Διαβάζοντας στο καλοκαιρινό φως με τους ήχους της θάλασσας και τον αντίλαλο μακρινών φωνών, μέσα σε ασβεστωμένες χωριάτικες κάμαρες με ανοιχτά παράθυρα και τις κουρτίνες να θροΐζουν απαλά και να φουσκώνουν σαν κύματα το ξημέρωμα ακούγοντας μουσικές από ραδιόφωνα.
Διαβάζοντας κάτω από σκιερά δέντρα με τα τζιτζίκια στο καταμεσήμερο, στα παλιά καφενεία, σε αυλές με λουλούδια και σε στοές μοναστηριών, έξω από παμπάλαιες εκκλησίες και μικρά αλειτούργητα ‘ξωκκλήσια και άλλα ασβεστωμένα με τα σημαιάκια των πανηγυριών, με μέλισσες και σφήκες να βουΐζουν στον αέρα, την ώρα που περνούν τα καράβια στο πέλαγος κι ανταριάζουν οι άνεμοι στα βουνά και στις κατεβασιές των νερών.
Διαβάζοντας σε χωμάτινους δρόμους, στα χωράφια, στις βρύσες των χωριών, στα ανηφορικά σκαλιά στις χώρες των νησιών, στις πλατείες και στις ρούγες, σε νεροτριβές, ανεμόμυλους, στάνες και μικρά αλώνια, ακουμπώντας την πλάτη στον τοίχο του σχολείου με τη σημαία στην αυλή να κυματίζει ρίχνοντας σκιά στα ονόματα των ηρώων και στα ξερά στεφάνια της δάφνης.
Διαβάζοντας δυνατά, χαμηλόφωνα και μουρμουριστά για τους φίλους σου, ποιήματα, μυθιστορήματα και μικρές ιστορίες.
Διαβάζοντας …
Διαβάζοντας από μέσα σου, ξαπλωμένος στο πάτωμα, στις αιώρες, όρθιος πάνω στα βράχια αντίκρυ στο κύμα, στην άμμο απάνω, κάτω από τις πολύχρωμες ομπρέλες θαλάσσης με την αλμύρα να στάζει στις σελίδες όπως τις ξεφυλλίζει ο αέρας.
Αέρας ζεστός μας παίρνει μακρυά, σε άλλες στιγμές και εποχές, τότε που ήμασταν αυτοί που τρέχαμε με τους φακούς αναμμένους παίζοντας κρυφτό μέσα στην νύχτα με τις πυγολαμπίδες, κοιτάζοντας τους αστερισμούς και τον γαλαξία στο σκοτάδι. Τότε που ακούγαμε να μας διηγούνται παραμύθια και ιστορίες πολέμων με τον απόηχο των ψαλμωδιών του Δεκαπενταύγουστου και των θυμιατών των λιτανιών, τους ήχους της καμπάνας για τη λειτουργία της Κυριακής και των γιορτών.
Με τους αέρηδες του φθινοπώρου, τους βοριάδες του χειμώνα και το τρίξιμο του χιονιού, τα ραμφίσματα των σπουργιτιών στο τζάμι και το φτερούγισμα των χελιδονιών στο ανοιξιάτικο φως, με τα κρωξίματα των γλάρων και των βατράχων στα αυτιά μας, καλοκαίρι με τις φωνές των φίλων και των συγγενών, των ταξιδευτών, των γυρολόγων, ανακοινώσεις μεγαφώνων και μικροφώνων τσιρίγματα.
Ήχοι των κερμάτων που έπεφταν βροχή στα κεφάλια μας στα βαφτίσια, τσουγκρίσματα ποτηριών και ευχές γάμων, λαϊκά γλέντια και χοροί, βελάσματα, κουδούνια, τραγούδια και όργανα των μουσικών που έρχονταν με τις κομπανίες στα πανηγύρια να μας πουν τα τραγούδια που αγαπούσαν οι παππούδες μας και χόρευαν οι γονείς μας ως αργά και ‘μεις νυστάζαμε γερμένοι στις ψάθινες καρέκλες, φορώντας τα καλά μας ρούχα και τα καινούργια παπούτσια με τα κοντά καλτσάκια, προσέχοντας μην τα λερώσουμε από τις βανίλιες, τις λεμονάδες και τα παγωτά που έλιωναν στα χέρια μας και στα ξυλάκια τους γράφαμε ονόματα.
Στον ύπνο μας τα βλέπαμε όλα ακούγοντας όσα μας διάβαζαν και τα βιβλία που θα διαβάζαμε και τι θα γινόμασταν όταν μεγαλώσουμε.
cityculture.gr /Διαβάζοντας / Άγγελα Μάντζιου