Γράφει ο Ευριπίδης Ταρασίδης
Τον Δημήτρη τον γνώρισα μέσω της αδερφής μου. Είναι στην ίδια θεατρική ομάδα και δεν είχα την παραμικρή ιδέα για την βασική του ενασχόληση. Όταν τυχαία είδα ένα σκίτσο του σκύλου μου ζωγραφισμένο σε χαρτοπετσέτα, ενθουσιάστηκα. Θα μου πείτε, ο πρώτος είναι ή ο τελευταίος που σχεδιάζει καλά; Όχι βέβαια, αλλά είναι από τους λίγους που δεν σταματά στις δυσκολίες που συναντά και παρά το νεαρό της ηλικίας του (είναι μόλις 20!) έχει καταφέρει να δημιουργήσει το πρώτο του ολοκληρωμένο κόμικ με τίτλο “Freud and Satan“. Εδώ μπορείτε να το διαβάσετε! Μιλήσαμε με τον Δημήτρη και μάθαμε πολλά πράματα για την δουλειά του, το μέλλον του, την προσέγγιση του για την τέχνη.
Δημήτρη, πες μου λίγα πράματα για σένα. Πόσο χρονών είσαι; Σπουδάζεις, εργάζεσαι, πόσα χρόνια ασχολείσαι και ποια ακριβώς είναι η επαγγελματική σου ιδιότητα;
Είμαι 20 ετών, γεννήθηκα στον Βόλο και σπουδάζω Games Design (σχεδιασμός παιχνιδιών). Η αγάπη μου ωστόσο είναι η εικονογράφηση, τα κόμικ και η σκιτσογραφία. Μόνιμη δουλειά δεν έχω, αλλά έχω συνεργαστεί με διάφορους ανθρώπους κατά καιρούς – από ποδοσφαιρικές ομάδες (π.χ. με τον ΠΑΣ Γιάννενα) μέχρι αρχιτέκτονες στο Ντουμπάι, με το Ίντερνετ σήμερα πραγματικά δεν ξέρεις από πού θα σου ΄ρθει δουλειά.
Ασχολούμαι με το σχέδιο από 5 ετών περίπου, ήμουν όλη τη μέρα (και κυρίως, την ώρα του μαθήματος) με ένα μολύβι στο χέρι κι έφτιαχνα χαρακτήρες και ιστορίες. Απλά ήταν κάτι που μου επέτρεπε να περνάω την ώρα μου ευχάριστα και να εξωτερικεύω τη φαντασία μου. Κι επειδή παρατήρησα στη πάροδο του χρόνου πως δεν έπαυε να μου αρέσει, αποφάσισα να αφιερωθώ σε αυτό.
Μίλησε μου λίγο για το πρότζεκτ σου με τίτλο “Freud and Satan”. Πως κατέληξες σ’ αυτή την ιδιότυπη ψυχανάλυση στην οποία εκτός των άλλων συμμετέχει ο Σατανάς και ο Θεός;
Ο στόχος μου ήταν επιτέλους να σκεφτώ ένα project, με αρχή, μέση και τέλος, το οποίο να ολοκληρώσω. Έκανα διάφορα πράγματα κατά καιρούς, αλλά τίποτα ολοκληρωμένο, κι αυτό με έτρωγε. Είναι δύσκολο να εμπνευστείς κάτι το οποίο να σε κρατήσει ενεργό κι ενθουσιασμένο για καιρό, κι ευτυχώς, μου ήρθε το Freud & Satan.
Πώς μου ήρθε ακριβώς η ιδέα δεν θυμάμαι, αλλά η διαδικασία της ψυχανάλυσης μου φαίνονταν πάντα πολύ ενδιαφέρουσα. Κι απλά, κάποια μέρα, στα καλά καθούμενα (όπως και γίνεται πάντα σε οτιδήποτε δημιουργικό) έγινε η σύνδεση στο μυαλό μου και σχηματίστηκε μία εικόνα του Φρόυντ να κάνει ψυχανάλυση τον διάολο. Μου φάνηκε ξεκαρδιστική, με έκανε να γελάσω και πίστεψα πραγματικά πως θα μπορούσε να βγει κάτι όμορφο κι αστείο.
