Βαβυλωνία, Κ.Θ.Β.Ε., κριτική παράστασης

Written by

ΒΑΒΥΛΩΝΙΑ ΣΤΗ ΜΟΝΗ ΛΑΖΑΡΙΣΤΩΝ
ΚΡΑΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΒΟΡΕΙΟΥ ΕΛΛΑΔΟΣ
Βαβυλωνία : στο θέατρο της Μονής Λαζαριστών
Σκηνή Σωκράτης Καραντινός

Βαβυλωνία:  Θεατρικό έργο που εκτυλίσσεται σε μια ατμόσφαιρα γιορτής  και ασυνεννοησίας μιας ετερόκλητης παρέας, σε ένα πανδοχείο (Ναύπλιο 1827), για τον πανηγυρισμό της νίκης των Ελλήνων έναντι των Τούρκων στο Ναυαρίνο. Κωμωδία  γλωσσικών παρεξηγήσεων βασισμένη στις ιδιαιτερότητες  διαλέκτων και ιδιωματισμών. Καταγραφή συμπεριφορών, αντιδράσεων, επικοινωνιακών τρόπων που συγκροτούν όψεις του πολυδύναμου πολιτισμικού μίγματος του τόσο πλούσιου φορτίου της ελληνικής  παράδοσης. Λαϊκό θέατρο κωμικών σημείων, εκφραστικών τύπων ιδωμένων στο πρίσμα της προφορικότητας φυλετικών ομάδων από διάφορες γεωγραφικές περιοχές της Ελλάδας.

Στην παράσταση του ΚΘΒΕ δόθηκε έμφαση στα στοιχεία αυτά. Η σκηνοθετική επεξεργασία αξιοποίησε θεατρικές φόρμες, που έδωσαν μια αίσθηση κίνησης και σκηνικής προοπτικής. Προέκυψε έτσι ένα ευχάριστο αποτέλεσμα απλών γραμμών. Οι ηθοποιοί της παράστασης απέδωσαν φιλότιμα τους τύπους των  τόπων αναφοράς. Ωστόσο κάποιες επιλογές δεν  ακουμπούσαν πολύ αρμονικά στον  «λεκτικό σωματότυπο» αντίστοιχων περιοχών. Υποψιαζόμαστε  ότι η  έκθεση της θεατρικής δοκιμασίας, η επανάληψη και η τριβή αλληλεπίδρασης  της ομάδας με το κοινό των θεατών θα ανεβάσει την θερμοκρασία των κωμικών αυτο-σχεδιασμών και θα δώσει τον αέρα και την ελαφράδα που χρειάζεται η παράσταση, ύστερα από την δοκιμή της πρεμιέρας και τον διστακτικό σε κάποια σημεία βηματισμό της.

Ο σκηνικός διάκοσμος  υποστήριξε, με τα απαραίτητα αντικείμενα, την συνύπαρξη «λοκάντας» και «χάψης» σε ενιαίο πεδίο. Οι  φωτισμοί  υπογράμμισαν τις λεπτομέρειες στις πολύχρωμες τοπικές ενδυμασίες. Έδειξαν  όμως και κάποιες θεατρινίστικες υπερβολές  στην  όψη των προσώπων (παραπομπή ίσως παλαιότερων αναγνώσεων της εποχής των μπουλουκιών).

Η μουσική, χωρίς μεγάλη εμβάθυνση στο λαϊκό-τοπικό στοιχείο, αποτύπωσε σχηματικά την λεκτική ταυτοποίηση των αντιπροσωπευτικών τύπων ανά περιοχή.  Λειτούργησε  ως «αστικός» περισσότερο καθρέφτης βημάτων, χορών-εθίμων,  χρωματίζοντας θεωρητικά και με λόγιο τρόπο τις αναλογίες της μουσικότητας γλώσσας-ομιλίας- τραγουδιού.

Ο σκηνοθέτης σημειώνει: «Αφιερώνω την παράσταση στη μνήμη του Δημήτρη Λάγιου, που έγραψε την εμπνευσμένη μουσική το 1990, την οποία χρησιμοποιούμε».

Χαρακτηριστικές μορφές, όπως αυτή του Λογιότατου και του Αρβανίτη, ενσωμάτωσαν με επιτυχία στα λόγια τους παγιωμένες κινήσεις αισθητικών μοτίβων έκφρασης. Ενδιαφέρουσα  ήταν η διπολική -και με αέρα κλεφτόπουλου- κίνηση του στρατιώτη, καθώς και του δυτικότροπου Επτανήσιου Αστυνόμου. Αλλά και οι υπόλοιπες φιγούρες, στις ομαδικές κυρίως σκηνές των τραγουδιών-χορών, είχαν στις κοψιές τους μια πετυχημένη αποτύπωση των συλλογικών καταγωγικών χειρονομιών, τύπων και μορφών από τις διαφορετικές φυλετικές-γεωγραφικές τοπικές παραδόσεις, συμβάλλοντας  στην ολοκλήρωση της παράστασης.

«Η ΒΑΒΥΛΩΝΙΑ» ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΒΥΖΑΝΤΙΟΥ

Δραματουργική επεξεργασία- Σκηνοθεσία: Τάκης Χρυσικάκος
Σκηνικά- Κοστούμια: Σάββας Πασχαλίδης
Μουσική: Δημήτρης Λάγιος
Χορογράφος: Γιώργος Σοφιανίδης
Φωτισμοί: Στέλιος Τζολόπουλος
Μουσική διδασκαλία: Παναγιώτης Μπάρλας
Βοηθός σκηνοθέτη/ σκηνογράφου/ ενδυματολόγου: Τατιάνα Νικολαΐδου
Β’ βοηθός σκηνογράφου/ ενδυματολόγου: Χαρά Αργυρούδη
Βοηθός Φωτιστή: Στάθης Φρούσσος
Οργάνωση Παραγωγής: Μαριλύ Βεντούρη

Παίζουν: Τάκης Χρυσικάκος (Ανατολίτης), Κοσμάς Ζαχάρωφ (Αστυνόμος), Νικόλας Μαραγκόπουλος (Λογιότατος), Κώστας Ίτσιος (Πελοποννήσιος), Ηλίας Μπερμπέρης (Χιώτης), Δημήτρης Παλαιοχωρίτης (Λοκαντιέρης), Αλέξανδρος Μούκανος (Αρβανίτης), Κωνσταντίνος Χατζησάββας (Κρητικός), Βασίλης Παπαδόπουλος (Κύπριος), Λευτέρης Λιθαρής (Γραμματέας αστυνόμου), Θανάσης Ραφτόπουλος (Στρατιώτης)