Η «Εvita», η πολυβραβευμένη rock opera των Tim Rice και Andrew Lloyd Webber, ένα από τα πιο αγαπημένα και θρυλικά μιούζικαλ έρχεται για τρεις μόνο παραστάσεις στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης με τη Νάντια Μπουλέ στον ομώνυμο ρόλο. 54 συντελεστές επί σκηνής, σε σκηνοθεσία του Δημήτρη Μαλισσόβα, απόδοση κειμένου του Γέρασιμου Ευαγγελάτου, μουσική διδασκαλία και διεύθυνση ορχήστρας του Αλέξιου Πρίφτη.
Στην παράσταση συμμετέχει 10μελής παιδική χορωδία, ενώ την εμβληματική μουσική του Andrew Lloyd Webber θα ερμηνεύσει ζωντανά η Majestic Symphonic Orchestra!
Το συγκεκριμένο μιούζικαλ έχει μια θριαμβευτική υποδοχή στο πέρασμα των χρόνων, μετρά περισσότερα από 20 μεγάλα βραβεία και ένα βραβείο Oscar στην κινηματογραφική μεταφορά του. Την Eva Peron, έχουν ερμηνεύσει μερικά από τα μεγαλύτερα ονόματα της παγκόσμιας μουσικοθεατρικής σκηνής όπως η Elaine Paige, η Patti LuPone, η Elena Roger και η Madonna! Ένα μιούζικαλ με όλες τις υψηλές καλλιτεχνικές προδιαγραφές που συναντάμε σε παραγωγές του West End και του Broadway.
Εν αναμονή λοιπόν της πρεμιέρας στην Θεσσαλονίκη, η Μαρία Ανθίδου μίλησε με τον άνθρωπο που ανέλαβε να ξεπεράσει τις δυσκολίες και να σηκώσει το μεγάλο βάρος αυτού του θρυλικού μιούζικαλ, τον σκηνοθέτη της παράστασης, Δημήτρη Μαλισσόβα.
– Κύριε Μαλισσόβα έχετε σπουδάσει χορό, υποκριτική και στη συνέχεια σας κέρδισε η σκηνοθεσία. Σας λείπουν τα άλλα δύο είδη έκφρασης , θα ξαναπαίζατε ποτέ στη σκηνή ως ηθοποιός; Τι είναι αυτό που κάνει τη σκηνοθεσία πιο δελεαστική;
Αυτό που μου λείπει περισσότερο είναι ο χορός. Τον αγαπάω τον χορό. Έχει το αυταπόδεικτο. Έκανα το λάθος όμως να διδάξω απο πολύ μικρός κι αυτό με πήγε πίσω. Η υποκριτική καθόλου. Νομίζω πως ποτέ δεν με ενδιέφερε. Ούτε η έκθεση μου, ούτε ο τρόπος έκφρασης. Αρκούμαι να τη χαίρομαι στους ηθοποιούς μου. Η σκηνοθεσία με ενδιαφέρει γιατί βρίσκω πιο γοητευτικό το παραγωγικό κομμάτι. Είναι μεγάλη χαρά να είσαι στο back stage. Να βιώνεις αυτό που μήνες πρίν είχες οραματιστεί.
-Ασχοληθήκατε με τον χορό από δέκα χρονών; Είχατε καταλάβει από τότε ότι αυτή είναι η κλήση σας, οι τέχνες;
Δεν θυμάμαι να θέλω κάτι άλλο. Μεγαλώνοντας πειραματίστηκα και με άλλα πράγματα – για την επιβίωση, καταλαβαίνεις – αλλά η μοίρα με έφερε ξανά στα λημέρια μου. Αισθάνομαι ασφαλής στο θέατρο. Και απίστευτα ευγνώμων που μπορώ και το κάνω!
-Αναζητώντας κάποιες πληροφορίες για το έργο σας διάβασα ότι γράφετε. Προηγείται η σκηνοθεσία στο μυαλό σας πριν τη γραφή ή είναι μία εντελώς διαφορετική διαδικασία για εσάς;
Δεν είμαι συγγραφέας. Μακάρι να ήμουν. Η συγγραφή ενός κειμένου είναι μαγευτική, λυτρωτική αλλά και επίπονη. Σχεδόν όλα τα έργα που έχω γράψει για το θέατρο είναι βιογραφικά. Το τελευταίο ήταν το ‘’Άς ερχόσουν για λίγο’’ που έγινε μετά την παράσταση και βιβλίο. Όσον αφορά τη σκηνοθεσία, το έργο πρώτα στήνεται στο μυαλό μου και μετά περνάει στο χαρτί. Κι αυτό γίνεται αναγκαστικά. Δεν έχω άλλο τρόπο.
