Όψεις καθημερινότητας στη Θεσσαλονίκη

Written by

Ως Θεσσαλονικιά γέννημα θρέμμα αρέσκομαι να βλέπω, και θαυμάζω, τα μαγευτικά τοπία της πόλης που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο. Αυθεντικά ή ως επί το πλείστων «πειραγμένα» με φίλτρα, που τώρα πλέον όλοι διαθέτουμε στα έξυπνα κινητά μας, τα τοπία της πόλης ωραιοποιούνται. Συνήθως όμως επιλέγονται εκείνα τα σημεία που θα τραβήξουν τον θαυμασμό των χρηστών των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, με σκοπό ένα ή όσο το δυνατόν περισσότερα like και τον περαιτέρω διαμοιρασμό των φωτογραφιών στο δίκτυο. Οι επιστήμονες έχουν δώσει πολλές εξηγήσεις για το φαινόμενο της ορατότητας στο διαδίκτυο και τις ναρκισσιστικές προεκτάσεις του.

Εδώ όμως δεν θα ασχοληθώ με τίποτα από τα παραπάνω.

Σήμερα το πρωί σε μία χαλαρή βόλτα στο κέντρο της πόλης παρατήρησα ότι αυτό που ο καθένας βλέπει δεν έχει σχέση με τις ωραιοποιημένες φωτογραφίες του διαδικτύου. Η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική. Οι «ζωντανές»  όψεις της πόλης απέχουν ίσως πάρα πολύ από την ψηφιακή αναπαραγωγή τους. Έτσι αποφάσισα να βγάλω το κινητό και να φωτογραφίσω σημεία του περιπάτου μου, στα οποία στάθηκε το μάτι ίσως λίγο παραπάνω. Συνειδητά δεν φωτογράφισα αξιοθέατα και προσπάθησα να αποφύγω την εμμονική προσήλωση στις ασχήμιες. Παρόλα αυτά, μετά από αρκετή ώρα διαπίστωσα ότι αυτό που βλέπω κατά πλειοψηφία δεν είναι κάτι ωραίο και σταμάτησα να φωτογραφίζω.

Περπατάμε κάθε μέρα μέσα στην πόλη μας χωρίς ουσιαστικά να την βλέπουμε. Εκτός αν πάμε μία βόλτα στην παραλία ή διακατεχόμαστε από μία ερωτική διάθεση, οπότε όλα βάφονται ροζ. Συνήθως η ματιά μας είναι κατεβασμένη στο δρόμο, στις βιτρίνες, στα φώτα της διάβασης. Ελάχιστα το βλέμμα συναντάει το βλέμμα άλλων ανθρώπων και πάντα όλα αυτά γίνονται κάτω από τις σκέψεις και τα άγχη της καθημερινότητας. Φωτεινές εξαιρέσεις οι οικογένειες με τα μικρά παιδιά που το βλέμμα των γονιών γεμίζει από την χαρά των παιδιών και τα παιδιά δεν δίνουν δεκάρα για το πως είναι η πόλη που περιδιαβαίνουν.

Παραθέτω ορισμένες από τις φωτογραφίες όπως τραβήχτηκαν, χωρίς καμία επεξεργασία.

Υ.Γ.1 οφείλω να πω ότι κάποιος πρέπει να απαγορέψει την πώληση σπρέι και επειδή αυτό ακούγεται λίγο φασιστικό, τουλάχιστον ας δημιουργηθούν ειδικά σημεία όπου ο οποιοσδήποτε μπορεί να εκφραστεί.

Υ.Γ.2 παρόλα αυτά, ακόμα και μέσα από τις φωτογραφίες είναι εν τέλει επιλογή του καθενός στο που θα εστιάσει το βλέμμα του. Υπάρχουν μέσα σε αυτές πολύ όμορφα σημεία δίπλα στη βρωμιά και την εγκατάλειψη. Η επιλογή αυτής της εστίασης είναι και επιλογή στάσης ζωής. Επιλογή ευτυχίας ή δυστυχίας τελικά.

αυτή η φωτογραφία δεν είναι δική μου, είναι μία από τις πολύ όμορφες όψεις που κυκλοφορούν ελεύθερα στο διαδίκτυο