2am είναι ένα τραγούδι της Anna Nalick. Τσέκαρε το για να μπεις στο μουντ. Και το όνομα αυτού; Breathe. Έχεις νιώσει ποτέ πόσο δύσκολο είναι καμιά φορά να ανασάνεις; Κι όχι δεν αναφέρομαι σε εσένα φίλε καπνιστή που η βαθιά ανάσα είναι πλέον παρελθόν.
Αναφέρομαι σε αυτές τις στιγμές που θες να ανασάνεις βαθιά για να νιώσεις. Να αφομοιώσεις. Να νιώσεις την καρδιά σου. Συμβαίνει όλο και πιο σπάνια αυτό όσο η ηλικία αυξάνει. Το έχεις πάρει χαμπάρι; Κακό όμως, ε!
Πως το διορθώνεις όμως; Πως βρίσκεις έναν τρόπο να ανασάνεις και πάλι; Την απάντηση δεν την έχω, την ψάχνω κι εγώ. Αλλά είμαι εδώ για να σου τονίσω αυτό το πρόβλημα που πολύ πιθανό να νιώθεις αλλά να μην έχεις καταφέρει να το βάλεις σε λέξεις.
Ξέρεις τι γέμισε χαρά σήμερα τη δικιά μου μέρα; Μια πιτσιρίκα στο αστικό. Ήταν με τον πατέρα της και ήταν από κάποια άλλη χώρα, το που δεν έχει σημασία. Δεν είχαμε τίποτα κοινό. Ούτε ηλικία, ούτε γλώσσα, ούτε πολιτισμό. Αλλά με κοίταξε, την κοίταξα και της χαμογέλασα. Και μου χαμογέλασε κι αυτή! Και συνέχισε να με κοιτάει και να μου χαμογελάει και τις έκανα κι εγώ γκριμάτσες και το χαμόγελο της γινόταν όλο και πιο μεγάλο.
Να σου εξομολογηθώ κάτι σε αυτό το σημείο; Την ζήλεψα πολύ. Την αθωότητα της, τα μεγάλα, γεμάτα χαρά μάτια της, τον τρόπο που βλέπει αυτή την ζωή. Δεν βλέπει τις δυσκολίες, δεν βλέπει τον ξεριζωμό από τον σπίτι της, αλλά για αυτήν όλα είναι τόσο απλά. Όλα είναι ένα παιχνίδι.
Την κάναμε υπερβολικά πολύπλοκη την ζωή μας φίλε μου, γιατί ξεχάσαμε να την βλέπουμε από μια πιο παιδική σκοπιά.
Όλα είναι ένα παιχνίδι, και το άγνωστο και το τρομακτικό, ακόμα και αυτό παιχνίδι είναι. Το πολύ πολύ να πέσεις και να φας τα μούτρα σου. Ε και; Ξέρεις επίσης τι άλλο ξεχάσαμε; Την χαρά που μπορούμε να αντλήσουμε από έναν άλλον άνθρωπο, ακόμη κι έναν άγνωστο. Ένα χαμόγελο είναι αρκετό. Αυτή η μικρή με έκανε να ανασάνω σήμερα, να κλείσω για ένα δευτερόλεπτο τα μάτια μου και να μηδενίσω τους μετρητές μου.
Περνάνε τα χρόνια και τα νιάτα μας πουλιά που πετάνε από τα κλαδιά. Ας φεύγουν όμως γεμάτα ρε συ. Ψήσου να τα γεμίσουμε ανάσες, ευτυχία, έρωτα και άπειρα χαμόγελα.
Να ανασαίνεις. Καλή συνέχεια.
cityculture.gr/γράφει η Aριάδνη Γεμενετζίδου
ΥΓ
Όπως λέει και το τραγούδι που σου πρότεινα παραπάνω, νιώθω ότι είμαι γυμνή μπροστά σε ένα πλήθος γιατί αυτές οι λέξεις είναι το ημερολόγιό μου και ξέρω πως θα τις χρησιμοποιήσεις όπως εσύ θέλεις. Για αυτό και στις δίνω. Συγχώρεσε μου την ασυναρτησία λοιπόν, καθώς είναι οι χύμα σκέψεις που ήθελα να μοιραστώ μαζί σου και τις έβαλα σε μια υποτυπώδη σειρά.
Breathe (2 AM)
2 AM and she calls me ’cause I’m still awake,
“Can you help me unravel my latest mistake?,
I don’t love him. Winter just wasn’t my season”
Yeah we walk through the doors, so accusing their eyes
Like they have any right at all to criticize,
Hypocrites. You’re all here for the very same reason
‘Cause you can’t jump the track, we’re like cars on a cable
And life’s like an hourglass, glued to the table
No one can find the rewind button, girl.
So cradle your head in your hands
And breathe… just breathe,
Oh breathe, just breathe
May he turned 21 on the base at Fort Bliss
“Just a day” he said down to the flask in his fist,
“Ain’t been sober, since maybe October of last year.”
Here in town you can tell he’s been down for a while,
But, my God, it’s so beautiful when the boy smiles,
Wanna hold him. Maybe I’ll just sing about it.
Cause you can’t jump the track, we’re like cars on a cable,
And life’s like an hourglass, glued to the table.
No one can find the rewind button, boys,
So cradle your head in your hands,
And breathe… just breathe,
Oh breathe, just breathe
There’s a light at each end of this tunnel,
You shout ’cause you’re just as far in as you’ll ever be out
And these mistakes you’ve made, you’ll just make them again
If you’d only try turning around.
2 AM and I’m still awake, writing a song
If I get it all down on paper, it’s no longer inside of me,
Threatening the life it belongs to
And I feel like I’m naked in front of the crowd
Cause these words are my diary, screaming out loud
And I know that you’ll use them, however you want to
But you can’t jump the track, we’re like cars on a cable,
And life’s like an hourglass, glued to the table
No one can find the rewind button now
Sing it if you understand.
and breathe, just breathe
woah breathe, just breathe,
Oh breathe, just breathe,
Oh breathe, just breathe.