Μου πήρε περίπου ένα μήνα να σκεφτώ 60 ατάκες. Κάθε μέρα το απόγευμα έπαιρνα το σημειωματάριο και το μηχανικό μου μολύβι κι όργωνα ολόκληρη τη παραλιακή. Παρατηρούσα τον κόσμο και τις σκέψεις μου με υπομονή και περίμενα. Στη καλύτερη των περιπτώσεων, θα μου ερχόντουσαν δύο με τρεις ατάκες σε ένα τρίωρο – άλλες μέρες, δεν έβγαινε τίποτα. Αφού πέρασαν όμως τέσσερις εβδομάδες, είχα επιτέλους το υλικό που ήθελα.
Το κόμικ έχει γίνει εξολοκλήρου ψηφιακά. Χρησιμοποίησα το Photoshop (ναι, κάνει και για τέτοιες δουλειές!) και μία γραφίδα Wacom. Ίσως φαίνεται πολύπλοκος ο χώρος δημιουργίας μου σε κάποιον που δεν έτυχε να ασχοληθεί με σχετικές τεχνολογίες, αλλά στην ουσία η οθόνη μου είναι το χαρτί μου και η επιφάνεια της Wacom Tablet ο χώρος που σχεδιάζω. Θέλει συνήθεια στην αίσθηση της επιφάνειας και στον χειρισμό των προγραμμάτων, αλλά μαθαίνεται εύκολα.
Όσον αφορά το κόμικ αυτό καθ’ αυτό, έχοντας κάθε φορά πρώτα μία ατάκα υπόψιν, έκανα ένα προσχέδιο της σελίδας για να ξέρω πού θέλω να είναι το κάθε τι, μετά το σχέδιο, και τέλος το χρώμα.
Μπορεί κάποιος κομίστας να ζήσει από την δουλειά του στην Ελλάδα;
Οποιοσδήποτε δημιουργικός άνθρωπος μπορεί να ζήσει από τη δουλειά του πλέον σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου υπάρχει πρόσβαση στο Ίντερνετ. Στην εποχή μας, παρότι λίγοι το ξέρουν στη χώρα μας (και κυρίως γονείς, δυστυχώς), τεράστιο ποσοστό των δουλειών κυκλοφορούν μέσα στο διαδίκτυο. Ένας εργοδότης, ή και οποιοσδήποτε ψάχνει κάποιον επαγγελματία πάνω σε μία δημιουργική δραστηριότητα, σίγουρα κάνει άνοιγμα στο ίντερνετ επειδή η προσφορά είναι τεράστια, κι έχει περισσότερες πιθανότητες να βρει αυτόν που ψάχνει. Αυτό είναι δίκοπο μαχαίρι βέβαια, μιας και ο ανταγωνισμός ως αποτέλεσμα είναι πολύ μεγάλος και πρέπει κάποιος να είναι πραγματικά καλός σε αυτό που κάνει για να αναδειχθεί μέσα στους χιλιάδες καλλιτέχνες που διαφημίζουν τη δουλειά τους.
Ωστόσο, η αγορά στο διαδίκτυο ΥΠΑΡΧΕΙ και τα λεφτά επίσης ΥΠΑΡΧΟΥΝ, και διατίθενται με ασφάλεια σε αυτούς που ασκούν με μεράκι τη τέχνη τους και είναι άξιοι εμπιστοσύνης. Για παράδειγμα, έ νας θέλει ένα κόμικ για να διαφημίσει τη δουλειά του. Βάζει το project του σε κάποιο site που φιλοξενεί δουλειές και projects (υπάρχουν άπειρα), δηλώνει το ποσό που προσφέρει, και οι ενδιαφερόμενοι του στέλνουν δείγματα της δουλειάς τους και περιμένουν απάντηση.
