Βασιλική Καραγιάννη (σοπράνο)

Η κυρία Βασιλική Καραγιάννη είναι μια από τις πιο ταλαντούχες αλλά και όμορφες παρουσίες σε ένα μουσικό είδος που κερδίζει όλο και περισσότερους θαυμαστές στην Ελλάδα. Μας το δείχνουν οι παραστάσεις της Λυρικής Σκηνής που γεμίζουν πλέον. Για όλα αυτά η κυρία Καραγιάννη μίλησε στην Ευαγγελία Κανταρτζή και στο City Culture

 

Η Βασιλική Καραγιάννη γεννήθηκε στην Πάτρα. Συνεργάζεται με την Εθνική Λυρική Σκηνή ενώ εμφανίζεται στα σπουδαιότερα Λυρικά Θέατρα της Ευρώπης: Teatro alla Scala του Milano, βασιλική ΄Οπερα του Λονδίνου, Θέατρο Κομουνάλε της Φλωρεντίας, Όπερα της Λισαβόνας, Όπερα Σαν Κάρλο της Νάπολης, Όπερα του Ντίσελντορφ αποσπώντας εξαιρετικές κριτικές από τον διεθνή και τον ελληνικό τύπο.

Έως τώρα έχει ερμηνεύσει τους πιο αντιπροσωπευτικούς ρόλους στο ρεπερτόριο της Σοπράνο-κολορατούρας: Βασίλισσα της νύχτας, Ολυμπία, Τσερμπινέττα, Τζίλντα, Βιολέτα, Μπλόντε, Ροζίνα, Καρολίνα, Νορίνα κ.ά.

Έχει διακριθεί σε Πανελλήνιους και Διεθνείς  διαγωνισμούς. Το 2001 τιμήθηκε από την Ένωση Θεατρικών και Μουσικών Κριτικών με το βραβείο σε νέο διακριθέντα Μουσικό. Για την ερμηνεία της στον ρόλο της Τσερμπινέτα στην Όπερα «Η Αριάδνη στη Νάξο» του Ρ. Στράους που ανέβασε η Εθνική Λυρική Σκηνή. Την ίδια χρονιά τραγούδησε έργα του Ζαν Μισέλ Ζαρ στην πρώτη του εμφάνιση στην Ελλάδα στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού. Κυκλοφορεί CD  σε ζωντανή ηχογράφηση από το San Carlo της Νάπολης η όπερα «Il marito disperato» του Dom. Cimarosa όπου ερμηνεύει τον ρόλο της Gismonda , όπως και το Μονόγραμμα του Οδυσσέα Ελύτη μελοποιημένο από τον Γιώργο Κουρουπό.

 Έχετε τραγουδήσει στα μεγαλύτερα θέατρα του κόσμου. Ποια είναι η πιο δυνατή σας εμπειρία;

-Αν και δεν έχω παράπονο, κι έχω ζήσει υπέροχες στιγμές αρκετές φορές σε πολλά, όπως στο Covent Garden που είχα θερμότατη υποδοχή και αποδοχή από το κοινό, και στο Ντύσσελντορφ όπου ως Τζίλντα στον Ριγκολέττο στο τέλος βγήκα 7 φόρες να υποκλιθώ, αναμφισβήτητα την πιο μεγάλη συγκίνηση έζησα στο Μιλάνο στο Teatro alla Scala, πριν από δυο χρόνια. Εκεί ως Ολυμπία στην όπερα “Τα παραμύθια του Χόφμαν”, στο τέλος της άριας μου το κοινό χειροκροτούσε τόσο θερμά και για τόση ώρα που πραγματικά μου ήρθαν δάκρυα στα μάτια! Κάποιος φίλος που ήταν εκεί μου είπε μετά πως η διάρκεια του χειροκροτήματος ήταν σχεδόν 4,5 λεπτά! Και μιλάμε για το πιο αυστηρό κοινό λυρικού θεάτρου στον κόσμο.

Ποιες είναι οι διαφορές ανάμεσα στο εξωτερικό και στην Ελλάδα;

-Στο εξωτερικό υπάρχουν περισσότερες ευκαιρίες και για περισσότερες εμφανίσεις και για συνεργασία με μεγάλα ονόματα μαέστρων, σκηνοθετών, συναδέλφων, για έναν λυρικό καλλιτέχνη καθώς σε κάθε χώρα υπάρχει μεγάλος αριθμός  θεάτρων. Μόνο στην Ελλάδα υπάρχει μόνο μια Όπερα!!!

