Parade της Λούλας Αναγνωστάκη στο Θέατρο Τ, κριτική παράστασης

Written by

Το θεατρικό έργο  «Η παρέλαση», παρακολουθήσαμε στο θέατρο Τ. Ο ήχος της γλώσσας έδωσε στο κείμενο την  διάσταση επικείμενου. Με  λιτά μέσα σχηματοποιήθηκε η εικονογραφία της παράστασης στη σημειολογία ενός κόκκινου νήματος και οριοθετήθηκε στο πλέγμα του ο διαχωριστικός χώρος  της δράσης.

Εντός του κλειστού δωματίου τα δύο πρόσωπα Άρης και Ζωή, ξεδίπλωσαν σταδιακά τους δεσμούς της συγγενικής  τους σχέσης μέσα από τα λόγια της συζήτησης και τις στερεοτυπικές -εμμονικές ασχολίες τους. Ο αδερφός παίζει με αυτοκίνητα και στρατιωτάκια και η αδελφή του πλέκει ένα κόκκινο φόρεμα.  Συγκρούονται λεκτικά και αντιπαρατίθενται σωματικά σε αναμέτρηση υπεράσπισης κεκτημένων  απόψεων και ιδεών. Παρών ως πόλος αναφοράς στη συζήτηση είναι ο απών πατέρας. Βρίσκεται κάπου έξω. Έξω από το δωμάτιό τους ακούγονται εμβατήρια και φωνές και  αναμένεται να αρχίσει μια  γιορτή στην πλατεία. Ο Άρης κοιτάζει από το παράθυρο και μεταφέρει την εικόνα όσων βλέπει στην αδελφή του.

Η παράλληλη αφήγηση των εκμυστηρεύσεων, των ονείρων, των αναμνήσεων και των επιθυμιών, καθώς και η περιγραφή εξωτερικών σκηνών στην πλατεία, όπου πρωταγωνιστεί  το πλήθος, οι μπάντες, οι αρχές, οι φορείς και τα  διάφορα ιδρύματα, δίνεται με μια αίσθηση μιας επικείμενης κατάστασης. Η έξαψη περιγράφεται στον κύκλο αναμονής του τελικού συμβάντος: της αποκάλυψης ενός ανδριάντα στο σκεπασμένο βάθρο  στο κέντρο της πλατείας και τελικά της βεβαιότητας στησίματος μιας λαιμητόμου,  με την αγχόνη να αποτελεί το σημείο κορύφωσης της βίας και της καταστολής του καθεστώτος  δια του δημίου -εκτελεστή. 

Οι δύο πρωταγωνιστές, θα δουν να ξετυλίγεται το κουβάρι του τρόμου και της βίας έτσι όπως αναμεταδίδουν την σκηνή και προς τους θεατές. Πίσω από το παράθυρο του σκηνικού με τα σπασμένα τζάμια και τα ελάχιστα αντικείμενα του σκηνογραφικού πεδίου, δημιουργούνται επίπεδα αφηγηματικών τροπών και μετατοπισμών διάθεσης, εισαγωγής  σε  διαφορετική ατμόσφαιρα για τους πρωταγωνιστές-θεατές.

Το τραγούδι του κοριτσιού – που δεν ήχησε ωστόσο τόσο παραδοσιακά όσο θα ταίριαζε- οι αναπαραγωγές κραυγών πολέμου του αγοριού, ως παιχνίδι ρόλου και ενηλικίωσης, η σκιά του πατέρα,  η ζοφερή πραγματικότητα που υπονοείται, οι φόβοι, τα όνειρα και οι φωνές αντίδρασης προς το πλήθος, μικρές ανατροπές και  η επιτάχυνση μιας αναπνοής που κόβεται ξαφνικά, άνοιξαν τις ρωγμές των υπονοήσεων του πολιτικού διαμετρήματος της παρέλασης, σε μια γλώσσα που- αν και ξένη- χρωμάτισε το νόημα του έργου λιτά και με αίσθηση του μηνύματος.

Η παράσταση αποδόθηκε στα τούρκικα και με ελληνικούς υπότιτλους. Οι θεατές χειροκρότησαν εγκάρδια τους ηθοποιούς στον μικρό συμπαθητικό χώρο του θεάτρου Τ, ταιριαστό με  την αφαιρετική αύρα του έργου, στο  κλίμα πολιτισμικής ώσμωσης ομάδων και  λαών  μέσα από την τέχνη του θεάτρου.

Συντελεστές της παράστασης Parade (Η Παρέλαση) στο Θέατρο Τ:

Κείμενο: Λούλα Αναγνωστάκη
Σκηνοθεσία: Baris Celiloglu
Σκηνικά – Κοστούμια: Rasa Selemonaviciute
Σχεδιασμός ήχου: Cem Tuncer
Δημιουργία video: Cigdem Boru
Σχεδιασμός αφίσας: Duysal Tuncer
Παραγωγή: Nefes Production– Theatre East N Bull

Παίζουν
Dilek Yorulmaz
Emre Gundogdu

Περισσότερες πληροφορίες εδώ