Ένα κομμάτι ξύλο, χωρισμένο στα δύο με μαύρο χρώμα, ανοίγει σαν παραθυρόφυλλο στα όμορφα τοπία της Σίφνου. Η ζωγράφος τοποθετεί το καβαλέτο της σε μία τοποθεσία και ζωγραφίζει αρχικά την δεξιά εικόνα. Στην συνέχεια μετακινείται. Βρίσκει μια άλλη γωνιά του νησιού που να ζευγαρώνει αρμονικά με την πρώτη και την ζωγραφίζει στην αριστερή μεριά. Οι εικόνες είναι μακρόστενες και μικρές, ζωγραφισμένες μονομιάς. Δεν καταλαβαίνεις το υλικό και από μακριά μπορεί να ξεγελάσουν το μάτι νομίζοντας ότι είναι φωτογραφίες.
Δεν μπόρεσα να βρω κάποιο πίνακα που να μην μου αρέσει. Ο καθένας έχει την δική του γοητεία. Και παρόλο που είναι διπλοί, κάθεσαι και τους μελετάς έναν έναν προσεκτικά. Μου άρεσε ιδιαίτερα που η ζωγράφος δεν κάνει καμία προετοιμασία στην επιφάνειά της. Οι ρόζοι, οι χαραματιές ενσωματώνονται μέσα στο έργο και συχνά το αραιό χρώμα αφήνει να φανεί το γλυκό χρυσαφί του ξύλου. Δίνει μία ιδιαίτερη ζεστασιά στους πίνακες, σαν να βλέπεις πραγματικά μέσα από ένα παράθυρο τα τοπία της Σίφνου, κάτω από το φως του ήλιου.
Η έκθεση πραγματοποιείται στο Βιβλιοπωλείο του Μ.Ι.Ε.Τ. στην Τσιμισκή μέχρι τις 5 Νοεμβρίου 2016. Μην την χάσετε.
