«Για όσα συμβαίνουν στο δάσος, έχει και η κοκκινοσκουφίτσα το μερίδιο της ευθύνης της… Ο λύκος κούκλα μου, πάντα λύκος ήταν» (Αλκυόνη Παπαδάκη)
Ο λύκος για τον καθένα μας είναι κάτι διαφορετικό. Είναι μία επιλογή που από την αρχή γνωρίζουμε ότι δεν είναι η σωστή. Βλέπετε, αποφεύγω τις λέξεις με αρνητική χροιά και ο λόγος είναι ότι ό,τι και να κάνω σ’ αυτή τη ζωή, ακόμη κι αν είναι «λάθος», το υποστηρίζω μέχρι τέλους με μία αυτάρεσκη θετικότητα, γιατί βαθιά μέσα μου εκείνη τη χρονική στιγμή που επιλέγω κάτι ή κάποιον, το επιθυμώ και η επιθυμία δίνει πνοή στη ζωή μου. Ας μιλήσουμε λοιπόν για τους λύκους και γιατί αποτελούν επιλογή μας. Τι κερδίζουμε ή τι χάνουμε από μία τέτοια εμπειρία; Αλλάζει ο λύκος ή αλλάζουμε εμείς; Τι μένει τελικά;
Ο λύκος είναι πάντα μία ελκυστική επιλογή. Είναι ελεύθερος, γοητευτικός, κυνηγός, απρόσιτος και μόλις σε μυριστεί περιμένει στη γωνία. Είναι άγριο ζώο και επιθετικό, κατασπαράζει για να τραφεί, κι αυτό το ξέρεις. Οι λύκοι έχουν μάθει να ζουν μένα συγκεκριμένο τρόπο, τους αρέσει αυτό που κάνουν, ικανοποιούν τη δίψα τους με φρέσκο αίμα και γι’ αυτούς είναι απλά μια ανάγκη. Υπάρχουν πολλά είδη λύκων. Οι πεινασμένοι, οι γερόλυκοι, οι πληγωμένοι και οι μοναχικοί. Οι δύο τελευταίες κατηγορίες είναι οι πιο δύσκολες, γιατί καμουφλάρουν τα άγρια ένστικτά τους, πίσω από συναισθηματικές ανασφάλειες, σε οδηγούν σε εγκιβωτισμένα συναισθήματα οίκτου, στοργής και συμπόνιας. Και είναι εγκιβωτισμένα γιατί ξέρεις… την αλήθεια. Γοητεύεσαι, παθιάζεσαι, ενθουσιάζεσαι, ερωτεύεσαι, θέλεις να κερδίσεις… ποιόν; Το λύκο; Γέλα με τον εαυτό σου, όπως γελάω κι εγώ μαζί σου.
Μου αρέσουν οι λύκοι, τους αγαπώ. Με τρελαίνει η ανεξαρτησία, η αίσθηση ελευθερίας, η απουσία των δεσμεύσεων, μαζοχίζομαι να με πληγώνουν και να δημιουργώ το δικό μου δράμα, να ικανοποιώ την ανάγκη μου για αληθινά και μεγάλα συναισθήματα, να είμαι μία dramaqueen. Ναι, έτσι είμαι. Παθιάζομαι με το ανέφικτο, με το δύσκολο, με το απρόσιτο, με προκαλεί να αλλάξω αυτό που ξέρω ότι δεν αλλάζει. Το ξέρω όμως… έχω κάνει την αυτοκριτική μου… και πορεύομαι. Δεν πλανώμαι. Αγαπώ την αλήθεια, την ωμότητα, τα hot&wild, την προσήλωση στο στόχο, την αρρενωπότητα, το κυνήγι, τη διεκδίκηση… αλλά περιμένω να με δαγκώσει. Με το λύκο δεν γίνεται να είσαι φίλος, παίζεις, παλεύεις, κυλιέστε, μάχεσαι, βγάζεις δόντια μέχρι να σε δαγκώσει. Αυτό είναι το μόνο σίγουρο, γι’ αυτό είναι σχεδιασμένος, μην το ξεχνάς.
Η επαφή σου με το λύκο είναι σαν ηλεκτροσόκ. Σε ηλεκτρίζει, σε διαπερνά, σε κάνει να πάλλεσαι, σε σοκάρει και υπάρχει πιθανότητα να σε σκοτώσει. Μία αποτυχία είναι ένας μικρός θάνατος της αγιάτρευτα εγωπαθούς προσωπικότητας μας, που εδώ και χρόνια χτίζουμε, ιδιαίτερα στο fb!!Nα τα λέμε κι αυτά! Από αυτή την εμπειρία, κερδίζεις σίγουρα πολλά. Μαθαίνεις να αγαπάς τον εαυτό σου, γιατί στο τέλος μένεις εσύ κι αυτός, να μην δίνεις πολλά, όταν ξέρεις ότι δεν πρόκειται να πάρεις. Επαναπροσδιορίζεις τις επιλογές σου και ελέγχεις τι είναι πραγματικά αυτό που μπορεί και θέλει να σου δώσει ο άλλος. Εκτιμάς τα μικρά, δεν αυταπατάσαι, ωριμάζεις συναισθηματικά και προχωράς. Τι χάνεις; Χρόνο, χρήμα, διάθεση, όνειρα, ένα κομμάτι εαυτού και ένα φύσημα ζωής. Κάθε ναυαγισμένη μας ελπίδα, προκαλεί απογοήτευση. Δεν είσαι εδώ γι’ αυτό όμως. Πήρες το μάθημά σου.
Απ’ όλη αυτή την αλληλεπίδραση εσύ έχεις αλλάξει. Ο τρόπος που βλέπεις τα πράγματα, το πώς αντιμετωπίζεις τους ανθρώπους, τα όνειρά σου, το μέλλον σου, όλα πλέκονται κάτω από μία υφή που εσύ έχεις επιλέξει. Όχι τραχιά, αλλά απαλή, σαν μετάξι… έχεις βαρεθεί να σε ενοχλεί ακόμη και η υφή του ρούχου…φτάνει η πληγή της ψυχής σου. Τα θέλεις όλα, απλά και χαλαρά. Χωρίς εντάσεις, με ασφάλεια. Ο λύκος απ’ την άλλη, μπορεί να χόρτασε, μπορεί και όχι. Μπορεί να μπήκε σε αγέλη, μπορεί και να συνεχίζει το κυνήγι για να περνά η ώρα. Μπορεί να βρήκε καμιά λύκαινα να τον συντροφεύει, μπορεί και να κάνει γύρες στα μέρη που έχει αφήσει το σημάδι του. Μπορεί να τον γρατσούνισες και λίγο. Αυτό. Ό,τι άλλο, είναι μέσα του και κρύβεται στο αγέρωχο βλέμμα του. Μην ελπίζεις… σκυλάκι δεν γίνεται ποτέ.
Ό,τι ζούμε αποτελεί ένα πολύ καλό μάθημα για τη συνέχεια της ζωής μας. Η εξημέρωση του λύκου, θέλει κότσια και αντοχή. Θέλει θυσίες και πείσμα. Θέλει πόλεμο με την πραγματικότητα. Αξίζει να αλλάξεις για κάτι που δεν σου δόθηκε ποτέ ολοκληρωτικά; Ερωτώ…
Hey… σκουφίτσα σε σένα μιλάω, ναι, πέτα το κόκκινό σου…
Ο λύκος είναι μέσ’ το μυαλό σου!!
γράφει η Αναστασία Νάννου