Για δεύτερη χρονιά έλαβε χώρα η «Art Thessaloniki International Contemporary Art Fair» στα περίπτερα 10, 9 & 8 της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης. Η έκθεση οργανώνεται από τον Εθνικό Φορέα Οργάνωσης Εκθέσεων, Συνεδρίων και Πολιτιστικών Εκδηλώσεων “ΔΕΘ HELEXPO ΑΕ” με καλλιτεχνικό διευθυντή τον κ. Παντελή Τσάτση. Τιμώμενοι καλλιτέχνες της φετινής διοργάνωσης ήταν ο Κώστας Τσόκλης και ο Γερμανός Volf Vostell. Συμμετείχαν οι γκαλερί: AGATHI KARTALOS, ARTFORUM GALLERY, Artshot-Sophia Gaitani, CHALKOS GALLERY, CHILI ART GALLERY, Donopoulos International Contemporary Fine Arts, EPsilon Art Gallery, Eric Efstathiou Fine Art, GALERI BINYIL, GALERIAKALO, GALLERY F, Gallery Loger, Gallery on the Move, GALLERY TECHNOHOROS, GuruShots, Fuzhou Tentron Artworks , Kaplanon galleries ena contemporary Art Gallery, KAPOPOULOS FINE aRtS, Kivo Art Gallery, LOS ART GALLERY, New Moment Gallery, PAPATZIKOU GALLERY, Pg Art Gallery, Red Round Gallery, SKOUFA GALLERY, Technohoros art gallery, UFOFABRIK, VLASSIS ART GALLERY-ArtNoise και Galeria A(Belgrade)- Watercolor International. 6 μουσειακές εκθέσεις έλαβαν χώρα με παράλληλο πρόγραμμα.
Τα συνοδευτικά κείμενα και φυλλάδια ήταν αρκετά κατατοπιστικά για όποιον ήθελε να αναγνώσει τα έργα και να μην μείνει απλά και μόνο στην εικόνα τους. Από τα έργα ιδιαίτερη αίσθηση άφησε η ομαδική εγκατάσταση Art Project «παρα/sites» των 43 καλλιτεχνών αποφοίτων Σχολών Καλών Τεχνών με τους κισσούς-σύμβολα
Art Project «παρα/sites»
«…Ο καθένας, κατοικώντας στο κέντρο της δικής του ύπαρξης, εξελίσσεται επισφαλώς στη διάταξη του άλλου, μορφοποιώντας το δικό του στίγμα και επικυρώνοντας την εφηβική φαντασίωση της ιδανικής, αρμονικής συμβίωσης. Στεγανός, ατομικός κόσμος δεν νοείται.Όπως τα φυτά μπορούν να αναπτυχθούν προς μία κατεύθυνση όπου υπάρχει κάτι πολύτιμο γι’ αυτά (όπως ένας φράχτης, το χώμα ή ένα στήριγμα, ακόμη κι αν αυτό δε φαίνεται) βρεθήκαμε να συμβιώνουμε ως αναγκαία συνθήκη. Να περιπλεκόμαστε σε μια στενή σχέση μεταξύ των ανθρώπων και των αντικειμένων ή και άλλων ενεργειών, προκειμένου να ευτυχήσουμε και γιατί όχι, να αποκομίσουμε αμοιβαία οφέλη. Ο διάλογος μεταξύ ετεροφρόνων μάλλον δεν είναι αδύνατος. Το υπογραμμίζει και μια προσεκτικότερη παρατήρηση των νόμων της φύσης…». Ακόμη το project “Εndangered” II από την ομάδα Vlaves. Το συγκεκριμένο project εξέφραζε την έννοια της διακινδύνευσης και του κινδύνου. Άκρως ενδιαφέρουσα η διαδραστική βιντεοεγκατάσταση «Me or less-Mirrorless» (2017) των Χρ. Ζαχοπούλου και Χ. Ακριβιάδη που «επιχειρεί τη διερεύνηση της “κατά μέτωπον”, πραγματικής και φιλοσοφικής επαφής του θεατή με τη “σπασμένη” του εικόνα μέσα σ’ έναν καθρέφτη-οθόνη». Ακόμη η ευρηματική βιντεο-ηχητική εγκατάσταση «Echo Champer» (2017) των Στ. Ντεξή, Μ. Βουνάτσου, Σ. Γεροθανασίου, Ι. Καζάκη, Π. Τριανταφυλλίδη με το γλυπτό από μπάζα, τα πρόβατα και το νανούρισμα που συμβολίζουν την ανθρώπινη παραπλάνηση και ψευδαίσθηση, το συνεχές αναμάσημα των πληροφοριών που κατακλύζουν την ανθρώπινη καθημερινότητα.
Echo Champer (2017)
Αποκορύφωμα το επιβλητικό περιστρεφόμενο γλυπτό-εγκατάσταση «Ακούω τα αηδόνια» (Μάρτιος-Απρίλιος 2013) του Δημήτρη Ξόνογλου με το εντυπωσιακό συνοδευτικό κείμενο εμπνευσμένο από τη ζωή του μετιμπρεσιονιστή ζωγράφου Vincent van Gogh.
Ακούω τα αηδόνια
Οργανώσεις σαν την «Art Thessaloniki International Contemporary Art Fair» καταφέρνουν να προσελκύσουν το ενδιαφέρον όχι μόνο των καλλιτεχνών αλλά και των φιλο-εικαστικών. Δεν είναι απαραίτητο για κάποιον να έχει γνώση της σύγχρονης τέχνης ώστε να επισκεφθεί τη συγκεκριμένη έκθεση. Η έκθεση απευθύνεται σε όλους όσους έχουν διάθεση να διαλεχτούν με το σύγχρονο κόσμο και πολιτισμό, να αφουγκρασθούν το σύγχρονο καλλιτεχνικό γίγνεσθαι και να προβληματιστούν γύρω από τις σημερινές ανησυχίες και τα σημερινά ζητήματα τα οποία έρχεται καθημερινά σε θέση ο άνθρωπος να αντιμετωπίσει. Είναι οι φόβοι, οι σκέψεις, τα όνειρα και η ελπίδα και είναι μια καλλιτεχνική αντίδραση στο τετριμμένο και το επαναλαμβανόμενο. Μια σκέψη όσον αφορά τη διοργάνωση θα ήταν να υπήρχε κάποιος κοινός θεματικός άξονας στην επόμενη «Art Thessaloniki International Contemporary Art Fair», ίσως πάλι κάτι τέτοιο να περιόριζε τους δημιουργούς και η διαδικασία επιλογής των έργων να ήταν πιο δύσκολη. Ακόμη το εισιτήριο εισόδου θα μπορούσε να είναι πιο οικονομικό αν λάβουμε υπόψη τις τιμές των εισιτηρίων σε ανάλογες εκθέσεις που λαμβάνουν χώρα στη Θεσσαλονίκη. Το βέβαιο είναι πως η φετινή έκθεση μας άφησε με θετικές εντυπώσεις και αναμένουμε την επόμενη.
cityculture.gr/ γράφει η Βασιλική Ρούσκα