-Ασχολείστε με ένα είδος θεάτρου ιδιαίτερα απαιτητικού. Οι έλληνες ηθοποιοί πόσο «γυμνασμένοι» είναι για να αποδώσουν σε αυτό το είδος. Γιατί κατά την γνώμη σας δεν υπάρχει μεγάλη παράδοση στο μιούζικαλ στην Ελλάδα;
Μετά την audition που κάναμε για την Evita, πρέπει να σας πω πως οι νέοι ηθοποιοί διαθέτουν όλα αυτά τα προσόντα που χρειάζονται για μια μουσική παράσταση. Και με το παραπάνω. Αξίζει να δει κανείς την Evita για να καταλάβει το μέγεθος του ταλέντου που διαθέτουν οι νέοι καλλιτέχνες. Τα τελευταία χρόνια γίνονται αρκετές παραστάσεις musical στην Ελλάδα. Οι περισσότερες πετυχημένες. Εμείς σαν χώρα, είχαμε παράδοση την Οπερέτα και το Μουσικό θέατρο, τη γνωστή σε όλους Επιθεώρηση. Και μην ξεχνάμε ότι όλες οι μουσικές επιτυχίες του προηγούμενου αιώνα ξεπήδησαν απο την επιθεώρηση.
-Αν κάτι σίγουρα χαρακτηρίζει τις παραστάσεις σας είναι το άρτιο αισθητικό αποτέλεσμα. Συνήθως πόσο χρονικό διάστημα προβών χρειάζεστε για να μας χαρίσετε μια παράσταση που όλα φαίνονται να γίνονται αβίαστα;
Δεν υπάρχει κανόνας συνήθως. Το χρονοδιάγραμμα βγαίνει κρίνοντας τις απαιτήσεις του έργου. Στην Evita οι πρόβες κράτησαν σχεδόν τρείς μήνες. Αυτό, γιατί το έργο ήταν απο μόνο του πολύ απαιτητικό σε όλα τα επίπεδα.
-Οι μεγάλες παραγωγές στην χώρα μας έχουν ελαττωθεί αισθητά. Υπάρχει πιστεύετε ελπίδα για τον πολιτισμό και ποιος ο ρόλος του καλλιτέχνη σε αυτό;
Αντίθετα με την κοινωνικοπολιτική κρίση που μας μαστίζει τα τελευταία χρόνια, το θέατρο πηγαίνει πολύ καλά. Κάθε σαιζόν γίνονται και μεγάλες και μικρότερες παραγωγές. Και αν σκεφτεί κανείς τον αριθμό των παραστάσεων που γίνονται κάθε χρόνο σε αυτή τη μικρή, πληγωμένη χώρα, θα καταλάβει ότι το θέατρο αποτελεί την τελευταία σανίδα σωτηρίας.
-Η Εβίτα ήταν μια ισχυρή γυναικεία προσωπικότητα. Ποιο στοιχείο της είναι αυτό που σας έρχεται στο μυαλό ως κυρίαρχο;
Η απόλυτη και αδιαπραγμάτευτή της θέληση να ξεχωρίσει. Να βγεί απο την αφάνεια. Να προσφέρει στη χώρα της και να μείνει στην ιστορία. Και τα κατάφερε! Η Εβίτα ήταν ένα αμφιλεγόμενο πρόσωπο, όπως όλα τα χαρισματικά πρόσωπα αυτού του πλανήτη. Πέθανε πολύ νέα. Ίσως κι αυτό να ήταν ένα μέρος του σχεδίου της. Εκτόξευσε τον μύθο της στο διηνεκές.
-Το μιούζικαλ αυτό είχε και έχει μια θριαμβευτική πορεία. Πείτε μας λίγα λόγια για το δικό σας ανέβασμα. Κάποιο σημείο που αγαπήσατε, κάποιο σημείο που σας δυσκόλεψε.
Είχα τη χαρά να συνεργαστώ με όλα αυτά τα υπέροχα ταλαντούχα πλάσματα. Η Evita ήταν μια ευτυχής συνάντηση. Είμαι πολύ τυχερός που το έζησα. Αυτό έκανε τις όποιες δυσκολίες – που ήταν πολλές – να μοιάζουν εύκολες. Στη δική μας παράσταση, ήθελα να εστιάσω στους χαρακτήρες και όχι στον εύκολο εντυπωσιασμό. Κι αυτό τελικά αγάπησα… Τους ήρωες.
-Μετά το τέλος του κύκλου αυτών των παραστάσεων έχετε κάποιο επόμενο σχέδιο να περιμένουμε;
Γίνονται πολλές συζητήσεις. Τίποτα σίγουρο προς το παρόν. Το μόνο βέβαιο είναι, πως μετά την μεγάλη ανταπόκριση του κοινού, η Evita θα συνεχιστεί και του χρόνου. Κι αυτό με κάνει ακόμα πιο χαρούμενο…
Πληροφορίες- για τους συντελεστές και τις μέρες και ώρες παραστάσεων εδώ
cityculture.gr γράφει η Μαρία Ανθίδου