Εκκλησιάζουσες του Αριστοφάνη | Θέατρο κριτική της παράστασης

Written by

Εκκλησιάζουσες στο Θέατρο Δάσους –  4ο Φεστιβάλ Δάσους

Ορχηστρική μουσική, γνωστά και άγνωστα τραγούδια – ελληνικού κυρίως ρεπερτορίου- ακούγονταν ενώ οι θεατές εισέρχονταν στο θέατρο Δάσους για να παρακολουθήσουν την παράσταση «Εκκλησιάζουσες».
Ο πολυπληθής θίασος των ηθοποιών, ντυμένος με πολύχρωμα ρούχα στην υπερβολή ανάμιξης πολλών στυλ και οι ομάδες των χορευτών, με τα χαρακτηριστικά μοτίβα των τοπικών παραδόσεων στις φορεσιές τους, πρωταγωνίστησαν αμφότεροι σε μια γιορτινής πρόθεσης παράσταση – διασκευή της κωμωδίας του Αριστοφάνη.

Το σκηνικό με κλασσικές αναφορές –κίονες- δημόσια κτήρια -οικίες- οριοθέτησε τον τόπο της δράσης, σε ένα σχήμα μεταμφιέσεων, εναλλαγών, αυτοσχεδιασμών και άμεσης επικοινωνίας επεκτείνοντας το όριο της σκηνής και προς την πλευρά των θεατών.

Το κείμενο με πολλές κωμικές ατάκες -στην θεματολογία του σεξ και της πολιτικής- και με τους ανάλογους κωμικούς τύπους, περιέγραψε ανθρώπινες συμπεριφορές και χαρακτήρες, σε ανατροφοδοτήσεις παρελθόντος-παρόντος χρόνου αλλά τα πολλά τραγούδια, οι χοροί και μια τάση να ειπωθούν πολλά και με διδακτικό κυρίως τρόπο, αποδυνάμωσε το αποτέλεσμα, αφήνοντας μια αίσθηση λαϊκίστικης υπερβολής στο φλύαρο εγχείρημα.

Υποκριτικά οι ρόλοι αποδόθηκαν με διάφορες διακυμάνσεις. Κάποιοι αναγνωρίσιμοι κοινωνικοί τύποι δόθηκαν με εκφραστική ζωηρότητα και σε άμεση υπογράμμιση των αφετηριών της καταγωγής και των ιδιαιτεροτήτων της τοπικότητας, που υποστήριξαν κερδίζοντας, σε σημεία, τις εντυπώσεις και το γέλιο των θεατών, σε μια παράσταση λαϊκού κυρίως χαρακτήρα αλλά περιορισμένου αισθητικού-καλλιτεχνικού απηχήματος.

Ο ρόλος της Πραξαγόρας, με κάποιες καλές στιγμές, αποδόθηκε μονοδιάστατα και χωρίς πλαστικότητα χαρακτηρολογικών συμπεριφορικών κινήτρων ώστε να αναδειχθούν σαφέστερα σημεία αναφοράς σχετικά με την εξέλιξη της δράσης.
Η μουσική βασισμένη σε γνωστά ακούσματα-ρυθμούς -ως προς τις επιλογές των τραγουδιών- συμπλήρωσε το επιθεωρησιακό πλαίσιο της παράστασης. Η έμφαση στον διασκεδαστικό χαρακτήρα, με στοιχεία λαϊκής -στη βαβυλωνία της- γιορτής, ακούμπησε στην στερεοτυπική και μαζική εκδοχή κανόνων θεαματικότητας, ακροαματικότητας, αναγνωρισιμότητας και στην μονοσήμαντη πρόσληψη- απόδοση των κριτικών πολιτικών σχολίων της κωμωδίας με μια καταγραφή τηλεοπτικού στίγματος.

Εκκλησιάζουσες

Μετάφραση Πολύβιος Δημητρακόπουλος
Διασκευή / Σκηνοθεσία Αλέξανδρος Ρήγας
Φωτισμοί Θέμης Μερτύρης
Σκηνικά Γιάννης Σπανόπουλος
Κοστούμια Έβελιν Σιούπη
Μουσική Διδασκαλία Λία Βίσση
Χορογραφίες Ιβάν Σβιτάιλο
Ενορχήστρωση Τραγουδιών Αποστόλης Στίκας
Φωτογραφίες παράστασης Τζοάννα Βρακά
Τα τραγούδια της παράστασης είναι βασισμένα στην ελληνική δημοτική μουσική παράδοση

Διανομή

Πραξαγόρα Αντώνης Λουδάρος
Βλέπυρος Μελέτης Ηλίας
Ευφροσύνη Δημήτρης Σταρόβας
Μελπομένη Σοφία Μουτίδου
Κέφαλος Ησαΐας Ματιάμπα
Χρέμης Χάρης Γρηγορόπουλος
Φιλόδωρος Ιβάν Σβιτάιλο
Πασιφάη Γιάννης Κρητικός
Μοσκόρφω Τάκης Βαμβακίδης
Αγλαΐα Κωνσταντίνος Ζαμπάρας
Νεοκλής Θανάσης Πατριαρχέας
Στον ρόλο του «Έλληνα» ο Γιώργος Κωνσταντίνου

Συμμετέχουν (με αλφαβητική σειρά)

Μάριος Δερβιτσιώτης, Δημήτρης Διακοσάββας, Τιμόθεος Θάνος, Γιώργος Καρατζιώτης, Γιάννης Κουκουράκης, Αστέρης Κρικώνης, Δημήτρης Κρίτας, Γιώργος Μπανταδάκης, Μάρκος Μπούγιας, Στέφανος Οικονόμου, Δημήτρης Παπαδάτος, Βασίλης Παπαδημητρίου, Βασίλης Παπαδόπουλος, Θανάσης Τούμπουλης, Δημήτρης Τσέλιος, Γιώργος Φλωράτος

cityculture.gr / Εκκλησιάζουσες / Θέατρο Δάσους / κριτική Άγγελα Μάντζιου