Το αρχαίο θέατρο του Δίου γέμισε ασφυκτικά. Περίπου 4.200 άτομα, πολύ περισσότερα από τις θέσεις του θεάτρου, συγκεντρώθηκαν για να απολαύσουν την πολυαναμενόμενη συναυλία. Τις «τρεις μεγάλες κυρίες» του Ελληνικού τραγουδιού.
Πράγματι και οι τρεις ερμηνεύτριες είναι από τις καλύτερες στο είδος τους.
Αλλά….
Στην αρχή της συναυλίας ανέβηκαν στην σκηνή και οι τρεις μαζί, για 4-5 τραγούδια. Οι φωνές δεν συντονίζονταν. Καταλάβαινες ότι η Μαρινέλλα προσπαθούσε να κρατήσει τη φωνή της μεταξύ της Γλυκερίας και της Βιτάλη. Η Βιτάλη, που έχει φωνή καμπάνα, όταν χαμηλώνει τόνους ακούγεται σαν άντρας. Αφού ψάχναμε να βρούμε ποιος άνδρας από την ορχήστρα συνοδεύει τις κυρίες. Και άκουσα και από άλλους ότι σε συναυλίες που δόθηκαν από την αρχή του καλοκαιριού τραγουδούσε και ένας άντρας…. Κάτι που φυσικά δεν ισχύει….
Μετά από αυτήν την εισαγωγή, που άφησε όχι καλή γεύση, παρέμεινε μόνο η Γλυκερία. Ερμήνευσε αντιπροσωπευτικά κομμάτια, από την παλιά και την καινούργια της δισκογραφική δουλειά. Δυστυχώς, η φωνή της δεν είναι πλέον για συναυλίες. Ήταν απογοητευτική, σε ορισμένα σημεία η φωνή δεν έβγαινε και άφηνε το κοινό να τραγουδά, ακομπανιάροντας σιγανά. Η σκηνική της παρουσία ήταν στατική, παρόλο που τα τραγούδια της είχαν την δυνατότητα για κίνηση. Δεν μπορώ να πω, καταχειροκροτήθηκε. Ίσως όχι για την ερμηνεία της στην παρούσα συναυλία, αλλά για το έργο της μέχρι σήμερα.
Την σκυτάλη την πήρε η Ελένη Βιτάλη, η οποία στεκόταν και αυτή συνεχώς στο ίδιο σημείο. Τα τραγούδια που διάλεξε για την συναυλία δεν ήταν από τα πιο γνωστά της. Όμως, όπως είπε η ίδια, καθρέπτιζαν τον τίτλο της συναυλίας και μερικά από αυτά τα έγραψε η ίδια σε δύσκολες προσωπικές της στιγμές. Επίσης χειροκροτήθηκε έντονα.
Αλλά η συναυλία μέχρι αυτήν την στιγμή ήταν, μπορώ να πω, απογοητευτική. Το καταλάβαινες από το κοινό. Ήταν ανήσυχο, μιλούσε συνεχώς και κατά την διάρκεια των τραγουδιών. Περιφερόταν, θαρρείς και δεν μπορούσαν τα δρώμενα στην σκηνή να το καθηλώσουν.
Και μετά ήρθε η Μαρινέλλα….
Έγινε χαμός. Ετών 79 και το μπρίο της, η σκηνική της παρουσία, ο χορός, η καθολική κάλυψη της σκηνής, η προτροπή προς τον κόσμο να χειροκροτήσει, να τραγουδήσει, να σηκωθεί να χορέψει, έκανε την διαφορά και έσωσε την συναυλία. Η φωνή της; Σίγουρα όχι τόσο καλή όσο παλιά, είναι φυσικό, αλλά ακόμα εξαιρετική. Εκπληκτική, της αξίζει ένα τεράστιο μπράβο. Μετά το δικό της σόλο, η συναυλία συνεχίστηκε με τις τρεις ερμηνεύτριες ταυτόχρονα στη σκηνή. Και εδώ ήταν η Μαρινέλλα που τις ξεσήκωσε και αυτές να χορέψουν, να κινηθούν. Βέβαια η Βιτάλη δεν είχε την δύναμη και απλά στηρίχτηκε σε μία καρέκλα.
Τελικά, θα το ξαναπώ. Ευτυχώς που συμμετείχε η Μαρινέλλα. Έσωσε την συναυλία, και το κοινό έφυγε ικανοποιημένο. Και ήταν η πρώτη φορά που είδα τόσο κόσμο μέσα στο αρχαίο θέατρο του Δίου, στα πλαίσια του Φεστιβάλ Ολύμπου.
