Εξαρτάται…
«Το θέμα είναι να είσαι ανεξάρτητος» λέει ο x. «Θέλω να ανεξαρτητοποιηθώ» λέει η y. «Ελευθερία σημαίνει ανεξαρτησία!» τάδε έφη ένα quote στο instagram.
Ας το πάμε ετυμολογικά. Άλλωστε, μόνο έτσι μπορεί κανείς να καταλήξει στο πραγματικό νόημα των λέξεων. Ανεξαρτησία < α (στερητικό) + εξάρτηση, όπου εξάρτηση < εξαρτώ= κρεμώ. Άρα, ανεξάρτητος είναι ο άνθρωπος που δεν έχει από κάπου να κρεμαστεί. Θεωρητικά είναι πολύ τζαμαϊκανέζικο (τρελό επίθετο) να λέει κανείς ότι δεν εξαρτάται από κάτι. Δυστυχώς, είναι πρακτικά ανέφικτο.
Όλοι μας από κάτι έχουμε εξάρτηση
Ο καθένας, ανεξαιρέτως, εξαρτάται από κάτι. Μπορεί να ανήκεις σε εκείνους που εξαρτώνται από τη ζάχαρη, τη νικοτίνη, τις selfie, το φαγητό, το ποτό, τον Τάκη/ Μάκη/ Σάκη/ Κίτσο, την Σούλα/ Βούλα/ Κούλα/ Κατίνα, το κινητό, την ποίηση, την μπάλα και η λίστα συνεχίζεται επ’ αόριστον.
Εάν μόλις συνειδητοποίησες ότι υπάρχει έστω και ένα πράγμα, το οποίο να σου προκαλεί έστω και ένα μικρό βαθμό εξάρτησης, τότε félicitations… Μόλις κερδίσατε ένα αιχμηρό αντικείμενο για να κόψετε αυτό το άγνωστο x απ’ όπου κρέμεστε! Η αναγνώριση της εξάρτησης αποτελεί το πρώτο βήμα, όχι προς την ανεξαρτησία, αλλά προς τον έλεγχο.
Δε φύτρωσες∙ γεννήθηκες και πλάστηκες. Το γενετικό σου υλικό εξαρτάται από αυτό των προγόνων σου, η ανατροφή σου από τις πράξεις τους και ο χαρακτήρας σου από τις επιδράσεις που δέχτηκες και τις καταστάσεις που βίωσες, ενώ η διατροφή και η ομοιόστασή σου από τον τόπο στον οποίο ζεις.
Ας μην επεκταθώ στο επίπεδο εκπαίδευσης και στην κοινωνική θέση, ας μην επεκταθώ. Επομένως, δεν υπάρχει ανεξαρτησία και σίγουρα όταν ταυτίζουμε την ανεξαρτησία με την ελευθερία είναι σα να ακυρώνουμε την ύπαρξη της δεύτερης.
Ωστόσο, η εξάρτηση έχει επίπεδα. Για τη μείωση του βαθμού εξάρτησης απαιτείται: αναγνώριση της κατάστασης, προσδιορισμός της αιτίας και κατανόηση των καταστάσεων που συνέβαλαν σ’ αυτό. Τα βήματα αυτά συμβάλλουν στην αυτογνωσία, δηλαδή στον εντοπισμό των δυνατών και αδύναμων σημείων σου, ώστε να συνειδητοποιήσεις ότι υπεύθυνος για τις πράξεις, αλλά και τις σκέψεις σου είσαι εσύ και ότι είναι στο χέρι σου να τις αλλάξεις. Πόσο κλισέ!
Επομένως, ο δρόμος της απεξάρτησης σε φέρνει πιο κοντά στο εαυτό σου, για να συμπεράνεις ότι αυτός είναι ο καταπιεζόμενος και ο δυνάστης μαζί.
cityculture.gr/ γράφει η Ami Patsi