Σίγουρα λοιπόν εκεί το κοινό είναι και περισσότερο εκπαιδευμένο άρα και πιο απαιτητικό! Βεβαίως, δεν υποτιμάται καθόλου το Ελληνικό κοινό στην όπερα, καθώς τα τελευταία χρόνια, με τις όλο και πιο ποιοτικές παράγωγες της Λυρικής, μαθαίνει  όλο και περισσότερο και αποκτά κριτήριο. Και ας μην ξεχνάμε και το καλλιτεχνικό δραματικό ένστικτο του Έλληνα που πολλές φορές, τον καθιστά και αυστηρό “κριτή”.

Σε ότι αφόρα την ποιότητα των Ελληνικών παραγώγων στο λυρικό θέατρο, θα έλεγα πως σιγά σιγά δεν έχει να ζηλέψει πολλά από αυτά του εξωτερικού. Ανάλογα και με τις οικονομικές δυνατότητες που έχει, θα έλεγα ότι μάλλον κάνει “θαύματα”!

Ούτε φυσικά σε καλλιτεχνικό δυναμικό υστερεί. Μεγάλος αριθμός Ελλήνων τραγουδιστών όπερας, διαπρέπουν κυριολεκτικά στο εξωτερικό!

Αυτό που σίγουρα είναι διαφορετικό είναι η αμοιβή. Αλλιώς πληρωνόμαστε στο εξωτερικό αλλιώς στην Ελλάδα. Απόλυτα φυσικό αν και τώρα πια λόγω της κρίσης κι εκεί έχουν “πέσει” αρκετά τα οικονομικά μπάτζετ αλλά και, με ελάχιστες εξαιρέσεις, αργούν πολύ να πληρώσουν.

Ξεχωρίζετε κάποιον ρόλο από αυτούς που έχετε ερμηνεύσει; Ποιος  είναι ο αγαπημένος σας ρόλος;

 Ρόλοι οι όποιοι με έχουν χαρακτηρίσει και διεθνώς είναι αυτός της Βασίλισσας της Νύχτας στον “Μαγικό Αυλό” του Μότσαρτ και αυτός της Ολύμπιας στην όπερα “Τα παραμύθια του Χόφμαν” του Ζ.Οφενμπαχ όπου έχω τραγουδήσει στα πιο μεγάλα λυρικά θεατρα.Και θα ήμουν αχάριστη να πω ότι δεν τους αγαπώ.

Αλλά και σε όλους τους ρόλους βρίσκω στοιχεία φωνητικά ,ερμηνευτικά που με κάνουν να τους αγαπώ έναν ξεχωριστά.

Ωστόσο ένας ιδιαίτερα αγαπημένος ρόλος είναι αυτός της Βιολέτας στην Τραβιάτα του Βέρντι. Είναι ρόλος που σε κάθε πράξη του έργου έχει διαφορετικές φωνητικές απαιτήσεις ανάλογα με την δραματική εξέλιξη της υπόθεσης , που για μένα κάθε φορά ερμηνευτικά είναι πρόκληση.

Είναι επίσης και ρόλοι που ακόμα δεν έχω τραγουδήσει, που αγαπώ και ευελπιστώ σύντομα να μου δοθεί η ευκαιρία όπως αυτός της Lucia di Lammermoor του G.Donizetti.

Μετανιώσατε που επιλέξατε την Ελλάδα σε μια εποχή μάλιστα που όσοι Έλληνες μπορούν, φεύγουν;

-Όχι, δεν θα έλεγα ότι έχω μετανιώσει. Ήταν επιλογή μου από την αρχή. Ειχα αρκετές ευκαιρίες και προτάσεις για μόνιμα συμβόλαια σε θέατρα στο εξωτερικό στο παρελθόν, πολύ πριν την κρίση .

Αλλά δεν μπορούσα ποτέ να απαρνηθώ τον ..Ήλιο της πατρίδας μου, με ότι συνεπάγεται αυτό! Εννοώ την ζωή στην Ελλάδα! Ήθελα, θέλω εδώ τη βάση μου και έπειτα να ταξιδεύω ανάλογα με τις ευκαιρίες και τις προτάσεις στο εξωτερικό.

Η επιλογή αυτή βέβαια, έκανε πιο δύσκολες τις ευκαιρίες στην αρχή, αλλά δεν με εμποδίζει πια να τραγουδώ σε θέατρα όπως η Σκάλα του Μιλάνου ή το Κοβεντ Γκαρντεν!

