Έτσι ανέβηκα στο «χωριό» να αποφορτιστώ, να ξεχάσω, να πω τον πόνο μου η γυναίκα, να βρίσω στην ανάγκη και να τα βγάλω όλα από μέσα μου…τι?? Δεν το χετε κάνει? Ε, πως όλο και κάτι θα σας έχει φέρει στο Αμήν. Ε, αυτό! Είπα να μην πάρω τα βουνά και να πάρω τα αεροπλάνο… και το πήρα..one way.. Γιατί λέω, κάτσε δεν ξέρεις και πως θα στη σβουρίξει..
Μια γυναίκα στα πρόθυρα νευρικής κρίσης, εγώ! Γιατί τι μπορεί να φέρει κατά κανόνα μια γυναίκα σ αυτή τη θέση? Ένας άντρας!
Οι λόγοι πολλοί, το αποτέλεσμα όμως… το ίδιο. Τσατάλια τα νεύρα.
Χώρισα, δεν πήγαινε άλλο.. ξέσπασα, ούτε αυτό πήγαινε άλλο.
Τον έκλαψα, τον διέγραψα, τον έβρισα, όλα τα κανα μέσα μου. (διότι κρατάμε κι ένα επίπεδο)
Μετά λέω ας μαζέψω τα κομμάτια μου να δω καμιά φίλη, να πιω ένα κρασί, και δύο και ολόκληρο μπουκάλι βρε αδερφέ.
Οι φίλες μου πολύτιμες με τη δική τους ιστορία στην πλάτη.. πάντα με κατανόηση και αγάπη. Μπορεί να μην βρισκόμαστε καθημερινά αλλά η σύνδεση πολύ δυνατή.
Έχω απ όλες τις κατηγορίες καταστάσεις… παντρεμένες με παιδιά, χωρισμένες με παιδιά, ελεύθερες, σε σχέση..απ όλα. Εγώ είμαι μια κατηγορία από μόνη μου.
Ούτε παντρεμένη, ούτε με παιδιά, ούτε ελεύθερη, αλλά ούτε σε σχέση…
Τι τι εννοώ..εγώ μια ζωή όπου με πάει το κύμα (στην προκειμένη ζωή το κύμα είναι άντρες).
Τι εννοείς υπάρχουν κι άλλες σαν εμένα.. άσε με καλό μου, ξέρω τι λέω, και εν πάση περιπτώσει αυτό το βραβείο είναι δικό μου, να ξεμαλλιαστούμε τώρα?
Και μου το λεγε η συγχωρεμένη η γιαγιά μου «Να προσέχεις παιδί μου, καλός άνθρωπος να είναι» Δυσλεξία είχα.. δεν εξηγείται αλλιώς. Άλλα μου έλεγαν, άλλα άκουγα. Δυσλεξία είπα? Βάλε και κανα κιλό διάσπαση προσοχής και κανα δυο κώφωσης.
Μ΄αυτά και μ αυτά βρέθηκα εδώ (και στο «χωριό» και σ αυτήν την κατάσταση).
Τρέχω στη μια κολλητή, βάζουμε ουισκάκια, και μπαίνω στο θέμα : Χώρισα! Με κοιτάει με λίγο έκπληξη αλλά μετά σα να το ξεπερνάει πιο γρήγορα κι από μένα! Είδηση θάταν να της έλεγα παντρεύομαι ή είμαι έγκυος! Πείνε μου λέει, έχω πολλά να σου πω! Ωχ, σκέφτομαι μάλλον δεν είναι ευχάριστα..
Χωρίζω κι εγώ μου λέει…(μετά από 18 χρόνια γάμου και 2 παιδιά)..
Όχι ότι ήταν γάμος αυτός και συνθήκες συμβίωσης, όχι ότι δεν πήγαινε άλλο και λες επιτέλους να ηρεμήσει η γυναίκα, αλλά ένας χωρισμός είναι επώδυνος!
Κοιταζόμαστε… πίνουμε άλλη μια γουλιά, μεγαλύτερη.. λέγε της λέω έχεις προτεραιότητα λόγω παλαιότητας!
Άσχημα τα πράματα μου λέει, πολλά τα μέτωπα, και όσο και να θες να κόψεις κάτι που σε αρρωσταίνει, ε βγάζεις φρίκιες!
Τα λέμε, με όλες τις ανατριχιαστικές λεπτομέρειες. Είναι τέτοια η ένταση και τα συναισθήματα που δεν μας χαλαρώνει το ποτό..
Σιγή, αφού τελειώνουμε και το τελευταίο ποτήρι, πίνουμε κι ένα ντεπονάκι κι οι δυο καλού κακού.
Εκεί που ανοίγεις την τσάντα κι αντί να βρίσκεις καλλυντικά κι αρώματα βρίσκεις κάθε λογής χάπι για παν ενδεχόμενο, με ξεπερνάει!
Φεύγω πιο φορτισμένη συναισθηματικά και πολύ προβληματισμένη.
Κανα 2 μέρες μετά αφού προσπαθώ να διαχειριστώ το δικό μου θέμα, τηλ σε άλλες 2 φίλες.. Συγκέντρωση στο σπίτι της μιας… ουισκάκι.. μια αμηχανία.. να ξεκινήσω πρώτη?
Η μία ανύπαντρη με παιδί και σύντροφο, η άλλη παντρεμένη 20 χρόνια μ ένα παιδάκι.
Τις ενημερώνω περιληπτικά γιατί αντιλαμβάνομαι πως θα χουμε και συνέχεια.. διότι καθώς περιγράφω καταστάσεις η μια που όντας παντρεμένη μοιάζει ν ακούσει κάτι πολύ οικείο.
Σε νιώθω, κι εγώ χώρισα, τώρα, κι εγώ άργησα, κι εγώ δεν μπορούσα να το διαχειριστώ, αλλά δεν πήγαινε άλλο.!
Μάλιστα… βάλε άλλο ένα και τα ντεπόν να ναι καλά..
Κλωντίν Ζαρταλούδη