Εκτός αυτού, μία νέα ελπιδοφόρα μόδα είναι το crowd-funding. Τι είναι αυτό; Ας υποθέσουμε πως εγώ με άλλα τέσσερα άτομα θέλουμε να φτιάξουμε ένα video-game, αλλά δεν έχουμε λεφτά να το κάνουμε (ή δεν μπορούμε να συντηρηθούμε κατά τη διάρκεια δημιουργίας του). Ανεβάζουμε την ιδέα/πρότασή μας σε ένα site crowd-funding (π.χ.Kickstarter) και ζητάμε χρήματα από τον κόσμο για να μας στηρίξει οικονομικά. Αν για παράδειγμα θέλουμε δύο χιλιάδες ευρώ και καταφέρουμε να μαζέψουμε 20 ευρώ από 100 άτομα, γίνεται πραγματικότητα! Και τι κερδίζουν αυτοί; Το τελικό προϊόν φυσικά, ή και extra καλούδια αν θέλουν να συνεισφέρουν περισσότερα χρήματα (π.χ. μπλουζάκια, τιμητική αναφορά στο παιχνίδι, κτλ.).
Τέλος, υπάρχουν και αμέτρητοι διαγωνισμοί που σκάνε ανά πάσα ώρα και στιγμή που προσφέρουν χρηματικά έπαθλα ύψους τουλάχιστον 1.000 ευρώ, σε όλον το κόσμο. Όλα αυτά τα αναφέρω μπας και ενημερωθεί ο κόσμος και καταλάβουν άπαντες, νέοι και γονείς, πως ένας άνθρωπος όντως μπορεί να ζήσει σήμερα μέσα από ένα δημιουργικό επάγγελμα. Όσον αφορά τη κλειστή αγορά της Ελλάδας; Δουλειές υπάρχουν, αλλά είναι λίγες και συνήθως κρατημένες. Επίσης, οι συνθήκες εργασίας και η νοοτροπία δεν είναι η καλύτερη, παρότι έτυχε να συνεργαστώ με μερικούς εξαιρετικούς ανθρώπους.
Συμβουλή μου; Δείξε τη δουλειά σου και στην Ελλάδα, αλλά επικεντρώσου στο εξωτερικό.
Αισιόδοξο σε βρίσκω! Παρέθεσε μου τις ως τώρα δουλειές σου και την αναγνώριση που έχουν τύχει.
Είμαι μέλος του Cartoon Movement, είναι μία παγκόσμια διαδικτυακή κοινότητα σκιτσογράφων με έδρα την Ολλανδία Είμαι το “παιδάκι” εκεί μέσα, μιας και είμαι ο μικρότερος (με δέχτηκαν όταν πήγαινα δευτέρα Λυκείου). Έχω λάβει έπαινο από το Υπ.Παιδείας πάνω σε έναν διαγωνισμό σχεδίου με θέμα την οδική ασφάλεια. Πολιτικές μου γελοιογραφίες έχουν φιλοξενηθεί κατά καιρούς σε τοπικές εφημερίδες του Βόλου και σε διάφορα sites στο διαδίκτυο.
Από δουλειές είναι πολλές και δεν θα κουράσω, αλλά χαραγμένη στη μνήμη και πιο σημαντική για εμένα ήταν μία αφίσα που είχα σχεδιάσει στο Λύκειο για το πρώτο πρωτάθλημα Run & Out στα Γιάννενα. Εμπνευστής του αθλήματος είναι ο πολύ καλός μου φίλος Μιχάλης Μερτζιανίδης, στον οποίο χρωστάω πολλά και τον ευχαριστώ πολύ. Τα έσοδα του πρωταθλήματος πήγαν σε φιλανθρωπικούς σκοπούς και ήταν επίσης μία ευκαιρία πολλά παιδιά να παίξουν και να χαρούν. Και το να συμβάλλεις σε τέτοιες προσπάθειες είναι για εμένα προσωπικά ό,τι πιο όμορφο και ουσιαστικό ως δημιουργός, αλλά και κυρίως ως άνθρωπος.
