˝Εκ του επί τούτον τον φωτοφόρον σου Τάφου εκκαιομένου φωτός ευλαβώς λαμβάνοντες, διαδιδόαμεν τοις πιστεύουσιν εις σε το αληθινόν φως , και δεόμεθα σου όπως αναδείξης αυτό αγιασμού δώρον˝ .
Είναι η ευχή που λέει μέσα στο κουβούκλιο του Παναγίου Τάφου ο πατριάρχης Ιεροσολύμων, λίγο πριν την αφή του αγίου φωτός.
Εκείνη την ώρα τι συμβαίνει άραγε; Όντως κατεβαίνει το άγιο φως από τον ουρανό και διαχέεται προς πάσα κατεύθυνση, όπως με αντίστοιχο φως βλέπουμε να συμβαίνει στην ταινία Ο Ιντιάνα Τζόουνς και οι κυνηγοί της Χαμένης Κιβωρού ; Aνάβει μήπως ο ίδιος ο πατριάρχης τη λαμπάδα του από την ˝ακοίμητη κανδήλα˝ που υπάρχει ήδη εκεί ; Ή, απλώς γίνεται αυτοανάφλεξη , αφού προηγουμένως το φυτίλι έχει ποτισθεί με φώσφορο;
Πριν σπεύσεις να δώσεις μία απάντηση για το άγιο φως, πρόσεξε τη συνθήκη μέσα στην οποία επιχειρείς να απαντήσεις. : βρίσκεις τον εαυτό σου να περιβάλλεται από αισθήματα, συνθήματα, πεποιθήσεις, διαθέσεις, που κανείς δεν διεκδικεί καθότι όλα είναι κοινά σε όλους.
Τι διαβάζεις όμως στο Κατά Λουκάν Ευαγγέλιο;
Ότι η Βασιλεία του Θεού, δηλαδή το απόλυτο στην καρδιά και στη ζωή σου, δεν έρχεται με τρόπο φανερό σε όλους, αφού είναι κιόλας ανάμεσα μας [17, 20-21]. Επομένως, κι εφόσον ισχυρίζεσαι πως πιστεύεις στον χριστιανικό Θεό, καλό είναι η πίστη σου αυτή να εκδηλώνεται έμπρακτα στην καθημερινότητα σου, με όλο και μεγαλύτερη επίγνωση κάθε αγαθού πράγματος που μπορεί να υπάρχει στη ζωή σου για να σε οδηγεί στα βήματα του Ιησού. Με το να πιστεύεις σε κάτι, επιζητάς ένα νόημα που να σε γεμίζει δυναμικά.
Το νόημα που κουβαλά η δική σου πίστη θέλει να ανασαίνει στο τώρα, σε συγκεκριμένο τόπο και χρόνο. Όταν αυτό δεν ισχύει, τότε αδυνατείς να βρεις προσωπικό νόημα, νιώθεις πως δεν υπάρχει κάτι που να σε αφορά άμεσα, οπότε βολεύεσαι με το να προσκυνάς , χωρίς κόπο, κάποιο είδωλο πχ. έναν παπά, μια εικόνα, ένα λείψανο, κτλ., οτιδήποτε είναι έξω από τον εαυτό σου, έξω από σένα. Μόνο που έτσι λησμονείς τον Θεό εκείνον που αφήνει τον εαυτό του αφανέρωτο για να σου στέλνει μέρες καρποφορίας, γεμίζοντας με τροφή και χαρά την καρδιά σου.
Μακάριος όποιος πιστεύει χωρίς να τον έχει δει
Εντούτοις, μακάριος όποιος πιστεύει χωρίς να τον έχει δει ̇ πρόκειται για μια πίστη η οποία έχει τη δυνατότητα να σε αναγεννήσει, πώς; Με το να σε ξεκλειδώσει μέσα σου ούτως ώστε να μπορείς να αντιμετωπίζεις με αγάπη ακόμα κι εκείνον που σε βλάπτει! Όσο υπεραφθονεί η αγάπη σου για τον άλλον, τόσο αναδεικνύεις την αλήθεια της πίστεως σου.
Φέτος, όπως και κάθε χρόνο, το Πάσχα ( από το εβρ. Πασσάχ που σημαίνει ˝πέρασμα˝) ζητά από σένα, αντί για ακροατής, να γίνεις ποιητής της ζωής. Άλλωστε, ˝και ο Λόγος σάρξ εγένετο˝, ο Θεός έγινε αγάπη πραγματική με σάρκα και οστά. Πάνω από τα λόγια, αναμφίβολα, είναι η πράξη, και πάνω από την πράξη τι είναι; Είναι η σιωπή. Τι είναι άηχο κι απόλυτα σιωπηλό; Tο φως!
˝το φως αυτό έλαμψε μέσα στου κόσμου το σκοτάδι, μα το σκοτάδι δεν το δέχτηκε ˝
Σε κάθε περίπτωση, όπως αναφέρει το Κατά Ιωάννην, ˝το φως αυτό έλαμψε μέσα στου κόσμου το σκοτάδι, μα το σκοτάδι δεν το δέχτηκε ˝[1,5] , γι ̓ αυτό και το φως της ζωής όπως και του θανάτου το σκοτάδι δεν αποτελούν κτήμα κανενός, ζουν μέσα στον καθένα από μας.
Δεν είναι τα μάτια σου αλλά η συνείδηση του εαυτού σου που θέλει να βλέπει έναν διαφορετικό κόσμο, αγαπητικά καμωμένο. Αυτό που δεν φαίνεται σε ένα γεγονός, αυτό πια είναι ο χρόνος για σένα. Δηλαδή ο χρόνος στη ζωή σου έχει να κάνει με τη διάρκεια μιας απόφασης. Από θνητή φύση γίνεσαι ο ίδιος, με δική σου απόφαση, αγάπη σαρκωμένη, όχι ιδεατή. : αυτό σημαίνει να πιστεύεις με παρρησία στο γεγονός Ιησούς Χριστός.
Προκειμένου να αναγεννηθείς, το άγιο φως οφείλει να είναι ένα νεύμα σφοδρό του Θεού προς εσένα. Δεν κάθεσαι να το ερμηνεύσεις, απλώς αφήνεσαι να σε αγγίξει ολοκληρωτικά. Το άγιο φως, λοιπόν, ένα φως αγάπης το οποίο σου αποκαλύπτεται, έχοντάς το ήδη φιλοξενήσει προηγουμένως μέσα σε έναν χώρο αυθεντικά ιδιαίτερο, μέσα στην καρδιά σου.
Ενόσω αναρωτιέται η Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ.˝πότε το φως θα ξανακερδίσει την απόλυτη υπεροχή του / πάνω στον στιγμιαίο θρίαμβο μιας ανθρώπινης σκιάς; ˝. Ένα ερώτημα προκύπτει :. θέλεις να αναβλύζει μέσα σου το φως του Θεού ως γάργαρο νερό ζωής, ή, προτιμάς να σου έρχεται πετώντας από έξω. Υπερφυσικά, σαν τον Σούπερμαν; Η επιλογή δική σου,
ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ!
cityculture.gr/ γράφει ο Απόστολος Ζιώγας
(βιολόγος)
Πάσχα 2018
(σκίτσο : Mαρία Α.)