Ελίνα Ψύκου (σκηνοθέτις): Είναι δύσκολο να ασχολείσαι με οποιαδήποτε τέχνη στην Ελλάδα.

Written by

Το portal μας έχει ασχοληθεί πολλάκις και ποικιλοτρόπως με το ελληνικό σινεμά. Το στηρίζουμε, το αναδεικνούμε, το βλέπουμε. Η έβδομη τέχνη από την εποχή των αδερφών Μανάκη μέχρι τον Λάνθιμο και τον Αρβανά προκαλεί το ενδιαφέρον του ελληνικού και του παγκόσμιου κινηματογράφου. Η χώρα μας  παρόλες τις δυσκολίες βγάζει όλο και περισσότερους νέους εξαιρετικούς σκηνοθέτες που το έργο τους ταξιδεύει ανά την υφήλιο και επικοινωνεί με όλο και με περισσότερους ανθρώπους. Μία απ’ αυτές τις περιπτώσεις είναι και η Ελίνα Ψύκου που με την πρώτη της ταινίας «Η αιώνια επιστροφή του Αντώνη Παρασκευά» ξεκινά το ταξίδι της στόν χώρο των ταινιών μεγάλου μήκους. Η ταινία προτάθηκε από την στήλη «Η ταινία της ημέρας» και μπορείτε να διαβάσετε γι αυτήν εδω.

 

Πως σας ήρθε η ιδέα για το σενάριο της ταινίας «Η αιώνια επιστροφή του Αντώνη Παρασκευά»;

Από ένα άρθρο που διάβασα σε μια εφημερίδα: «Τηλεπαρουσιαστής στη Βραζιλία κατηγορείται ότι παρήγγειλε δολοφονίες για να ανεβάσει τα νούμερα της εκπομπής του». Ο συγκεκριμένος (Wallace Souza) ήταν μάλιστα και βουλευτής της περιφέρειας της Αμαζονίας… Με εξίταρε αυτή η ιστορία και δημιούργησα τον δικό μου ήρωα, τον Αντώνη Παρασκευά, έναν τηλεπαρουσιαστή στην Ελλάδα που σκηνοθετεί την εξαφάνιση του για να ανεβάσει τα νούμερα της εκπομπής του…

 

Παρατηρούμε ότι τα θέματα του ελληνικού σινεμά είναι αρκετά «οικογενειοκρατικά» (Κυνόδοντας, Miss Violence, Ο Εχθρός μου, Δύσκολοι αποχαιρετισμοί κτλ). Πόσο δύσκολο είναι για τον σκηνοθέτη να επικοινωνήσει ένα θέμα που αφήνει τελείως απ έξω την κριτική στην ελληνική οικογένεια.

Νομίζω δεν τίθεται ακριβώς θέμα εύκολου ή δύσκολου. Αυτό το οποίο εμπεριέχει μια περίεργη δυσκολία (για τον θεατή κυρίως και όχι για τον δημιουργό) είναι η ταύτιση με έναν ήρωα που είναι τόσο μακριά (και ταυτόχρονα τόσο κοντά μέσω της τηλεόρασης) από την καθημερινότητα του.  Από εκεί και πέρα η οικογένεια είναι κυρίαρχη θεματική των ταινιών και των τεχνών γενικότερα σε παγκόσμιο επίπεδο και όχι μόνο σε ελληνικό. Και εμένα η επόμενη ταινία μου έχει ως βασικό πυρήνα της την οικογένεια!

 

Το ελληνικό σινεμά δυσκολεύεται να φτάσει στις αίθουσες της επαρχίας. Σκέφτομαι αν με την υπάρχουσα κατάσταση της διανομής υπάρχει μέλλον στην δημιουργία και κυρίως αν τελικά υπάρχει κίνητρο για τον δημιουργό δεδομένης και της ευρύτερης χρήσης του Internet και κυρίως του downloading.

Ο δημιουργός έχει σαν κίνητρο την επικοινωνία! Τώρα το μέσο που θα συντελεστεί αυτή η επικοινωνία – αν θα είναι μια κινηματογραφική αίθουσα, μια τηλεόραση ή ένας υπολογιστής – είναι άλλη υπόθεση. Εννοείται πως σαν δημιουργοί θέλουμε και ευχόμαστε το καλύτερο δυνατό μέσο (δηλαδή την κινηματογραφική αίθουσα), αλλά δεν πρέπει να υποτιμούμε τα υπόλοιπα! Χάρη σε αυτά οι ταινίες μας φτάνουν και στον πιο απομακρυσμένο θεατή! Και επίσης δεν υπάρχει μόνο η παράνομη σχέση ανάμεσα στο internet και τις ταινίες. Υπάρχει και η νόμιμη, μέσω των ανάλογων πλατφόρμων.

 

Πόσο δύσκολο είναι να καταφέρει να ζήσει κάποιος στην Ελλάδα κάνοντας την τέχνη του; Είναι γνωστό ότι πολλοί σκηνοθέτες «αναγκάζονται» να κάνουν από διαφημίσεις μέχρι βαφτίσεις και γάμους μήπως και μαζέψουν χρήματα για να φτιάξουν την ταινία τους;

Είναι πολύ δύσκολο! Είναι γενικώς δύσκολο να ασχολείσαι με οποιαδήποτε τέχνη στην Ελλάδα, όπου ο σύγχρονος πολιτισμός βιώνει θεσμική απαξίωση.

 

Τι θα λέγατε στους καινούργιους σκηνοθέτες που θέλουν τόσο πολύ να παράγουν ταινίες αλλά δεν έχουν τα εφόδια και την στήριξη;

Θα έλεγα υπομονή, οι δυναμικές και οι συσχετισμοί αλλάζουν, πολλές φορές τα πράγματα μπορεί αν αργούν, αλλά έρχεται η στιγμή τους! Μην το βάζετε κάτω!

 

“Η αιώνια επιστροφή του Αντώνη Παρασκευά”  απέσπασε το πρώτο βραβείο στο τμήμα Works in Progress του Karlovy Vary IFF 2012 και έκανε την παγκόσμια πρεμιέρα της στο Φεστιβάλ Βερολίνου 2013. Η Ελίνα Ψύκου έχει σπουδάσει σκηνοθεσία στην σχολή Σταυράκου και Κοινωνιολογία στην Πάντειο. Έχει επίσης σκηνοθετήσει δύο ταινίες μικρού μήκους στις οποίες έγραψε και το σενάριο “Κυριακάτικες διαδρομές” (2004) και “Καλοκαιρινές διακοπές” (2006). Είναι συνιδιοκτήτρια της εταιρείας παραγωγής Guanaco. Ετοιμάζει την δεύτερη της ταινία την οποία περιμένουμε με αγωνία!