Προσπαθώντας να κάνω μια εισαγωγή για τον Δημήτρη Καταλειφό δυσκολεύτηκα. Τι να πω και τι να αφήσω; Το έργο του, το σπάνιο ήθος, την προσήλωση χωρίς συμβιβασμούς σε αυτό που κάνει; Αποφάσισα να μη γράψω τίποτε παρά μόνο αυτό: Δημήτρης Καταλειφός: Η Θ Ο Π Ο Ι Ο Σ.
Μια συνέντευξη στην Ευαγγελία Κανταρτζή
Στην Αυλαία, για λίγες παραστάσεις στη Θεσσαλονίκη, με την Ολεάννα. Ο Μάμετ σας ταιριάζει φαίνεται. Έχετε παίξει και σε άλλα έργα του όπως ο Αμερικανός Βούβαλος, Οικόπεδα με Θέα, Επανασύνδεση. Νομίζω 5-6 συνολικά.Τώρα η Ολεάννα του. Γιατί αυτό το έργο, γιατί Μάμετ ξανά; Πιστεύω ότι ο Μάμετ, μετά τον Μπέκετ και τον Πίντερ είναι ένας από τους μεγαλύτερους θεατρικούς συγγραφείς του εικοστού αιώνα. Διαπραγματεύεται με κοφτερή ματιά και αριστοτεχνικούς διαλόγους βαθειά ηθικά και κοινωνικά ζητήματα και πλάθει εξαιρετικά ενδιαφέροντες χαρακτήρες, που αποτελούν πρόκληση για τον ηθοποιό.
Και καθώς το έργο, πέρα από τα άλλα, διαπραγματεύεται την ιδιότυπη σχέση ενός καθηγητή πανεπιστημίου με μια φοιτήτριά του πώς βλέπετε την κατάσταση στην εκπαίδευση σήμερα; Η κατάσταση στην εκπαίδευση ήταν και είναι προβληματική. Στην Ελλάδα της κρίσης ακόμα περισσότερο. Το κακό ξεκινάει ήδη από το δημοτικό σχολείο, συνεχίζεται στο Γυμνάσιο-Λύκειο και κορυφώνεται στο Πανεπιστήμιο. Συμφωνώ με πολλές από τις απόψεις του καθηγητή που παίζω στο έργο. Η εκπαίδευση δεν είναι αποστήθιση και παπαγαλία. Άλλο πληροφορίες και άλλο πραγματική και ωφέλιμη γνώση.
Παρατηρούμε, με ικανοποίηση είναι αλήθεια, μια στροφή του κόσμου στο θέατρο. Στο ποιοτικό θέατρο. Η Αυλαία, που παρακολούθησα την παράσταση της Ολεάννας, ήταν κατάμεστη. Υπάρχει κόσμος. Πώς το ερμηνεύετε αυτό; Ο κόσμος στις δύσκολες μέρες που ζούμε, αισθάνεται την ανάγκη να νιώσει ότι κάνει κάτι αξιοπρεπές για τον εαυτό του. Τα προηγούμενα χρόνια αναλώθηκε μια άσκοπη καθήλωση στην τηλεόραση, η οποία δεν του προσέφερε τίποτα. Πηγαίνοντας στο θέατρο προσφέρει στον εαυτό του κάτι αξιόλογο και αξιοπρεπές. Βελτιώνεται και αναβαθμίζεται.
Ποιο είναι το βασικό σας κριτήριο στην επιλογή ενός έργου; Το βασικό κριτήριο είναι να με ενδιαφέρει ή να με συγκινεί και να μπορεί να υλοποιηθεί στις δεδομένες κάθε φορά πρακτικές συνθήκες (παραγωγή, σκηνοθέτης, ηθοποιοί, κ.λπ.).
Φέτος στο Εμπορικόν, τη θεατρική σας στέγη, έχετε επιλέξει εκτός από την Ολεάννα, και την «Εκδοχή του Browining « του Τέρενς Ράτινγκαν και τη Συλλογή του Χάρολντ Πίντερ. Γιατί όχι έργα ελλήνων συγγραφέων; Δεν υπάρχουν καλά κείμενα;
Θέλω πάρα πολύ να παίξω σε ελληνικό έργο. Διαβάζω, ψάχνω αλλά ακόμα δεν έχω εντοπίσει κάποιο που να πω «αυτό θέλω να το κάνω». Εξακολουθώ να θαυμάζω τα έργα του Κεχαΐδη και της Αναγνωστάκη, όμως αυτά έχουν ανέβει πολλές φορές. Ίσως κάποια στιγμή να κάνουμε Ξενόπουλο, τον οποίο θέλω πολύ να διερευνήσω.
Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια; Τα τρία έργα που αναφέρατε: Μάμετ, Ράττιγκαν και Πίντερ.
Θα σας δούμε σε κωμωδία; Μακάρι. «Η Συλλογή» του Πίντερ έχει άλλωστε πολλά κωμικά στοιχεία.
Τι σημαίνει ηθοποιός μέσα στην κρίση; Κουράγιο, αντοχή, υπομονή, φτώχεια, αλλά και «έμπνευση»
Τι μπορεί να προσφέρει σήμερα, το θέατρο, η τέχνη γενικότερα, με τις συνθήκες που βιώνουμε; Καταφύγιο, ανακούφιση, πίστη, δύναμη, πνευματικότητα, ανθρωπιά και αξιοπρέπεια.
Είστε αισιόδοξος για το μέλλον αυτού του τόπου; Είμαι αισιόδοξος, διαφορετικά πώς θα ήταν δυνατόν να ασχολούμαι με την τέχνη; Η ζωή για μένα είναι μια διαρκής κίνηση και εναλλαγή. Τώρα βρισκόμαστε σε ύφεση (με όλες τις έννοιες της λέξης). Από κει θα ξεπηδήσει κάτι καλό. Το είναι να μην αργήσει πολύ.