ΓΚΟΛΦΩ- ΚΘΒΕ στη Μονή Λαζαριστών, κριτική παράστασης

Written by

Στην ιδιαιτερότητα των συνθηκών και με τα αντίστοιχα μέσα, μάσκες και απολυμαντικά, συναντηθήκαμε στον  συμβολισμό (καθαρμού /αμφίεσης) συμμετοχής στην θεατρική πράξη  της Γκόλφως.

Με ελάχιστα μέσα, στον ανοιχτό χώρο, στήθηκε το σκηνικό της ιστορίας γύρω από ένα ανθισμένο δέντρο. Σε  μια εικονογραφία σκηνής που θύμιζε κάτι από την  παλιά εποχή των περιπλανώμενων θιάσων, με τα μικρά φώτα να οριοθετούν το προσκήνιο της δράσης, ξετυλίχτηκε η ιστορία της Γκόλφως και του Τάσου.

Η σκηνοθετική γραμμή ανέδειξε την λαγαρότητα του λόγου και τα δημοτικά μοτίβα, δίνοντας στην θεατρική αναπαράσταση την αύρα  του ρομαντισμού και την ένταση του δράματος, κοιτάζοντας  από το παρόν προς τα πίσω, γύρω  από τα πρόσωπα και  την πλοκή της ιστορίας, τις ανατροπές και την προοικονομία του έργου.

Στην συγχρονία ισορροπιών, υιοθετώντας εκφράσεις, χειρονομίες και πόζες και από άλλες φόρμες, κυρίως της δημοτικής παράδοσης και του αρχαίου θεάτρου, συστήθηκε σκηνοθετικά η  παράσταση του ΚθβΕ,  Γκόλφω. Η  όλη σύνθεση είχε χαρακτήρα συμπυκνωμένης και μεστής δυναμικής.

Οι  ηθοποιοί της παράστασης υποδύθηκαν με ειλικρίνεια τους χαρακτήρες του έργου και στα λόγια τους αντήχησαν πολυφωνικά  ήχοι του κοινωνικού-φυσικού κόσμου όπως υπονοήθηκαν και στην λιτή και καίρια αποτύπωση των εθιμικών τελετουργιών στα βήματα χορών, υποσχέσεων, όρκων, ευχών.

Οι εναλλαγές των ρόλων αποδόθηκαν με αμεσότητα σε μια ροή φυσικότητας, δίνοντας  το αντίστοιχο ύφος στις διαφοροποιήσεις  των προσώπων -χαρακτήρων και των εκφράσεών τους. Κάποιες σκηνές δόθηκαν με φόρτιση υψηλής ενέργειας ανταποδίδοντας  συναισθηματική ένταση στο εκδηλούμενο πάθος.

Συμβολικά αντικείμενα ενίσχυσαν τον βουκολικό χαρακτήρα του έργου (στέφανα, στάμνες, φλουριά, σεντόνι) και τα  κοστούμια είχαν  εκείνες τις διακριτές κοψιές στον στολισμό τους και στους χρωματισμούς, κατά την κοινωνική τάξη της εποχής, σε μια ενδιαφέρουσα πρισματική υπόδειξη.

Τα  νοήματα αναδύθηκαν αβίαστα καθώς και τα κοινωνικά σχόλια του συγγραφέα. Οι ζωηρές εικόνες, οι συναισθηματικές εντάσεις, οι ανατροπές, το δραματικό τέλος, αποκάλυψαν το αξιακό υπόβαθρο  ενός έργου  που αν και παλαιό δεν φαίνεται καθόλου παρωχημένο.

Αυτήν την αρχέγονη  αθωότητα του έρωτα και της αγάπης ανέδειξε και η παράσταση της Γκόλφως, στην  δημιουργική της ανάγνωση ως  γλυκόπικρο βάλσαμο, στην αποκαλούμενη εποχή της πανδημίας.

Ταυτότητα παράστασης : «ΓΚΟΛΦΩ»

Συγγραφέας: Σπυρίδων Περεσιάδης
Σκηνοθεσία- Δραματουργική επεξεργασία: Χρήστος Παπαδημητρίου
Σκηνικά- Κοστούμια: Μαρία Καβαλιώτη
Μουσική: Άλκης Κανίδης
Στίχοι: Χρήστος Παπαδημητρίου
Κίνηση: Θάνος Φερετζέλης
Φωνητική διδασκαλία: Χρύσα Τουμανίδου
Φωτιστικός σχεδιασμός: Δήμητρα Αλουτζανίδου
Βοηθός σκηνοθέτη, σκηνογράφου-ενδυματολόγου: Τατιάνα Νικολαΐδου
Φωτογράφιση παράστασης: Τάσος Θώμογλου
Οργάνωση παραγωγής: Marleen Verschuuren
Ηθοποιοί : Δάφνη  Λαμπρόγιαννη (Αστέρω, Ζήσης, Σταυρούλα, Άγγλος περιηγητής, Χορός), Δημήτρης Μορφακίδης (Κίτσος, Θανασούλας, Αγωγιάτης, Χορός), Χρήστος Παπαδημητρίου (Τάσος, Χορός),  Χρύσα Τουμανίδου (Γκόλφω, Χορός), Θάνος Φερετζέλης (Δήμος, Γιάννος,  Άγγλος περιηγητής, Γιαννούλα, Χορός)
Μουσικός επί σκηνής: Μανόλης Σταματιάδης

Στοιχεία για το πρόγραμμα παραστάσεων εδώ.