Το τέχνασμα των Παραφυσικών Φαινομένων περιλαμβάνει την εξιστόρηση παράδοξων συμβάντων με έκδηλο το στοιχείο της προφορικότητας. Λακωνικά σημειώνονται τα ονόματα, ο τόπος καταγωγής, η ηλικία και η επαγγελματική ιδιότητα. Συμπληρωματικά παρατίθενται ερμηνευτικά σχόλια λογικής- επιστημονικής προσέγγισης και αναλυτικές σημειώσεις σχετικά με τα πρόσωπα, τις ιστορίες αφήγησης, τις ερμηνείες.
Ο συγγραφέας αναφέρει επίσης και έναν άλλον συγγραφέα από το βιβλίο του οποίου αντλεί υλικό για το θέμα της μελέτης του. Πολυστρωματική η δομή του βιβλίου «Διηγήσεις Παραφυσικών Φαινομένων».
Η πολυστρωματική δομή του βιβλίου περιέχει: Δεκαέξι αφηγήσεις με τις αντίστοιχες ερμηνευτικές στοιχειοθετήσεις τους και τις επεξηγηματικές «σκέψεις-οδηγός», στο σχήμα της συγγραφικής διαδικασίας μέχρι το υλικό αποτύπωμα του βιβλίου.
Η καταγραφή ανιχνεύει το βίωμα, τον κατάλληλο αφηγητή- ακροατή, τον συγγραφέα επιστήμονα- δημιουργό και το βιβλίο ως πηγή γνώσης και λογοτεχνικό έργο. Υπονοεί τον αναγνώστη-συγγραφέα ο οποίος, προκειμένου να χτίσει τις ιστορίες του, συνομιλεί με άλλους συγγραφείς για να γίνει με τη σειρά του αφηγητής νέων ιστοριών. Στο βιβλίο ενσωματώνεται και η κριτική, απόλαυση ανάγνωσης ή αναγκαστική υποχρέωση, εμπεριστατωμένη κρίση και μελέτη εξέτασης όλων των στοιχείων που κρύβονται πίσω από τις αρχικές ιδέες, πριν γίνουν λέξεις, πρόσωπα, ιστορίες, διηγήσεις.
Οι παραισθητικές αυτές ενοράσεις με λιτή έκφραση μεταφέρουν στον αναγνώστη το βιωματικό ρίγος της λαϊκής ψυχής μπροστά σε υπερφυσικά φαινόμενα, ερωτήματα και στοχασμούς, τη στιγμή που διαρρηγνύουν το εύθραυστο σχήμα του κόσμου τους. Η σχηματοποίηση της εκμυστήρευσης παγιώνεται σε χρονικό πλαίσιο στο τοπίο της παραδοσιακής κοινότητας. Μεταξύ προϊστορίας-ιστορίας, προφορικότητας- γραπτού λόγου κυλούν οι ιστορίες.
Γραμμένες με μια λιτότητα εκφραστικής συμπύκνωσης, οι εμπειρικές-παγανιστικές διηγήσεις, στην πρωτόγονη τραχύτητά τους, εκθέτουν τον συλλογικό υποσυνείδητο και στοιχειωμένο φόβο ξορκίζοντάς τον στο φως μιας λογικής ερμηνείας μέσω του συγγραφέα τους. Του δημιουργού που επινοεί τόσο την ιστορία και τον τρόπο της αφήγησής της, όσο και τους επεξηγηματικούς της προσδιορισμούς. Διερευνά ακόμη την διαδικασία γέννησης ενός βιβλίου ιδωμένου σε διαστάσεις: προφορικότητας και γραπτής καταγραφής, σε σύνδεση με προγενέστερα βιβλία και άλλους συγγραφείς.
Αυτό το συμπλεκτικό σχήμα κρύβεται πίσω από τις λαϊκές αφηγήσεις, τις λογικές επεξηγήσεις, τις εξομολογητικές σημειώσεις «σκέψεις- οδηγός», τις κριτικές επισημάνσεις. Σ’ αυτή τη σπειροειδή γραμμή έλκεται η τεχνο-λογία της διαμεσολάβησης των Παραφυσικών Φαινομένων.
Φωνή από το Αόρατο
«Ήμουν με τ’ άλογα που τα έβοσκα.
Ακούμπησα με την κάπα μου σ’ ένα πουρνάρι.
Εκεί που φύλαγα τ’ άλογά μου, άκουσα φωνή:
«Ω, Γιώργο, Ω, Γιώργο!» και κάτι σαν χέρι
με ακούμπησε στην πλάτη. Γύρισα και δεν είδα
ντιπ τίποτα. Ύστερα άργησα να κοιμηθώ,
γιατί σκεφτόμουν ποιος να μου φώναξε.
Εγώ δεν σκιάζομαι εύκολα. Τότε ήμουν παιδί,
κοντά είκοσι δυο χρονών. Ήταν Απρίλης μήνας,
άνοιξη καιρός.
ΓΙΩΡΓΗΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗΣ, αγωγιάτης, χωριό Καστανιά ΣΕΛ. 29
«Ο κόσμος πάλι έχει τους καθρέφτες του. Αυτοί αποτελούν τις πολεμίστρες απ’ όπου ο χρόνος εύστοχα μας πυροβολεί, καθώς σιμώνουμε το πρόσωπο μέχρι την κάννη». Σελ. 70-71
«Γοητευμένες ψυχές αποτέλεσαν τον θίασο της ιστορίας μας,…». Σελ.40
«…ώστε να παρασύρεται ο αναγνώστης ότι πράγματι ακούει παραψυχολογικές δοξασίες ή απόψεις». Σελ. 80
Διηγήσεις Παραφυσικών Φαινομένων
cityculture.gr/ γράφει η Άγγελα Μάντζιου