Τι θεωρείτε ότι μπορεί να προσφέρει η μουσική, η τέχνη γενικότερα, στην περίοδο αυτή της οικονομικής και όχι μόνο κρίσης;

-Η ιστορία έχει δείξει πως η τέχνη σε περίοδο κρίσης, ακόμα και πολέμου, είναι η τροφή της ψυχής του κόσμου. Είναι ένα αποκούμπι, συνεπώς μια μεγάλη ανάγκη! Μα αυτό δεν είναι η τέχνη έτσι κι αλλιώς γενικά; Πόσο μάλλον όταν η ψυχή είναι καταπονημένη!

Η εμπειρία μου λοιπόν τα τελευταία 3-4 χρόνια τόσο στο εξωτερικό όσο και στην Ελλάδα, κυρίως(!), είναι πως οι παραστάσεις  όπερας, οι συναυλίες είναι πλήρεις κόσμου!!! Και δεν μιλάμε μόνο για μια συγκεκριμένη τάξη, για να μην παρεξηγηθώ, για μια ελίτ κόσμου! Μιλάμε για τον μέσο Έλληνα!! Διαπιστώνω λοιπόν πως θα φροντίσει μέσα στα έξοδά του να εντάξει την Λυρική, το Θέατρο, γιατί το έχει ανάγκη να ξεχαστεί, να περάσει όμορφα 2-3 ώρες, να πάρει δύναμη για να συνεχίσει. Και, το κοινό σε τέτοιες περιόδους είναι και περισσότερο απαιτητικό αλλά και πιο ενθουσιώδες!

 Φέτος σας απολαύσαμε στο ανατρεπτικό ανέβασμα της Νυχτερίδας αλλά και στην παράσταση «Με βαλς, άριες και βιεννέζικες πόλκες» ενώ ετοιμάζεστε για τον Βέρθερο του Μασνέ.  Πείτε μας λίγα λόγια για την όπερα αυτή.

-Στον Βέρθερο του Ζ.Μασνέ υποδύομαι την Σόφι. Η όπερα είναι βασισμένη στο μυθιστόρημα του Γκαίτε “Οι περιπέτειες και τα πάθη του μικρού Βέρθερου”. Αφορά τον κεραυνοβόλο αλλά αδιέξοδο έρωτα του Βέρβερου και της Σαρλότας, καθώς εκείνη είναι ήδη παντρεμένη.

Είναι μια λατρεμένη σε μένα όπερα καθώς αγαπώ αφάνταστα αυτό το είδος της μουσικής, όχι ιδιαίτερα γνωστό στο ευρύ κοινό. Οι όπερες του Μασνέ τα τελευταία χρόνια μονό άρχισαν να παίζονται περισσότερο. Είναι ρομαντική μουσική αλλά με ιδιαίτερο δυναμισμό, αριστουργηματική, περιγραφική επάνω στις καταστάσεις, τα συναισθήματα και τις εξελίξεις της ιστορίας των ηρώων! Θα μπορούσα να τολμήσω να πω, ένα είδος γαλλικού βερισμού. Και θα έλεγα επίσης πως με την καλή έννοια, πρώτη φορά ζηλεύω τον ρόλο της μέτζο σοπράνο της Σάρλοτ, η οποία έχει να τραγουδήσει απίστευτα υπέροχες άριες και ντουέτα σ αυτό το έργο και την ευκαιρία για δυνατές ερμηνείες!

Να σημειώσω πως την σκηνοθεσία στην παραγωγή της Λυρικής έχει κάνει ο διακεκριμένος και ακαδημαϊκός κ. Σπύρος Ευαγγελάτος και τη διεύθυνση ορχήστρας ο μαέστρος Ηλίας Βουδούρης.

Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;

-Την ερχόμενη Παρασκευή λοιπόν 11 Απρίλιου, εμφανίζομαι στην πρεμιέρα του Βέρθερου στην Εθνική Λυρική Σκηνή όπου έχω παραστάσεις ως τις 4 Μάιου. Ταυτόχρονα , θα ξαναρχίσουν και θα συνεχιστούν οι παραστάσεις της Νυχτερίδας ως τις 14 Μάιου.

Στην συνέχεια έχω ήδη προγραμματίσει εμφανίσεις σε διάφορα Φεστιβάλ το καλοκαίρι (Φεστιβάλ Ναυπλίου, στην Κεφαλλονιά, Κρήτη, κ.ά). Για το εξωτερικό  έχω προγραμματισμένες εμφανίσεις ως το 2017.

Ακούστε απόσπασμα από την παράσταση στο Μέγαρο «Με βαλς, άριες και βιεννέζικες πόλκες»: http://youtu.be/i16XSDiFQy0