Σκουπίδια από χρυσάφι
Θα εκλιπαρείς, για αυτά που εγώ κάθε ώρα σου έδινα όπως ανασαίνω.
Θα ζητιανεύεις λίγη αγάπη, αντί για την λατρεία που έπαιρνες αβίαστα.
Θα τρέμεις από φόβο μήπως δεν αγαπηθείς, ενώ μέσα στο δικό μου αίμα, ήσουνα ζεστός.
Θα περνάς την ζωή σου, υπολογίζοντας πόσα θα δώσεις και πόσα θα πάρεις σε ένα μάθημα που ποτέ δεν θα σου λένε τι βαθμό σου έβαλαν.
Θα είσαι ένας επαίτης, πρώην βασιλιάς χωρίς θρόνο.
Θα ανοίγεις τα χέρια σου και θα παίρνεις ψίχουλα, αντί για συναισθήματα.
Θα παραμιλάς από τον πυρετό της μοναξιάς σου και δεν θα υπάρχει ένας άνθρωπος να σου δώσει ένα ποτήρι νερό.
Θα σε εξουσιάζει η ίδια σου η θλίψη, όπως πάντα ήθελες να εξουσιάζεις εσύ εμένα.
Τα μεσάνυχτα θα σε τυφλώνει ο ήλιος και το καταμεσήμερο θα ζεις στα σκοτάδια.
Θα πεινάς για ένα χάδι και δεν θα φτάνουν ούτε τα ίδια σου τα χέρια να αγγίξεις τον εαυτό σου.
Θα τιμωρηθεί το σώμα σου να πονάει για ένα άλλο σώμα, μια αγκαλιά και θα σε τυλίγει ο παγωμένος αέρας.
Θα έρθει η μέρα, που θα με λατρεύει και εμένα ένας άνθρωπος, σαν κάτι πολύτιμο.
Μέσα από την δική του αγάπη για μένα, θα μαθαίνεις τι είναι έρωτας, φροντίδα, πίστη, αφοσίωση.
Αξίες που ποτέ δεν συμβαδίζανε με την μονόπλευρα εγωιστική σου αγάπη.
Έτσι λοιπόν, έστω και εάν με πέταξες έξω στα αγρίμια, φορώντας το φωτοστέφανο σου, θα με βρίσκεις σαν συνείδηση κάθε μέρα έξω από την πόρτα σου.
Θα σου φωνάζω, μέσα από τις χάραμάδες της ζωής σου, τα κρίματα σου.
Γιατί έτσι είναι το κάρμα.
Εκδικείται.
Βλέπεις αγάπη μου..
Τα σκουπίδια του ενός, γίνονται το χρυσάφι κάποιου άλλου!
cityculture.gr/ Σκουπίδια από χρυσάφι / Μπέττυ Κούτσιου