Λίζυ Μανωλά, η «Μούσα της Μυκόνου»

Written by

Λίζυ Μανωλά, η «Μούσα της Μυκόνου»
«…την πεφιλημένην νήσον, την εξαιρετικώς ανεμόβλητον εκ πασών των Κυκλάδων»

Στον πανέμορφο και πολύπαθο αυτό πλανήτη, υπάρχουν θαρρείς μερικοί τόποι που φαίνεται ότι ο Θεός τους «έχει κλείσει το μάτι». Ανάμεσά τους και η Μύκονος.

Αν στο άκουσμα της λέξης «Μύκονος» δεν σας έρθουν αμέσως στο μυαλό φωτεινά, λευκά σπίτια, καταγάλανοι ουρανοί και μαυρισμένα από τον ήλιο κορμιά πάνω σε χρυσές, αμμουδερές παραλίες, μάλλον ζούσατε καιρό απομονωμένοι. Το δημοφιλέστερο ελληνικό νησί του Αιγαίου πελάγους σφύζει από ζωή και ελκύει πολλούς τουρίστες, διαφόρων τύπων, ηλικιών και κοινωνικών τάξεων, που διασκεδάζουν στη φινετσάτη νυχτερινή ζωή του.

Το «νησί των ανέμων»

Τις δεκαετίες των ’70 και ’80, το «νησί των ανέμων», όπως είναι γνωστό παγκοσμίως, αποτέλεσε τον πρώτο τόπο στην Ελλάδα (και όχι μόνο), που οι επισκέπτες του πετούσαν τις μάσκες του καθωσπρεπισμού και αισθάνονταν ελεύθεροι. Εκεί ζούσαν μια διαφορετική καθημερινότητα, με την ψυχή και όχι με το μυαλό. Το νησί δημιούργησε ένα δικό του τρόπο ζωής και μια δική του ηθική.

Όλα αυτά τα χρόνια που πρωταγωνιστεί διεθνώς, κατόρθωσε να συνδυάσει δυο τελείως διαφορετικούς μεταξύ τους κόσμους, οι οποίοι έμαθαν να «υπάρχουν», σεβόμενος ο ένας τις ιδιαιτερότητες του άλλου.

Η Μύκονος είναι ένα νησί που προσφέρει τα πάντα: και τις υπερβολές και την ηρεμία. Το θέμα είναι τι θέλεις να ζήσεις.
Ο διεθνούς φήμης εκδοτικός οίκος Assouline, με οδηγό τον φωτογραφικό φακό της Λίζυς Μανωλά (αλλά κυρίως την ψυχή της), μέσα από ένα καλαίσθητο λεύκωμα μας ταξιδεύουν στο Χρόνο και στον Τόπο της Μυκόνου, από τη δεκαετία του ’60 μέχρι σήμερα.

Λίζυ Μανωλά

 

 

Η Λίζη Μανωλά αν και έχει σπουδάσει Οικονομικά και Ιστορία της Τέχνης, την κέρδισε η φωτογραφία. Ταξιδεύει σε όλο τον κόσμο αποτυπώνοντας με τον φακό της όσα της προκαλούν εντύπωση. Έχει βρεθεί σε «δύσκολες» περιοχές του πλανήτη όπως Δυτική Αφρική, Ερυθραία, Ιράν, Αρμενία, Γεωργία και τώρα ετοιμάζει την επόμενη δουλειά της που σχετίζεται με την ορθοδοξία στην Ελλάδα και στις υπόλοιπες βαλκανικές χώρες. Πρόσφατα κυκλοφόρησε το φωτογραφικό της λεύκωμα με τίτλο «Mykonos Muse», μια ωδή στο νησί που περνάει τα καλοκαίρια της τα τελευταία 40 χρόνια. Είναι το τρίτο της λεύκωμα μετά το «Certain Realities» και το «Ethiopian Highlands».

 

«Mykonos Muse»

Το λεύκωμα «Mykonos Muse», η καταγραφή μιας ολόκληρης εποχής στο πιο διάσημο ελληνικό νησί, έτσι όπως την έζησε τα σαράντα χρόνια που το επισκέπτεται. «Μου ανέθεσαν να κάνω αυτό το βιβλίο λόγω της προσωπικής μου σχέσης με αυτό τον τόπο» γράφει. Δηλώνει παθιασμένη με τη Μύκονο, το νησί που πηγαίνει από 18 χρονών, και το λεύκωμα αυτό της έδωσε την ευκαιρία να δει πολλά καινούργια πράγματα.

