LEMON στο θέατρο Αυλαία, κριτική παράστασης

Written by

Ατμοσφαιρική παράσταση ευρηματικής σκηνοθεσίας και  ζωηρών ερμηνειών, γύρω από ένα πιάνο  υπό τους ήχους της τζαζ και  των βημάτων της μουσικής  ράγκταϊμ, σε μια διαδραστική εικονοποιΐα εξομολογήσεων  για το συμβολικό ωκεάνιο ταξίδι και την περιπέτεια της ζωής.

Παράσταση αισθήσεων και φαντασίας στην  εμπειρική επικοινωνία  εξέλιξης των θεατρικών ειδών, όπου ο λόγος, η μουσική, ο χορός, η κίνηση, η αφήγηση, η παντομίμα, οι διάλογοι των δύο προσώπων, μετατοπίζονται σε κλυδωνισμούς εναλλαγών ύφους και διάθεσης.

Χαρμολύπη  σ’  ένα σύννεφο νοσταλγίας  για ό,τι υπήρξε βίωμα και εμπειρία ανθρώπων, ανάμνηση  και ιστορία,  αρχή  και τέλος, τύχη ζωής αντικειμένων και προσώπων στον κύκλο του χρόνου,  όπως αυτή του ατμόπλοιου Virginian και του πιανίστα 1900.

Ο κυκλικός χρόνος της παράστασης κύλησε παλινδρομικά ανατρέποντας την γραμμική αφήγηση των γεγονότων και της ιστορίας του 1900, του αριθμού που έγινε θεματικό όνομα   του έκθετου νεογέννητου, του εγκαταλειμμένου -στον  απόηχο του αρχέγονου μύθου- μέσα σε ένα κουτί πάνω στο πιάνο ενός ατμόπλοιου.

Οι  δύο ηθοποιοί αφηγήθηκαν πρισματικά με συντονισμό και εκφραστικότητα,  την ιστορία του ανθρώπου που έζησε ακούγοντας και διαβάζοντας στα μάτια άγνωστων ανθρώπων τις ιστορίες τους, για να τις επιστρέψει εμβαπτισμένες και στην δική του ανώνυμη εκδοχή καταγωγής,  παίζοντας μουσική στη διάρκεια των υπερατλαντικών ταξιδιών, διασκεδάζοντας τους άλλους, κατανικώντας τον φόβο του ωκεανού, του ταξιδιού, του απρόοπτου κινδύνου, στοιχείο σύμφυτο της ανθρώπινης φύσης.

Η καθαρότητα των μέσων έκφρασης και η λιτότητα της αποτύπωσης ανέδειξαν την  ποιητικότητα του κειμένου, τις θεματικές συνιστώσες και το απτό σχήμα χαρακτήρων και συμπεριφορών, με τρόπο αισθητικό και υπερβατικά ρεαλιστικό με μια αίσθηση ελαφράδας, υπονοώντας-παρατηρώντας και παραμερίζοντας το πεσσιμιστικό βάρος της ανάμνησης, στην αποδοχή για ό,τι υπήρξε κάποτε: πρόσωπα, λόγια, αντικείμενα, αφετηρία, συνάντηση, ταξίδι, προορισμός, απόπειρα, εγκατάλειψη, συντριβή, τέλος, επιλογή, προσδοκία, ελευθερία, ιστορία, ανάμνηση, ζωή, χρόνος, μουσική.  

LEMON, βασισμένο στο Novecento του Alessandro Baricco,
μία ανεξάρτητη παραγωγή των Experimento

Το πλήρωμα του Lemon:
Διασκευή | Σκηνοθεσία | Κίνηση: Γεωργία Τσαγκαράκη
Μετάφραση: Σταύρος Παπασταύρου
Σκηνογραφία: Νατάσα Τσιντικίδη
Κατασκευή πιάνου: Θωμάς Μαριάς
Κοστούμια: Κέλλυ Σταματοπούλου
Ηχητικός σχεδιασμός | Stage manager: Λευτέρης Δούρος
Σχεδιασμός φωτισμού: Experimento
Φωτογραφίες: Γιώργος Καπλανίδης
Γραφιστικός σχεδιασμός: Ελένη Σαραντοπούλου
Video | Trailer: Παναγιώτης Αγκαβανάκης
Stunt rigger: Ηλίας Φωτεινός
Οργάνωση παραγωγής | Επικοινωνία: Ράνια Παπαδοπούλου
Καλλιτεχνική Διεύθυνση: Μελαχρινός Βελέντζας

Παίζουν: Μελαχρινός Βελέντζας (1900), Γιώργος Δρίβας (Τιμ Τούνυ)