Ερμηνεύει την Βασιλική στον ομώνυμο θεατρικό μονόλογο που προέκυψε από μια νουβέλα της Βάσως Νικολοπούλου και σε σκηνοθεσία της Λίνας Ζαρκαδούλα που ανεβαίνει στο θέατρο Αυλαία από 27 Νοεμβρίου. Η Αθηνά Μαξίμου έδωσε συνέντευξη στον Σωτήρη Ζήκο.
Πώς προέκυψε η συνεργασία πάνω σε αυτό το κείμενο; Πριν από ένα χρόνο περίπου η Λίνα Ζαρκαδούλα μου έδωσε να διαβάσω το κείμενο, λέγοντάς μου πως είναι ένα κείμενο που αγάπησε πολύ και θα ήθελε πολύ, αν και εφόσον μου άρεσε, να το κάναμε μαζί. Διαβάζοντάς το λοιπόν, όχι απλά ενθουσιάστηκα από τον χειμαρρώδη λόγο, το θέμα και το πρόσωπο της αφήγησης, αλλά συγκινήθηκα τόσο βαθιά και υπαρξιακά που η κατάφασή μου στην πρόταση της Λίνας ήταν άμεση και η επιθυμία μου να το κάνουμε ήταν μεγάλη. Έτσι και έγινε…!
Τι αφηγείται η Βασιλική επί σκηνής; Τον απόλυτο έρωτα… Την απόλυτη αφοσίωση σ´ ένα και μόνο πρόσωπο… Την πίστη και την παράδοση στα μεγάλα αισθήματα, την ποίηση που προκύπτει απ ᾽ αυτά… Την αντοχή που χαρίζει η δύναμη του έρωτα… Την προδοσία… Την μνήμη… Το πρόσωπο μέσα από το πρίσμα ενός ολοκληρωτικού και ταυτόχρονα απαγορευμένου έρωτα, μας αφηγείται την ζωή του. Αυτή η γυναίκα ξεδιπλώνει μπροστά μας όλα τα πρόσωπα της ζωής της και την σχέση που έχει με αυτά – τη μητέρα της, τον αδελφό της, την φίλη της την Δέσποινα και κυρίως τον έρωτά της με τον Φάνη. Και όλα αυτά με έναν λόγο παραληρηματικό, ορμητικό, με την τάξη και την επιμέλεια που έχει η λογική και με την ορμή και την αταξία που επιβάλει η ποίηση.
Πώς είναι ως χαρακτήρας η Βασιλική; Η Βασιλική αφήνεται στα ρίχτερ και σε όλες τις δονήσεις του έρωτα. Αναλαμβάνει το ολοκληρωτικό και το άβολο. Βυθίζεται στη ρωγμή και δεν διστάζει ούτε στιγμή να μας την εξομολογηθεί. Δεν υπάρχει σωστό και λάθος. Υπάρχει το ολόκληρο και καθολικό αίσθημα στο οποίο παραδίνεται, γιατί έτσι ξέρει να ζει. Όλη η πεζή και στείρα πραγματικότητά της μεταμορφώνεται πίσω από τις συνευρέσεις της με τον Φάνη, πίσω από την πράσινη κουρτίνα της αποθηκούλας.
Ποιο είναι το θέμα του έργου και ποιο είναι το ενδιαφέρον για τον σημερινό θεατή; Για μένα η προδοσία που βιώνει αυτό το πρόσωπο, η οποία την αφήνει μετέωρη, ματαιωμένη και εκτεθειμένη στο κενό και στο καινό, δεν διαφέρει από αυτό που βιώνει κανείς σήμερα. Το πρόσωπο για 24 χρόνια ζει σε μία συγκεκριμένη καθολική πραγματικότητα. Όταν αυτή η πραγματικότητα εξαφανίζεται και μάλιστα όχι από δική της ευθύνη, το πρόσωπο λέει: «Δεν ξέρω τι να την κάνω την ζωή μου» και όντως πώς να μάθει να ζει αλλιώς, όταν όλη της η ζωή στηρίχτηκε σε κάτι που η κοινή λογική θα μετέφραζε ως λάθος, ως άρρωστο, υπερβολικό και διεφθαρμένο; «Δεν ξέρω τι να την κάνω την ελευθερία που μου δίνεις» λέει η Βασιλική, κι ίσως έτσι λέμε κι εμείς σ ᾽ αυτήν την νέα πραγματικότητα που μας ακινητοποιεί! Κι όμως η Βασιλική πράττει. Το τέλος, το κενό και το καινό που φοβίζει χρειάζεται πράξη, χρειάζεται εσωτερική μετακίνηση, έτσι ώστε να βρει κανείς… τι να την κάνει την ζωή του, έτσι ώστε να ξαναβρεί την πραγματική προσωπική ελευθερία!
Όταν το κείμενο δεν είναι θεατρικό, χρειάζεται μια δραματουργική επεξεργασία. Εσείς πώς το δουλέψατε; Η «Βασιλική» είναι μια νουβέλα… όμως δεν υπολείπεται σε τίποτα από τον θεατρικό λόγο! Δεν χρειάστηκε να κάνουμε καμία περικοπή και καμία επεξεργασία. Η ύπαρξή του είναι σκηνική.
info:
«Βασιλική» στο θέατρο Αυλαία