Πουθενά δεν χωράνε ημίμετρα πουθενά! Και σήμερα θα μιλήσουμε για επαγγελματικά, δουλειά, σπουδές και άλλα δαιμόνια.. Αφορμή γι’ αυτό το άρθρο στάθηκαν – φυσικά – οι βάσεις για τα ελληνικά Πανεπιστήμια σε συνδυασμό με:
1) την εμπειρία μιας φίλης (ψέματα λέω, την δική μου εννοώ)
2) την εμπειρία φίλων μου και
3) την Μαρία, την κοπέλα από την Κρήτη που με 19000 μόρια επέλεξε να πάει στα Τει αισθητικής και όχι στην ιατρική.. ΣΟΚ;
Για να δούμε…
Ήσουν ένας μαθητής, καλός ή κακός δεν έχει σημασία.. Πέρασες σε μια σχολή, να ήταν άραγε της επιλογής σου; Ήθελες; Ή απλά ήσουν καλός μαθητής και πήγες στην πρώτη – κοινωνικά και ιδανικά – καλύτερη επιλογή ή ήσουν κακός μαθητής και πήγες όπου σου επέτρεπε η βαθμολογία σου;
Πόσοι άραγε εκεί έξω επιθυμούσαν να δραστηριοποιηθούν επαγγελματικά σε αυτό που σπούδασαν; Πόσοι βγαίνοντας από την σχολή ήθελαν να ασκήσουν το επάγγελμά; Κάποιοι… μερικοί… ελάχιστοι ίσως; Αυτοί είναι είτε πολύ συνειδητοποιημένοι είτε πολύ τυχεροί ή απλά ευτυχισμένοι.. Οπότε δεν έχω κάτι περισσότερο να πω για εκείνους, θα τους φθονήσω (just kidding) και θα προχωρήσω στην επόμενη κατηγορία..
Αυτοί που πήγαν εκεί που τους πήγε η βαθμολογία, οι καθηγητές τους, οι γονείς και τα εκπληρωμένα ή ανεκπλήρωτα όνειρα τους, ο κόσμος, «το σωστό» ή «το καλύτερο».
Εσείς λοιπόν… για πείτε παιδιά… τώρα, εν καιρώ κρίσης, πως περνάτε;
Δουλεύετε;
Και αν ναι, πληρώνεστε;
Και αν ναι, πληρώνεστε ικανοποιητικά;
Και αν ναι, η δουλειά σας, σας γεμίζει;
Πολλά ερωτήματα, γνωστή η απάντηση… είναι τόσο σπάνιο και τόσο δύσκολο να είσαι χαρούμενος στα επαγγελματικά σου στην Ελλάδα του 2017, να μη βαριέσαι, να μην δυστυχείς και να μην ψάχνεις για κάτι καλύτερο, όσο να δεις μπροστά σου έναν μονόκερo.. οκ, ας μην είμαι τόσο μηδενιστική, ένα φλαμίνγκο καλύτερα..
Σε αυτό το σημείο, λοιπόν, ίσως η κρίση να κάνει και κάποιο καλό.. γιατί πια δεν υπάρχουν λεφτά, δεν υπάρχει κοινωνική καταξίωση και δεν υπάρχει «το ιδανικό». Ξέρεις ότι, όπου και να πάς τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα, οπότε γιατί να μην πάς εκεί που θες;
Ένα πτυχίο περισσότερο δεν θα κάνει την διαφορά, οπότε αν το θέλει η ψυχή σου πάρ’το, αν όχι άστο και ψάξε αυτό που θες!
Η ψυχή κινεί το σώμα κι αν η ψυχή δυστυχεί σε μια δουλειά που δεν σε γεμίζει, πώς να ξυπνήσει το σώμα κάθε μέρα πρωί πρωί;
Αγαπάς αυτό που κάνεις;
Αν αγαπάς αυτό που κάνεις τότε και κακοπληρωμένος θα είσαι πιο χαρούμενος από μια ανεπιθύμητη, αλλά καλοπληρωμένη δουλειά.
Πόσοι άραγε άνθρωποι, προ κρίσης, έμεναν σε δουλειές που δεν αγαπούσαν μόνο και μόνο γιατί «έπαιρναν καλά λεφτά».. τι πραγματικά να αγαπούσανε εκείνοι; Θα το μάθουνε άραγε ποτέ;
Οπότε, ναι, στο άκουσμα της είδησης για την κοπέλα που με 19000 μόρια προτίμησε το ΤΕΙ αισθητικής από την Ιατρική έπαθα ΣΟΚ.. Θετικό όμως.. όπως χαίρομαι τους ανθρώπους που παρατάνε την ζωή στις πόλεις για να ανοίξουν μαγαζάκια με χειροποίητα κοσμήματα σε ένα νησί, ή αυτούς που φεύγουν από το νησί με μια βαλίτσα στο χέρι για να κυνηγήσουν το όνειρο τους..
Δεν έχει σημασία το επάγγελμα, αλλά η ψυχή.. και τώρα πια στην ψυχή δεν χωράνε ημίμετρα….
cityculture.gr/ γράφει η Λιάνα Χαντέ