Ένα κρεβάτι
και να είναι Αύγουστος.
Και ξέρω εγώ
να ξαναζήσω…
Χρ. Λάσκαρης
Όσο κι αν δεν θέλουμε να το πιστέψουμε διανύουμε σίγα σιγά τις τελευταίες βδομάδες του καλοκαιριού, πως γίνετε το καλοκαίρι πάντα να περνά πιο γρήγορα απ’ όλες τις άλλες εποχές, αυτές κι άλλες τέτοιες σκέψεις κατακλύζουν το μυαλό.
Αρνούμενη λοιπόν, από μικρό παιδί ακόμα, να δεχτώ την χαρακτηριστική ευχή “Καλό Χειμώνα!”, θα προσπαθήσω να ανασύρω από το μυαλό και να σας μεταφέρω στις πιο όμορφες εικόνες του καλοκαιριού.
Γι αυτούς που δεν έχουν καταφέρει να φύγουν ακόμα από τα δεσμά της πόλης, γι αυτούς που περιμένουν τις άδειες τους, για εμάς που έχουμε πάντα το καλοκαίρι στην καρδιά μας.
Γι άλλη μια φορά σας γράφω από το θερινό μπαλκόνι μου, όπως μ’ αρέσει να το αποκαλώ, με το μαγιό νωπό και το αλάτι όλη μέρα στο σώμα, καθώς θα ξεπλυθεί μια και καλή για τη βραδινή βόλτα (Εικόνα 2η).
Οι μέρες πάντα απλά χάνονται, πόσες φορές μέσα στη θάλασσα, στο μεσημεριανό, στον απογευματινό καφέ, στη βραδινή βόλτα έχεις ακούσει την ερώτηση “τι μέρα είναι;”, αλήθεια όμως θες να μάθεις, σε ενδιαφέρει πραγματικά τι μέρα, τι ώρα είναι; (Εικόνα 3η)
Όλη μέρα με ένα μαγιό ξυπόλητος ή με σαγιονάρες, χωρίς να χρειάζεται ιδιαίτερη προετοιμασία για το τίποτα, γιατί όλα έχουν γίνει όμορφα επάνω μας, Θες το αλάτι; Θες ο ήλιος; Θες η ηλιοκαμένη μορφή που τα κάνει όλα πιο όμορφα; (Εικόνα 4η)
Ξυπνάς, το κορμί ιδρωμένο από τη νύχτα, όχι δεν σε ενοχλεί αυτό, αντίθετα φοράς το μαγιό σου και πας για την πρώτη πρωινή βουτιά, γυρνάς και όπως είσαι με υγρό το μαγιό τσιμπολογάς φρούτα, φέτες με μαρμελάδα, κουλούρι… με χαρούμενες φωνές ξεγνοιασιάς να πλαισιώνουν τα πάντα γύρω σου (Εικόνα 5η).
Η μέρα συνεχίζεται με ποδηλατάδες, τάβλι, εκδρομές σε κοντινές/ μακρινές παραλίες, ατελείωτες βουτιές και παιχνίδια στη θάλασσα, ναι ότι ηλικίας κι αν είσαι, γιατί το καλοκαίρι σε χτυπά στην καρδιά, σαν έρωτας δίχως να κοιτά ηλικίες (Εικόνα 6η).
Φίλοι, φίλοι με τους οποίους θα γελάσεις με το τίποτα, φίλοι με τους οποίους διαφέρετε σε απόψεις αλλά δεν μπορείτε να μαλώσετε, φίλοι που θα τους κοροϊδέψετε μέχρι τελικής πτώσεως, θα τους κάνετε τα χειρότερο αλλά μόνο η παρέα του, οι άλλοι δεν έχουν το δικαίωμα. Αστείο ε; Οι άγραφοι νόμοι της παρέας είναι αυτοί βλέπετε (Εικόνα 7η).
Τα βράδια σας, αν καταφέρετε να φύγετε από τη θάλασσα, που πήγατε για το απογευματινό σας μπάνιο (τι κι αν έχει πάει εννιά και…) Θα βγείτε σε κάνα ταβερνάκι, για καμιά μπυρίτσα, για χορό, στην παραλία για φωτιά, σε φιλικές αυλές…πάντως όπου κι αν είστε θα σας βρει το ξημέρωμα (Εικόνα 8η).
Τι; Κουρασμένοι; Μα γίνετε να κουραστείς το καλοκαίρι;
Υ.Γ: “Ένα κρεβάτι και να είναι Αύγουστος και ξέρω εγώ να ξαναζήσω” (ποίημα του Χρίστου Λάσκαρη) αυτή ήταν η 1η εικόνα που έφερε στο νου μου όλες τις άλλες, οι υπόλοιπες θα δημιουργηθούν από εσάς…
cityculture.gr / γράφει η Φρειδερίκη Παπαιωάννου