Enemy/ Ο άνθρωπος αντίγραφο (2013)

Written by

ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ:  Denis Villeneuve

HΘΟΠΟΙΟΙ: Jake Gyllenhaal, Mélanie Laurent, Sarah Gadon, Isabella Rossellini

Διάρκεια: 90 λεπτά

«Ο Άνθρωπος Αντίγραφο» είναι βασισμένο στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Ζοζέ Σαραμάγκο με τίτλο “The Double” (Εκδόσεις Καστανιώτη), είναι ένα μυστηριώδες και στοιχιωτικό θρίλερ με φόντο το υποσυνείδητο ενός άντρα σε συναισθηματική κρίση.

Η υπόθεση της ταινίας είναι η εξής: «Ο Άνταμ είναι λέκτορας σε ένα πανεπιστήμιο, και πολύ κοντά στο τέλος της σχέσης του με τη Μαίρυ. Ένα βράδυ ο Άνταμ βλέπει έναν ηθοποιό σε μια ταινία και συνειδητοποιεί πως του μοιάζει σε απειλητικό βαθμό. Η επιθυμία να γνωρίσει τον κλώνο του τον κυριεύει, και πολύ σύντομα θα καταφέρει να γνωρίσει εκείνον και τη σύζυγο του.»

H δεύτερη κινηματογραφική συνάντηση του Denis Villeneuve με τον Jake Gyllenhaal  μετά το “Prisoners”(αν και το «Enemy» γυρίστηκε πριν από το “Prisoners”) έχει τιμηθεί με το μέγα βραβείο Καλύτερης Ταινίας Φεστιβάλ Φανταστικού Κινηματογράφου, Σιτγκες 2013.

Ο κύριος Villaneuve, δεν αργεί να μας βάλει στον περίεργο και ταυτόχρονα γοητευτικό κόσμο της ταινίας(ή μήπως στον δικό του?). Με την εναρκτήρια σκηνή  να θυμίζει έντονα την ανατριχιαστική παρόμοια σκηνή του αριστουργήματος  “Eyes Wide Shut”, μας συστήνει έναν από τους 2 χαρακτήρες. Μία άκρως αινιγματική και περίεργη σκηνή, που δίχως αμφιβολία κεντρίζει την περιέργειά μας. Παράλληλα, της σκηνής προηγείται ,το χωρίο «Το χάος είναι μια τάξη που δεν αποκρυπτογραφήθηκε ακόμα». Κάτι που μας συμβουλεύει και προειδοποιεί, ο σκηνοθέτης.

Το “Enemy” έχει τον ίδιο αφηγηματικό ρυθμό με αυτό του διαδόχου του,  ”Prisoners”, όπου μέχρι να παρουσιαστεί σεναριακά και να βγει στην επιφάνεια της οθόνης, η κατάληξη, ο σκηνοθέτης παίζει με την αγωνία και την υπομονή μας. Και αυτό δεν είναι πάντα κακό. Χάρης τη σκηνοθετική μαεστρία (και την επιλογή της κίτρινης σέπια) η αινιγματική ατμόσφαιρα, κυλά σε όλο το σώμα της ταινίας.
Θετικά σχόλια πηγαίνουν επίσης και στον πρωταγωνιστή. Ο
 Jake Gyllenhaal, ,με λίγα κιλά παραπάνω, μπαίνοντας στο πετσί του ρόλου, δίνει μια ερμηνεία σε βάθος (έχει αλλάξει και τον τρόπο που περπατά όταν υποδύεται έναν από τους 2 «εχθρούς»).
Και έρχεται το τέλος. Το mind f@ck τέλος. Μένεις άναυδος. O καθένας μας μπορεί να βγάλει ότι συμπέρασμα και νόημα  νομίζει ο ίδιος, πως έχει αυτό το καταπληκτικό τελευταίο πλάνο. Η οποιαδήποτε παραπάνω περιγραφή, μάλλον περισσεύει.

Εν τέλει μια ταινία που σηκώνει πολύ συζήτηση(ειδικά μετά από κάποιες δηλώσεις του Γαλλοκαναδού σκηνοθέτη σύμφωνα με τις οποίες οι απαντήσεις βρίσκονται μέσα στην ταινία )και αξίζει την προσοχή μας.

Που τη βλέπω;: Kυκλοφορεί ήδη σε Dvd.

Υ.Γ Το χάος είναι μια τάξη που δεν αποκρυπτογραφήθηκε ακόμα (Ζοζέ Σαραμάγκο) είναι η φράση που καλούμαστε να κρατήσουμε στην άκρη του μυαλού μας από την αρχή ως το τέλος.

Γράφει η Παρασκευή Γιουβανάκη