Με αφορμή την συναυλία “Τα τραγούδια σου” που παρουσιάζει η Φωτεινή Δάρρα και ο Δημήτρης Παπαδημητρίου στο θέατρο Βεργίνα του Regency Casino Thessaloniki, η ερμηνεύτρια μίλησε στην Ιωάννα Λιούτσια και το thessaloniki-portal.gr
Τι θα παρακολουθήσουμε στη σειρά συναυλιών με τίτλο “Τα τραγούδια σου” ; Διαφοροποιείται το πρόγραμμα από το περσινό κι ιδιαιτέρως επιτυχημένο που παρακολουθήσαμε επίσης στο θέατρο Βεργίνα; Ναι βεβαίως, όχι όμως εντελώς. Το πρόγραμμα αυτό είναι κοινό με τον Δημήτρη Παπαδημητρίου κάτι το οποίο το διαφοροποιεί ήδη σε ένα μεγάλο ποσοστό από αυτό που έκανα μόνη πέρυσι στο θέατρο “Βεργίνα”. Αλλα ούτως ή άλλως πάντα τα προγράμματά μας διαφέρουν το ένα από το άλλο. Κάθε χώρος επιτάσσει το δικό του πρόγραμμα, κάθε εποχή μας δίνει άλλα ερεθίσματα, ακόμα και το κοινό διαφέρει σε κάθε περίπτωση κι έτσι εμπνεόμαστε και δημιουργούμε κάτι καινούργιο κάθε φορά. Κοινός παρανομαστής πάντα το καλό ελληνικό αλλα και ξένο τραγούδι. Μια αναδρομή στην κοινή μας δισκογραφική πορεία αλλά και στο τραγούδι απο το ’60 μέχρι σήμερα. Έντεχνο, λαϊκό, ροκ, fados.
Ποιο είναι εκείνο το είδος τραγουδιού που θεωρείτε πως σας εκφράζει περισσότερ Που νιώθετε, ίσως, πιο όμορφα όταν το τραγουδάτε; Νιώθω πλήρης όταν τραγουδάω καλά τραγούδια και ευτυχώς αυτα που επιλέγω είναι όλα της αρεσκείας μου. Ποτέ δεν τραγουδάω κάτι που δεν μου αρέσει. Νιώθω όμορφα όταν επικοινωνώ με τον κόσμο μέσα απο αυτο που κάνω.
Είναι γνωστό πως αρχικά σας ενδιέφερε το θέατρο. Τι είναι αυτό που άλλαξε την οπτική σας και σας έστρεψε στο τραγούδι; Δεν με ενδιέφερε αρχικά το θέατρο, με ενδιαφέρει πάντα. Το θέατρο και η μουσική και κατ´επέκταση το τραγουδι, είναι τέχνες που συνδέονται. Προέρχονται απο το Αρχαίο ελληνικο Δράμα. Έτσι, ως μια τέχνη τα αντιμετωπίζω πάντα. Άλλωστε η έννοια της ερμηνείας στο τραγούδι ειναι εξίσου σημαντική με το μουσικό μέρος αν όχι και περισσότερο.
Πώς νιώθετε την ώρα που δίνετε μια μουσική παράσταση; Μπορεί να περιγραφεί αυτό το συναίσθημα; Νιώθω ένα με τον κόσμο. Αισθάνομαι μια βαθιά και ουσιαστική επικοινωνία με έναν κόσμο που, φαινομενικά δε γνωρίζω, ουσιαστικά όμως είναι οι καλύτεροί μου φίλοι.
Ποιο πιστεύετε ότι είναι το μέλλον της μουσικής στην Ελλάδα; Θα έπρεπε ίσως να συνδυάζεται με πρόζα για να γίνει πιο ελκυστική; Δεν ξέρω ποιο θα είναι το μέλλον. Πώς να το ξέρω άλλωστε; Ελπίζω μόνο σε ένα ουσιαστικό παρόν και ένα ουσιαστικότερο μέλλον. Ελπίζω στην ευθυκρισία του κοινού και στην ανάγκη του για αληθινή τέχνη. Αυτή μόνο είναι ικανή να γεννήσει τον ΝΈΟ Θεοδωράκη, το ΝΈΟ Χατζιδακι και ούτως καθεξής. Τώρα για το συνδυασμό με την πρόζα: Γιατί όχι; Γιατί ναι; Όπως και να έχει ο,τι συμβαίνει κάθε φορά πρέπει να γεννιέται μέσα από αμιγώς καλλιτεχνική ανάγκη. Τότε και μόνο τότε είναι σίγουρα σωστό.