστοριών συναντάμε τον καταχωνιασμένο  φόβο αλλά και την άγνοια  κινδύνου,

Αρχιμάστορας Σόλνες, στο Θέατρο Ιλίσια, κριτική παράστασης

Ο Χένρικ  Ίψεν, συγγραφέας του έργου-1828/1906-  υπήρξε Νορβηγός θεατρικός συγγραφέας, σκηνοθέτης και ηθοποιός, πρωτοπόρος της σύγχρονης ευρωπαϊκής δραματουργίας. Χαρακτηριστικά της τεχνοτροπίας του ήταν η έντονη διάθεση να θίξει ευαίσθητα θέματα της εποχής του, όπως η θέση της γυναίκας στη κοινωνία, το κόστος που συνεπάγεται η διατήρηση του πλούτου και του καινωνικού status, καθώς και τα

Μέθοδος Γκρόνχολμ, κριτική παράστασης

Ο Τζόρντι  Γκαλθερόν γράφει τη μέθοδο Γκρόνχολμ, ο Διαγόρας Χρονόπουλος σκηνοθετεί στις 31 Ιανουαρίου 2008 τη παράσταση στο θέατρο Τέχνης, με μεγάλη εμπορική και καλλιτεχνική επιτυχία –παίχτηκε για 6 θεατρικές σεζόν- και ο Γιάννης Μόσχος αναβιώνει τη σκηνοθεσία του Χρονόπουλου στο θέατρο του Νέου Κόσμου-σκηνή θεάτρου Άνεσις-. Το έργο αναφέρεται στη σκληρότητα που οι επιχειρήσεις-πρώτιστα

Νούρα, ένα πένθιμο μπλουζ, κριτική παράστασης

   Το «Νούρα, ένα πένθιμο μπλουζ», υποψήφιο για τα 7 κορφιάτικα βραβεία από την  Ακαδημία Θεατρικών Βραβείων Τέχνης (στις κατηγορίες: καλύτερη παράσταση, καλύτερη σκηνοθεσία, καλύτερο θεατρικό κείμενο, καλύτερη μουσική θεατρικού έργου «Μίμης Πλέσσας», καλύτερο θεατρικό τραγούδι ( ερμηνεία ), καλύτερος νέος ηθοποιός, καλύτερος σχεδιασμός φωτισμών), γοήτευσε τους Αθηναίους και  τώρα ήρθε στη Θεσσαλονίκη. Η  συγγραφέας  Βάσια Αργέντη, αν και

Λούλου του Γιάννη Χουβαρδά, κριτική παράστασης

Ο Γερμανός θεατρικός συγγραφέας Φρανκ Βέντεκιντ -1864/1918 -, υπήρξε θαυμαστής του Ίψεν και του Στρίνμπεργκ και οπαδός του νατουραλιστή θεατράνθρωπου Γκέρχαρτ Χάουπτμαν. Άρχισε τη θεατρική συγγραφή του με το Ξύπνημα της Άνοιξης, το σεξουαλικό ξύπνημα της εφηβείας , συνέχισε με το κουτί της Πανδώρας, τον μαρκήσιο του Κάϊτ, τον χορό του θανάτου, τη λογοκρισία, τον

Πόνος και δόξα του Π. Αλμοδόβαρ, κριτική κινηματογραφικής ταινίας

XanaxΔεν διαχειρίζομαι τον χώρο.Πώς να τα βγάλω πέρα με τους ανθρώπους;–Δημήτρης Γλυφός [1] Ο Αλμοδόβαρ δίνει στην τελευταία του ταινία τον τίτλο Πόνος και δόξα. Ο πόνος που επιφέρει  η  δόξα; Ο πόνος που επιφέρει  τ η ν  δόξα; Ή και τα δύο μαζί; Ο συμπλεκτικός σύνδεσμος «και» ενώνει τις δύο λέξεις με ίσους όρους,

Ο ελέφας, Κ.Θ.Β.Ε., κριτική παράστασης

Την παράσταση ο Ελέφας, παρακολουθήσαμε  στη μικρή σκηνή της μονής Λαζαριστών. Στην αιχμή της υπερβολής και της πρόκλησης αναπτύσσεται ο σχολιασμός του αρνητικού φορτίου της μνήμης- δια του παραδείγματος της μνήμης των ελεφάντων- που διεκδικεί υπομονετικά τη δικαίωση της εκδίκησης ή της αυτοδικίας. Κοινωνικοί  και οικογενειακοί-συγγενικοί  δεσμοί, νοοτροπίες και συμπεριφορές εκφρασμένες στο ρητό και άρρητο

Οι τρεις αδελφές από το Κ.Θ.Β.Ε., κριτική παράστασης

   «Η απαίτηση είναι οι ήρωες  να καταλήγουν δραματικά αποτελεσματικοί. Αλλά στη ζωή οι άνθρωποι δεν αυτοκτονούν ή κρεμιούνται ή ερωτεύονται ή λένε έξυπνα πράγματα κάθε λεπτό. Περνάνε το χρόνο τους τρώγοντας, πίνοντας, τρέχοντας πίσω από γυναίκες ή άντρες, λέγοντας ανοησίες. Είναι απαραίτητο αυτό να φανεί στη σκηνή. Ένα έργο πρέπει να περιλαμβάνει ανθρώπους που