Αν θα πάτε για να δείτε τη θεατρική απόδοση του έργου «Full Monty» μάλλον θα απογοητευτείτε. Το έργο είναι μια διασκευή αλλά Παπαθανασίου-Ρέππα βασισμένη κυρίως στην κωμωδία των Νεοζηλανδών Στίβεν Σινκλέρ και Άντονι ΜακΚάρτεν του 1987 που ανέβηκε με τίτλο «Ladies Night».
Η υπόθεση παρόμοια στα βασικά της σημεία με την ταινία. Δηλαδή πέντε άνδρες, φίλοι προσπαθούν να σώσουν το μαγαζί του φίλου τους (Κώστας Κόκλας) από την κατάσχεση. Η λύση που βρίσκουν είναι να γίνουν στρίπερ και γι’ αυτό τον λόγο φωνάζουν σε βοήθεια τη Λιούμπα, ρωσίδα και πρώην γκόμενα του Θανάση Ευθυμιάδη. Στην προσπάθεια αυτή αρχίζει μια σειρά παρεξηγήσεων και ερωτικών μπερδεμάτων.
Οι Ρέππας-Παπαθανασίου αναμφίβολα είναι ταλαντούχοι και έχουν ευκολία στο να δημιουργούν παραστάσεις που βγάζουν γέλιο. Και η παράσταση αυτή βγάζει γέλιο, ο κόσμος το διασκεδάζει, το θέατρο είναι γεμάτο (σε τέτοιους καιρούς και καθημερινές), οι ηθοποιοί είναι πολύ καλοί και φαίνεται ότι το διασκεδάζουν και το κάνουν με την ψυχή τους.
Ο Κώστας Ευρυπιώτης είναι απολαυστικός στον ρόλο που ερμηνεύει και η Μαρία Φιλίππου στον ρόλο της λαϊκής γυναίκας του απόλυτα πειστική. Πολύ καλός ο Κόκλας, γνήσιο κωμικό ταλέντο και η Μαίρη Σταυρακέλη υποδύεται το ζευγάρι του, την ξιπασμένη, ανάλαφρη σουσού. Ο Τσιμιτσέλης ηθοποιός με μέλλον, χάρισε απλόχερα στιγμές αυθόρμητου γέλιου. Ο νεαρός Μάνος Ιωάννου απέδωσε πολύ πιστά τον σύγχρονο νεαρό που κάνει αποτρίχωση, χορεύει επιδέξια κουνώντας προκλητικά τα οπίσθιά του (καλύτερα και από γυναίκα) χωρίς αυτό να μειώνει τον ανδρισμό του αλλά προκαλώντας κρίσεις αλλεπάλληλων εγκεφαλικών στον όχι και τόσο προοδευτικό πατέρα του . Εισέπραξε πολλά χειροκροτήματα για τους κοιλιακούς του αλλά μετά έμαθα ότι έπαιρνε -παίρνει μέρος σε γνωστή τηλεοπτική σειρά εξ ού και ο τόσος ενθουσιασμός. Η Ευαγγελία Μουμούρη είναι η σύζυγος του Ευθυμιάδη που τα έχει όμως με τον Τσιμιτσέλη. Πολύ καλό ζευγάρι στη σκηνή αν και παραείναι σοβαρή η Μουμούρη. Σε έναν ρόλο που της πήγε γάντι η Πηνελόπη Αναστασοπούλου, στον ρόλο της χυμώδους, αυθόρμητης, έξω καρδιάς Λιούμπας.
Τώρα μην ψάχνουμε ούτε νοήματα ούτε κοινωνική κριτική (όπως η ταινία) στην παράσταση. Τα κείμενα επαναλαμβάνουν γνωστά νεοελληνικά κλισέ και στερεότυπα (που σε κάποιες περιπτώσεις κομματάκι ενοχλούν).: ο
φόβος του νεοέλληνα πατέρα μην του βγει ο γιος καμιά «αδελφή», το καμάρι του όταν καταλαβαίνει ότι είναι μια χαρά «πηδηχταράς» (έχει να μοιάσει πάντοτε), αλλά και από την άλλη η αντίθετη άποψη για την κόρη που πρέπει να είναι το αντίθετο του υιού στα σεξουαλικά ήθη και έθιμα. Το επαναλαμβανόμενο μοτίβο των ξελιγωμένων αρσενικών των έτοιμων κάθε φορά για ερωτικές περιπετειούλες. Τα προσπερνάς όμως καθώς ξέρεις τι πας να δεις. Αν ήταν και πιο περιορισμένες οι εύκολες λύσεις με τις «κακές» λέξεις (οι συγγραφείς έχουν ταλέντο και μπορούν να βγάλουν γέλιο με έξυπνες ατάκες) θα μπορούσαμε να μιλήσουμε και για μια πιο ποιοτική κωμωδία. Αταίριαστο τελείως το κομμάτι-ξέσπασμα-μονόλογος της Σταυρακέλη σε μια προσπάθεια να δείξει το έργο και κοινωνικά μηνύματα προσπαθώντας να ερμηνεύσει την ευκολία του «ξοδεύειν». Δεν έπεισε διόλου το κείμενο εκεί και αν έλειπε θα ήταν ακόμα καλύτερα.
Για το τέλος του έργου τι να πω; Μα γι’ αυτό πήγα άλλωστε. Τα κόκκινα σατέν βρακάκια των πρωταγωνιστών χάρμα ιδέσθαι!!!!
Συντελεστές
Απόδοση – Σκηνοθεσία: Θανάσης Παπαθανασίου – Μιχάλης Ρέππας
Σκηνικά: Μαίρη Τσαγκάρη
Κοστούμια: Έβελυν Σιούπη
Χορογραφίες: Ελπίδα Νίνου – Θανάσης Γιαννακόπουλος
Σχεδιασμός Φωτισμών: Χρήστος Τζιόγκας
Πρωταγωνιστούν: Κώστας Κόκλας, Θανάσης Ευθυμιάδης, Κώστας Ευριπιώτης, Γιάννης Τσιμιτσέλης, Μάνος Ιωάννου, Μαίρη Σταυρακέλλη, Ευαγγελία Μουμούρη, Πηνελόπη Αναστασοπούλου, Μαρία Φιλίππου, Νίκη Λάμη.