@ Δίσκος που κυκλοφορεί το 2000 και φέρει ως τίτλο το όνομα του γκρουπ. Με το άλμπουμ αυτό κάνουν ντεμπούτο στην δισκογραφία. Έκτοτε τα Κίτρινα Ποδήλατα άλλαξαν ύφος. Κατακρίθηκαν όπως συμβαίνει πάντοτε άλλωστε, ωστόσο υπήρχε και μια μερίδα από το κοινό που τους εκτιμούσε και τους εκτιμά. Σχηματίζονται την ίδια χρονιά από τους Γιώργο και Αλέξανδρο Παντελιά. Τέσσερα χρόνια μετά τιμήθηκαν στα Μουσικά Βραβεία Αρείων ως το καλύτερο έντεχνο συγκρότημα. Αποτελεί την δεύτερη μεγαλύτερη τιμή που έχουν δεχθεί δεδομένης της αναγνωρισιμότητας και της αγάπης που συνάντησαν από το ελληνικό μουσικό κοινό.
@ Το συνάντησα για πρώτη φορά το 2009 αν θυμάμαι καλά. Περνάνε και τα χρόνια χωρίς να το καταλαβαίνεις και σβήνουν κάποιες αναμνήσεις. Μέχρι να έρθει ένα χιλιοπαιγμένο, με πολλές χαρακιές Cd να στο θυμίσει όπως και συνέβη σήμερα.
@ Θυμίζει κάτι από Ξύλινα Σπαθιά και τους ονειρικούς στίχους του Παυλίδη. Ναι αυτό το συγκρότημα που όμοιο του δεν έχω ξανασυναντήσει. Άραγε πριν όλοι αυτοί οι ”σπουδαγμένοι” καταλήξουν στο κουτσό συμπέρασμα πως δεν υπάρχει ελληνική μουσική και ελληνικό ροκ, δέχθηκαν να ακούσουν;
Κίτρινα Ποδήλατα – Ποτέ ξανά
Στίχοι
Ποτέ ξανά δε θα αφήσω
από τα χέρια μου να φύγει τέτοιο φως
όταν ο ήλιος του χειμώνα θα μεθάει
εγώ τα χέρια μου θα βλέπω τη φωτιά του
Ποτέ ξανά δε θα μεθύσω
με το κρασί από τα αμπέλια μιας βραδιάς
όταν η μνήμη μου ξανά θα μ’ απατάει
πάλι στα χέρια μου θα έχω τα σημάδια
Δεν θέλω πια στους ουρανούς
τα αστέρια που ’κρυψε το φως να κυνηγώ
Δεν θέλω πια χίλιους θεούς
μαζί και άνεμους τρελούς ν’ ακολουθώ
Ποτέ ξανά δε θα γκρεμίσω
πόρτες και σύνορα που βγάζουν μακριά
Θέλω μονάχα αληθινά να σου μιλήσω
πάλι όπως πρώτα τα φτερά μου να ανοίξω
Δε θέλω πια στους ουρανούς
τα αστέρια που ’κρυψε το φως να κυνηγώ
Δε θέλω πια χίλιους θεούς
μαζί και άνεμους τρελούς ν’ ακολουθώ
γράφει ο Φάνης Τσοκανάς