Οι στυλοβάτες της κοινωνίας, κριτική παράστασης

Written by

Ελεύθερη διασκευή του ομώνυμου έργου του Χένρικ Ίψεν

ΚΘΒΕ
ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ

Η σκηνογραφία του έργου, εγγεγραμμένη στην εικόνα άμεσης αναφοράς στην πόλη, με τον θαλασσινό ορίζοντα, τους κίονες ενός μεγάρου και το μικρό αμφιθέατρο του δημαρχείου ως δημόσιου χώρου έκφρασης της κοινής  γνώμης, στήριξε το αφαιρετικό σταθερό σκηνικό της δράσης.

Η διασκευή του έργου, προσαρμοσμένη  σε σύγχρονα δεδομένα και καταστάσεις, έδωσε προοπτική στον κλειστό ορίζοντα της  ψυχογραφικής Ιψενικής δραματουργίας, μετατοπίζοντας τους άξονες προς τις ιδιαίτερες σύγχρονες  συνθήκες, σε οικεία αναμέτρηση εγγύτητας. Η  τοιχογραφία ξετυλίχθηκε ανοίγοντας το κάδρο θέασης της  συνάθροισης-συζήτησης, δημοσιότητας-δημοσιοποίησης, στο σχήμα μηχανορραφιών,  ανατροπών και τεχνασμάτων, εσωτερικών μεταπτώσεων, μονολόγων και διαλόγων, στο κοινωνικό θεατρικό πεδίο και στη θεατρική σύμβαση του έργου, του  χώρου, των θεατών.

 Η  δράση δόθηκε με θραυσματικές σκηνές συναντήσεων,  σε επικαλύψεις και διασταυρώσεις τριγωνικών κυρίως ωτακουστικών σχημάτων.  Σχηματοποιήθηκε,  στις απότομες κοψιές φωτισμών, μουσικής και εικόνων video, σε σκιές και πρόσωπα, λόγια και χειρονομίες σε προοιωνισμούς, προοικονομίες, διδακτισμούς και σε μια αίσθηση απειλής στην ανατροπή έκθεσης στο διφορούμενο τέλος της ιστορίας και του έργου.

Οι ήρωες  αναγνωρίσιμοι από τα αξιώματα και τους τίτλους τους,  άφησαν να διαφανεί ο κοινωνικός προβληματισμός και η κριτική του συγγραφέα σε θέματα ηθικής και συνείδησης, σύγκρουσης ατομικού –κοινωνικού συμφέροντος, εξουσίας και διαπλοκής, αλήθειας – ψέματος στη συνθήκη της ζωής, καθώς και ο σχολιασμός  σε  ζητήματα ελευθερίας,  γυναικείας ταυτότητας, οικογενειακών-ερωτικών σχέσεων, επιλογών, εξελίξεων και προοπτικών προόδου.

Ο ρεαλισμός της σύλληψης στο πρόπλασμα μορφών  και ανθρώπινων τύπων,  δόθηκε στην αισθητική  συγχρονία των καιρών και στη θεματική διαχρονία των αξιών  που διακυβεύονται και τίθενται σε προτεραιότητα στην δίνη των μοντέρνων καιρών.  Στην  επιχειρηματολογία των σχέσεων και της πλοκής  μέσω της  ρευστής μετάφρασης, τα πρόσωπα  του έργου με σύγχρονα κοστούμια απευθύνθηκαν στην ομήγυρη, ενσαρκώνοντας συμπληρωματικούς  χαρακτήρες της κλειστής κοινωνίας μιας επαρχιακής  πόλης.

Υποκριτικά οι ρόλοι αποδόθηκαν με συγκρατημένο αυθορμητισμό και σε συναισθηματική αποστασιοποίηση ψυχρού Σκανδιναβικού τύπου, ως ομάδα πλαισίου της κριτικής που αφορά και την ίδια στις ρωγμές της, ολοκληρώνοντας- με διακυμάνσεις- τον κύκλο στο σχήμα του χαρακτήρα του Κάρστεν Μπέρνικ- κ. Γ. Καύκας- που χρωματίστηκε από αμεσότητα και πλαστικότητα  εκφραστικών μεταπτώσεων και της Μπέτυ -κ. Έ. Σταμούλη-  που άφησε να φανεί στον  δραματικό επιτονισμό της και το υπονοούμενο  κοινωνικό  βάρος της γυναικείας ταυτότητας, παράλληλα με  την λαϊκή εσωτερικευμένη παρατήρηση του επιστάτη Άουνε -κ. Δ. Κολοβός- και την  ρηματική παγίδευση άλλων ρόλων (Γιόχαν,  Ρέρλουντ).

Χένρικ Ίψεν (1828-1906), Οι στυλοβάτες της κοινωνίας (1877)

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:
Μετάφραση: Γιώργος Δεπάστας
Διασκευή-Σκηνοθεσία: Γιάννης Μόσχος
Σκηνικά-Κοστούμια: Τίνα Τζόκα
Μουσική: Θοδωρής Οικονόμου
Κίνηση: Στέλλα Μιχαηλίδου
Φωτισμοί: Λευτέρης Παυλόπουλος
Video design: Μιχάλης Κλουκίνας,
Α’ Βοηθός σκηνοθέτη: Άννα-Μαρία Ιακώβου, Β’ Βοηθός σκηνοθέτη: Άγγελος Κάλφας, Γ΄βοηθός σκηνοθέτη (στο πλαίσιο πρακτικής άσκησης): Αθηνά Κερανά, Βοηθός σκηνογράφου-ενδυματολόγου: Ελένη Κανακίδου
Φωτογράφιση παράστασης: Τάσος Θώμογλου
Οργάνωση παραγωγής: Φιλοθέη Ελευθεριάδου

Ηθοποιοί: Γιώργος Καύκας (Κάρστεν Μπέρνικ), Έφη Σταμούλη (Μπέτυ Μπέρνικ), Γιάννης Γκρέζιος (Όλαφ / Ένας φωτογράφος), Ντίνα Μιχαηλίδου (Μάρτα Μπέρνικ), Χρίστος Στυλιανού (Γιόχαν Τόνεσεν), Αλεξάνδρα Σακελλαροπούλου (Λόνα Χέσελ), Σαμψών Φύτρος (Χίλμαρ Τόνεσεν), Ορέστης Παλιαδέλης (Ρέρλουντ), Θόδωρος Ιγνατιάδης (Ρούμελ), Δημήτρης Ναζίρης (Βίγκελαντ), Δανάη Επιθυμιάδη (Ντίνα), Δημήτρης Καρτόκης (Κραπ), Δημήτρης Κολοβός (Άουνε), Ιωάννα Παγιατάκη (Κυρία Ρούμελ ), Μαρία Μπενάκη (Κυρία Χολτ), Ρεβέκκα Τσιλιγκαρίδου (Κυρία Λύνγκε)