«Περπάτησα σε στενά όπου δεν είχα ξαναπερπατήσει, γνώρισα Μυκονιάτες που ακολουθούν τις παραδόσεις τους –με τους οποίους δεν είχα ποτέ επαφή–, γνώρισα ανθρώπους που παίζουν λαούτο, τσαμπούνα. Η διαδρομή ήταν ιδιαίτερα ευχάριστη και μεγάλη έκπληξη για μένα, παρόλο που πάω εκεί δεκαετίες τώρα. Γι’ αυτό προσπάθησα να δείξω τη Μύκονο της δικής μου γενιάς, τη Μύκονο που έχω ζήσει από τα τέλη του ’70 και μετά.

Στο νησί πήγα για πρώτη φορά το 1978, ήταν η πρώτη φορά που με άφησαν οι γονείς μου να ταξιδέψω μόνη. Πήγαμε με το βαπόρι, 8-10 ώρες, φτάσαμε τα μεσάνυχτα και δεν μπορούσαμε να κατέβουμε γιατί τότε αποβιβαζόμασταν σε λάντζες, και είχε τόσο κύμα και τόσο αέρα που η λάντζα δεν μπορούσε να πλησιάσει. Έτσι, μείναμε μέσα στο πλοίο. Δεν μας ένοιαζε, ήμασταν όλη η παρέα μαζί, πολύ νέοι τότε. Στις 5 το πρωί ήρθαν οι λάντζες και μας πήραν και αυτή την εικόνα την έχω ακόμα στο μυαλό μου. Η Μύκονος στα τέλη του ’70 ήταν υπέροχη, ένας παράδεισος.

Σήμερα τίποτα δεν είναι ίδιο. Στις φωτογραφίες που πρότεινα δεν ωραιοποιώ το νησί, είναι μια αναδρομή στις μνήμες της γενιάς μου και ο τρόπος που τη βλέπουμε εμείς. Ήταν ωραίες εποχές αυτές που ζήσαμε. Στη Μύκονο ήταν όλα πιο χίπικα τότε, πιο κανονικά. Αυτό που βλέπουν οι ξένοι σήμερα είναι διαφορετικό από αυτό που βλέπουμε εμείς».

Το Mykonos Muse είναι ένα λεύκωμα αφιερωμένο στο νησί της Μυκόνου

Το λεύκωμα απευθύνεται στους λάτρεις της Μυκόνου ή και σε κάποιον που δεν την έχει επισκεφτεί ποτέ; «Το Mykonos Muse είναι ένα λεύκωμα αφιερωμένο στο νησί της Μυκόνου, στο άσπρο της και το γαλάζιο της, στους βράχους της και τον αέρα της, στα σπίτια της και τα σοκάκια της, στους βασιλικούς της και τις βουκαμβίλιες της, στα ξωκλήσια της και στους ανεμόμυλους της. Τέλος, στους ντόπιους της, που είναι πάντα διαθέσιμοι να ευχαριστήσουν τους επισκέπτες τους. Απευθύνεται σε όλους, γιατί το νησί είναι διαθέσιμο για όλους».

 

Εκτός από τις σύγχρονες λήψεις της Λίζυς Μανωλά, ο αναγνώστης θα βρει φωτογραφικά τεκμήρια τόσο σύγχρονων δημιουργών, όσο και σπουδαίων φωτογράφων από το παρελθόν. Πολλά από αυτά ανήκουν στο Φωτογραφικό Αρχείο του Μουσείου Μπενάκη. Η Λίζυ Μανωλά για να αναδείξει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο όλες τις ιστορικές στιγμές του «νησιού των ανέμων», δεν δίστασε δίπλα στις δικές της φωτογραφίες, να χρησιμοποιήσει και φωτογραφίες παλαιότερων φωτογράφων. Η Λίζυ Μανωλά δεν λειτουργεί ανταγωνιστικά στη ζωή της. Έμαθε να συναγωνίζεται τους συνοδοιπόρους της στην μακρά διαδρομή της φωτογραφικής τέχνης και όχι να τους ανταγωνίζεται.

Η ίδια συζητώντας μου το χαρακτήρισε ως έναν τουριστικό οδηγό. Κρατώντας στα χέρια μου αυτό το καταπληκτικό λεύκωμα, ας μου επιτρέψει να διαφωνήσω μαζί της. Πρόκειται για μια κατάθεση ψυχής. Για ένα τάμα που το ξεπλήρωσε με τον καλύτερο τρόπο.

πηγή cityportal.gr / Λίζυ Μανωλά, η «Μούσα της Μυκόνου»  /  Παναγιώτης Καμπάνης*
* Ο Παναγιώτης Καμπάνης είναι Δρ. Αρχαιολόγος-Ιστορικός, Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού, Μεταδιδακτορικός ερευνητής του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης