Μην μου πείτε ότι δεν γελάτε με τις ελληνικές διαφημίσεις όπου η κεντρική ηρωίδα είναι η «ελληνίδα» μάνα;
Η μάνα του σούσι, η μάνα με το καφεδάκι, με τον φρέσκο χυμό, με το παστίτσιο, η μάνα έτοιμη για όλα. Για τον κανακάρη της, για την κοράκλα της, η μάνα της θυσίας, της υπομονής του ….γαντζώματος, της ασφυξίας, του άσε με να αναπνεύσω, άσε με να ζήσω.
Γελάμε μεν αλλά βαθιά μέσα μας , ακόμα και εμείς που είμαστε μάνες, κάπου διακρίνουμε τον κακό εαυτό μας-σιγά μην είμαι εγώ σαν αυτήν- αλλά και κάπου κάτι μας θυμίζει και τη δικιά μας μάνα.
Γρήγορα μηνύματα, χιούμορ, ατάκες, πολλαπλοί τρόποι αναπαράστασης διαμορφώνουν ένα πλαίσιο που πατώντας σε στοιχεία της πραγματικότητας προκαλεί το γέλιο προβληματίζοντάς μας. Και πάντα η διαφήμιση για να λειτουργήσει πρέπει να πατήσει σε μια βάση αληθινών δεδομένων από τα οποία θα επιλέξει να μεγεθύνει κάτι, να το προβάλει ώστε, και με την καταλυτική δράση της σάτιρας, να λειτουργήσει στο θυμικό μας.
Τυχαία μήπως και η μεγάλη επιτυχία της μάνας του Λαζόπουλου ή η αείμνηστη μάνα του Βουτσά η θα σε κάνω κιοφτέδες για;
Μήπως είναι η δική μας μάνα; Μήπως είμαστε εμείς;
Ιδού λοιπόν η επιτυχία όλων αυτών των διαφημίσεων. Κάπου πίσω εκεί ξεπροβάλλει η καρικατούρα της αιώνιας ελληνίδας μάνας. Που έχει προβληθεί σαν το αιώνιο σύμβολο της προσφοράς, της ανιδιοτέλειας, της αγνής και άδολης αγάπης, της αυτοθυσίας.
Όλα για το παιδί, για τα παιδιά μας αλλά ….όλα ιδανικά και ωραία καμωμένα;
Μήπως βαθιά μέσα δεν είναι όλα τόσο μα τόσο ανιδιοτελή αλλά κάπου ακουμπούν και σε ένα απώτερο και εγωιστικό στόχο: μιας αιώνιας και αέναης εξάρτησης που θα μας εξασφαλίσει και τα γεράματά μας;
Είναι ένας ομφάλιος λώρος που δεν κόβεται ποτέ και που συντηρείται υπόγεια, επίμονα και με πραγματική δεξιοτεχνία και μαεστρία. Πρωταρχικοί οι συναισθηματικοί εκβιασμοί που αρχίζουν από τη μικρή ηλικία. Αν δεν το κάνεις αυτό η μανούλα δεν θα σε αγαπάει.
Αγέρωχη η ελληνίδα μάνα. Στιγμές ηρωικών επών το μπούκωμα των βλασταριών της. Μη μου πείτε ότι εσείς δεν μπουκωθήκατε ποτέ ακούγοντας το «μια για τη μαμά μια για τον μπαμπά» και όλοι γνωρίζουμε πόσο απίστευτα μεγάλο είναι το ελληνικό σόι. Έτσι με τον αέρα έγιναν τα παιδιά μας τα πιο υπέρβαρα σύμφωνα με τις έρευνες;
Αλλά το πραγματικό πανηγύρι αρχίζει με την είσοδο των βλασταριών στο σχολείο. Εκεί να δείτε μάνα-μαινάδα, δασκάλα, ιστορικό, φιλόλογο, θεολόγο, μαθηματικό, φυσικό, χημικό κοκ. Όλα τα σφάζει, όλα τα μαχαιρώνει. Ξέρει απ’ έξω και ανακατωτά όλο το αναλυτικό πρόγραμμα, τα σχολικά βιβλία, τις παιδαγωγικές και διδακτικές μεθόδους, έχει ξεσκονίσει όλα τα βοηθήματα, μιμείται άριστα τον γραφικό χαρακτήρα του παιδιού, λύνει ασκήσεις, γράφει εκθέσεις, κλίνει ρήματα, αποστηθίζει την ιστορία, τα θρησκευτικά, τη φυσική, τη χημεία. Εμπρός για τον βαθμό. Εμπρός για το πανεπιστήμιο. Ο στόχος τίθεται νωρίς νωρίς. Από το νηπιαγωγείο το άγχος. Γιατί όλοι πρέπει να περάσουνε σε τούτο το πανεπιστήμιο, στις εξής τρεις σχολές: ιατρική, πολυτεχνείο, νομική. Τίποτε λιγότερο δεν δέχεται η ελληνίδα μάνα. Τι θα πει στη γειτόνισσα εξάλλου; Πώς θα το διαλαλήσουμε στο σόι, στα ξαδέλφια, στο χωριό, στους φίλους, στους κουμπάρους και παρακούμπαρους; Μιλήσατε για κίνητρα που πρέπει να καλλιεργηθούν στα παιδιά; Για εσωτερικά κίνητρα, για την αγάπη για τη μάθηση, τη δημιουργία, τις κλίσεις, τα ταλέντα, τη φαντασία, τα συναισθήματα, τα όνειρα και άλλα τέτοια γραφικά; Τι λέτε καλέ; Ισχυρότερο κίνητρο από την ελληνίδα μάνα δεν υπάρχει!!!!
Ταυτόχρονα μαθαίνει και άλλα διδακτικά στα παιδιά της. Πέρα από το πώς να ξεγελούν το δάσκαλο, και να αντιγράφουν στο σχολείο, πώς να κτυπούν τους άλλους συμμαθητές-γιατί πάντα έχουν δίκιο-, πώς να βγάζουν γλώσσα, να μη σέβονται κανέναν και τίποτε γιατί βλέπουν τη μάνα τους-αλάθητο μοντέλο-πώς εκφράζεται και συμπεριφέρεται σε όποιον θεωρεί ότι τα αδικεί. Τα αγγελούδια της! Γιατί πάντα τα δικά της παιδιά είναι αγγελούδια, είναι οι πρώτοι μαθητές, αγγελικά πλασμένοι και πάντα έχουν δίκιο. Και αλίμονο σε αυτόν που θα τολμήσει να ξεστομίσει κακιά κουβέντα για το παιδί τους. Τον πήρε και τον σήκωσε και μην τον είδατε. Ενώ αυτή! Άλλο αυτή. Αυτή, μάνα τους είναι, μπορεί να τα δίνει ανάστροφες, να τα βρίζει με διάφορα καλολογικά, να τα προσβάλει μπροστά σε άλλους, αν δεν επιτυγχάνουν τους υψηλούς στόχους, που η ίδια έχει θέσει γι’ αυτά. Γιατί η ίδια ξέρει και έχει και ακλόνητα επιχειρήματα του τύπου «Ξέρω εγώ», «εγώ μόνο θέλω το καλό σας».
Σε ειδική κατηγορία εντάσσεται η σχέση της ελληνίδας μάνας με το γιο. Εκεί και ο Φρόυντ νομίζω θα σήκωνε τα χέρια και τα οιδιπόδεια θα έψαχναν νέες ερμηνείες στα λεξικά. Έτσι νομίζετε ότι γίνονται οι βουτυρομπεμπέδες; Θέλει χτίσιμο, επιμονή και υπομονή. Οι ψυχικές και συναισθηματικές αναπηρίες καλλιεργούνται συστηματικά. Είναι εκεί βράχος να προλάβει την κάθε τους επιθυμία. Όλα στο χέρι για το παιδί. Το παιδί που μπορεί να είναι ο μαντραχαλέας των 30, των 40, των 50. Για την ελληνίδα μάνα είναι πάντα ένα παιδί. Στιγμές εξίσου επικές όταν ο γιος θα πάει φαντάρος. Κλαυθμοί και οδυρμοί και λαμπρή εποποιία ….τάπερ. Τάπερ με κεφτεδάκια, τάπερ με κοτοπουλάκια, τάπερ με παστίτσια και μουσακά. Το 40 επιστρέφει ακάθεκτο.
Σπουδές σε άλλη πόλη; Τι εξωτερικό; Εκεί να δείτε για πότε γίνονται εξπέρ οι ελληνίδες μάνες στις νέες τεχνολογίες. Μέχρι και τον καφέ θα σας πει διαδικτυακά. Για να κρατιέται σταθερός ο ομφάλιος λώρος. Τα σκάιπ και τα βάιμπερ θαρρείς και εφευρέθηκαν για την ελληνίδα μάνα. Αν δεν είναι ήδη εκεί μαζί με το παιδί και πριν από το παιδί. Να το φροντίζει, να το ελέγχει, να το κανακεύει, να είναι σίγουρη ότι ποτέ δεν θα ξεφύγει από τον ασφυκτικό ιστό της.
Δεν υπάρχει γι’ αυτήν άνδρας, σύντροφος, οικογένεια, στόχοι προσωπικοί, επαγγελματικοί, προσωπική ανάπτυξη και ικανοποίηση. Η οικογένεια αρχίζει και τελειώνει από τη στιγμή που έρχεται το παιδί στον κόσμο. Τις έχετε δει να 
μιλάνε σε συγκεντρώσεις, σε παιδικά πάρτυ, σε γενέθλια, σε οικογενειακές συνεστιάσεις; Ένας κόσμος, όλος ο κόσμος γύρω από τα παιδιά. «Εμείς πήραμε 19.8. Εσείς;» Ρωτάει γλυκερά και ύπουλα, όταν είναι σίγουρη για την πρωτιά. Αλλιώς φταίει ο δάσκαλος, ο καθηγητής και γενικότερα πάντα ένας άλλος. «Εμείς έχουμε διαγώνισμα στα Αρχαία. Διαβάζουμε. Δεν θα βγούμε».
Αχ! αυτός ο πρώτος πληθυντικός της ελληνίδας μάνας. Κρύβει αγάπη αλλά είναι συνάμα φραγμός και οχυρό απροσπέλαστο που λίγα παιδιά θα βρουν τη δύναμη να το ξεπεράσουν, να το πηδήξουν, να το συντρίψουν.
Αχ! αυτή η «άδολη» μητρική αγάπη. Όλα στο όνομα της. Απίστευτη ελληνίδα μάνα. Σαν και σένα καμιά. Και μεταξύ μας όλοι παραμυθιαζόμαστε γιατί σαν το βόλεμα δεν έχει.
Ας θυμηθούμε τις ελληνικές διαφημίσεις με πρωταγωνίστρια την ελληνίδα μάνα. Αθάνατες και κλασικές!
http://youtu.be/gFmMcSg45DI (αν υπάρχει κάτι πιο γρήγορο από την cosmote είναι η ελληνίδα μάνα)
http://youtu.be/vYPu4U5YipE (καφέ λουμίδης)
http://youtu.be/UJOpAegJVPI (σούσι)
http://youtu.be/BWAPDIHwg6U (χυμός life)
http://youtu.be/olLd4M7IHPM (τσούχτρα)
http://youtu.be/lsbGPdvVe0M (τζάμπο για τη μάνα σου)
http://youtu.be/VQZLHC-FXaw (στη μάνα σου τόπες;)
http://youtu.be/58f71rbs5KE (του κίτσου η μάνα κλαίει)
http://youtu.be/kuXBnnJWL1w (όχι για μένα αλλά για τη φουκαριάρα τη μάνα μου)
http://youtu.be/LOPquKgDGu0 (ας δούμε όμως και το πρωτότυπο με τον Ξανθόπουλο όλα τα λεφτά)
http://youtu.be/eqfeFmfcmMU (ιον )
http://youtu.be/3Y_gjO5m-Q0 (η πλέον κλασική μάνη η μάνα του βουτσά κιοφτέδες να με κάνεις)