Τελικά αρκεί κανείς να αγαπά πολύ αυτό που κάνει ή χρειάζεται και κάποια περαιτέρω υποστήριξη;
Το να αγαπάς αυτό που κάνεις για εμένα δεν είναι απλώς ένα προσόν ή μία προϋπόθεση, είναι τα πάντα. Να ξέρεις τι αγαπάς, πώς θέλεις ΕΣΥ να το κάνεις και για ποιο λόγο. Υπάρχουν πολλές σημαντικές ερωτήσεις που πρέπει συχνά να κάνουμε στον εαυτό μας, όπως: “Τι αγαπάω να κάνω;”, “Πώς θέλω να εκφράσω αυτό που αγαπάω;” και “Γιατί θέλω να το κάνω, τι θέλω να προσφέρω στους συνανθρώπους μου;”. Αν τα λεφτά ή κάποιος
ανάλογος παράγοντας παίξει ρόλο στη λήψη αυτών των αποφάσεων, σίγουρα θα πάρεις λάθος μονοπάτι. Αλλά η ζωή ξέρει και μέσα από τον πόνο θα σε αναγκάσει να δώσεις ειλικρινή απάντηση σε αυτά τα τόσο ουσιαστικά ερωτήματα, κυρίως απέναντι στον εαυτό σου. Δεν έχεις περιθώρια έτσι κι αλλιώς να πας κόντρα στη φύση σου, ή θα αποδεχθείς αυτό που αγαπάς και που είσαι ή θα αρχίσεις τα ψυχοφάρμακα.
Όλοι ρωτάνε τι σχολή πρέπει να πάνε, τι εξοπλισμός χρειάζεται, τι διασυνδέσεις πρέπει να έχεις, αν θέλει ταλέντο, αν γίνεται πλέον στην ηλικία τους, αν, αν, αν, κτλ. Καταλήγουν όμως να ξεχνάνε να ρωτήσουν τις πιο σημαντικές ερωτήσεις.
Αν ξέρεις τι θέλεις και τι αγαπάς, θα τον βρεις τον δρόμο σου. Ο άνθρωπος που είναι συνειδητός κι έχει αυτογνωσία βρίσκει τις απαντήσεις.
Τι σχέδια έχεις για το μέλλον; Ετοιμάζεις κάτι άλλο; Πως σκέφτεσαι να προωθήσεις το “Freud and Satan”;
Το σχέδιό μου είναι να συνεχίσω να είμαι καλά και να κάνω αυτό που αγαπώ. Έχω διάφορες ιδέες στο μυαλό μου τις οποίες θα σκεφτώ το καλοκαίρι που θα έχω τελειώσει με το πτυχίο μου, όπως ένα παραμύθι βασισμένο στην ανατολίτικη φιλοσοφία κι ένα παιχνίδι με κάρτες με θέμα τη μαγεία.
Το Freud & Satan όταν θα έχω χρόνο, θα το στείλω ενδεχομένως σε διάφορους εκδοτικούς οίκους του εξωτερικού. Το πιο σημαντικό πάντως με αυτό ήταν η εμπειρία του να ξεκινάς και να ολοκληρώνεις κάτι, την οποία και χρειαζόμουν. Είναι πραγματικά δύσκολο και ειλικρινά προτείνω σε οποιοδήποτε δημιουργό να πάρει ένα project που τον ενδιαφέρει πραγματικά και να το υλοποιήσει μέχρι το τέλος. Η ολοκλήρωση ενός έργου είναι μία πολύ ουσιαστική και καθοριστική εμπειρία, και σου προσφέρει μία κατανόηση που δεν μπορείς να
έχεις διαφορετικά. Ένα μικρό, ταπεινό κι ολοκληρωμένο project είναι προτιμότερο από εκατό τεράστια, υπερφιλόδοξα και ανολοκλήρωτα projects. Όπως λέει κι ο Ray Bradbury (διάσημος συγγραφέας) πρέπει πρώτα να μάθεις να γράφεις βιβλιαράκια, και μετά μυθιστορήματα.
Δημήτρη σ’ ευχαριστώ πολύ γι αυτή την όμορφη κουβέντα μας!
Εγώ ευχαριστώ πολύ γι΄ αυτή την ευκαιρία να δείξω τη δουλειά μου και να ενημερώσω όσους δεν ξέρουν σχετικά με την αγορά εργασίας πάνω σε δημιουργικά επαγγέλματα τη σημερινή εποχή.
Το κόμικ μου μπορείτε να το διαβάσετε δωρεάν εδώ! Εκτός αυτού, εδώ θα βρείτε αυτό το site (Καμμένα Τετράδια) που ανοίξαμε με κάτι φίλους με θέμα τη φιλοσοφία και τη λογοτεχνία.