Γλυκερία: «Βαθιά η ανάγκη του καλλιτέχνη, πέρα από τα live, να καταγράφει παλιά ή καινούργια τραγούδια που αγαπά στη δισκογραφία»

Written by

H Γλυκερία έχει ερμηνεύσει δεκάδες κομμάτια, που έχουν γίνει διαχρονικά και τα αγαπούν μικροί και μεγάλοι. Γεννήθηκε στις Σέρρες και συγκεκριμένα στο χωριό Άγιο Πνεύμα. Από μικρή δέχθηκε μουσικά ερεθίσματα από την οικογένειά της με συνέπεια το τραγούδι να ριζώσει από πολύ νωρίς μέσα της. Μεγάλωσε σε ένα περιβάλλον όπου το λαϊκό και το δημοτικό τραγούδι είχαν πρωταγωνιστικό ρόλο.  Πρόσφατα συμμετείχε μαζί με πολλούς άλλους καλλιτέχνες σε μια μεγάλη συναυλία φιλανθρωπικού χαρακτήρα για την κάλυψη αναγκών προσφυγικού καταυλισμού στη Λέσβο. «Είναι το θέμα της εποχής μας. Έχουμε πρόσφυγες που έρχονται έξω από την Ελλάδα σε εμάς και έχουμε και ντόπιους πρόσφυγες, γηγενείς. Έχουμε προσφυγιά και εντός της Ελλάδας, δυστυχώς, με όλο αυτό που ζούμε σήμερα», όπως μας είπε χαρακτηριστικά.  Με αφορμή την εμφάνισή της στις 11 Απριλίου στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης, όπου θα ερμηνεύσει ύμνους της Μεγάλης Εβδομάδας θρηνητικού χαρακτήρα, βυζαντινούς ύμνους και εγκώμια για τα Θεία και τα ανθρώπινα πάθη καθώς και επιλεγμένα τραγούδια από την ελληνική παράδοση που στοχεύουν στην ανθρώπινη ψυχή, μίλησε στο cityculture.gr  στην Ανδριάνα Γεωργίου.

Θα μπορούσατε να είστε κάτι άλλο εκτός από τραγουδίστρια;
Πολλά θα μπορούσα να είμαι. Ανάλογα με τις ικανότητες του ο καθένας. Και πρακτικά πράγματα θα μπορούσα να κάνω πολλά, όπως να ράβω ρούχα, να μαγειρεύω φαγητά, να περιποιούμαι έναν κήπο. Αυτά τα πιο πρακτικά πράγματα. Πολλά, πολλά… Αν δεν ήμουν τραγουδίστρια, αν δεν διέκρινα στον εαυτό μου αυτό το χάρισμα και δεν ασχολούμουν με αυτό, θα μπορούσα να κάνω πολλά πράγματα.

Έχετε ερμηνεύσει πολλά διαφορετικά είδη. Ποιο είναι το αγαπημένο σας;
Όλα αυτά που περιλαμβάνουν το στοιχείο του λαϊκού τραγουδιού και της παράδοσης με ενδιαφέρουν πάρα πολύ, τα αγαπώ πάρα πολύ. Είναι κάτι που είναι περασμένο στο DNA μου και τα αγαπώ πιο πολύ απ’ όλα. Μου αρέσει και το σύγχρονο τραγούδι. Έχω ερμηνεύσει πολλά τραγούδια, έχω τραγουδήσει όλα τα είδη του τραγουδιού. Σύγχρονα, μπαλάντες, έντεχνα και λαϊκά τραγούδια… Έχω τραγουδήσει τον Μίκη Θεοδωράκη, τον Βαρδή, τον Νικολόπουλο, τον Φωτιάδη, πολλά. Έχω τραγουδήσει πολλά σύγχρονα. Η αδυναμία μου –γιατί με αυτό το είδος- είναι ό,τι αφορά στην παράδοση και ό,τι έχει περάσει μουσικά στο λαϊκό μας τραγούδι αργότερα.

Έχετε πολλές συνεργασίες στο ενεργητικό σας. Ποια θα ξεχωρίζατε;
Στέκομαι πάντα στην πρώτη, γιατί είναι και η καθοριστική. Τα τραγούδια που μου έδωσε ο Απόστολος Καλδάρας –ήταν ο πρώτος μου δίσκος αυτός. Αυτή η συνεργασία με έχει σημαδέψει, με έχει χαράξει. Βεβαίως είναι η συνεργασία με τον Στέλιο Φωτιάδη, με τον οποίο κάναμε πάρα πολλά πράγματα μαζί. Μου έγραψε πολλά τραγούδια, κάναμε πολλές επιτυχίες. Μάλιστα και στον καινούργιο μου δίσκο έχει δύο δικά του τραγούδια. Βέβαια και με τον Βαρδή, τον Νικολόπουλο. Είναι όλα πολύ όμορφα και ενδιαφέροντα τραγούδια αυτά, αλλά στέκομαι πάλι στην επανέκδοση των σμυρνέικων, που τα έκανα ευρέως γνωστά στον κόσμο και τα καθιέρωσα με κάποιον τρόπο. Αυτό με χαρακτήρισε πάρα πολύ, την εξέλιξη της πορείας μου.

Ποια καλή και ποια κακή στιγμή στην πορεία σας θυμάστε; Κακή στιγμή εννοώ κάποια αναποδιά ίσως…
Αναποδιές δεν είχα, γιατί δεν έκανα ποτέ και τίποτα extreme που να προκαλέσω αντιδράσεις φοβερές είτε από τον κόσμο, είτε από τα ΜΜΕ. Είχα και συνεχίζω να έχω μια πολύ ομαλή πορεία. Οι καλές στιγμές ήταν πάρα πολλές. Καταρχήν μου αρέσουν πολύ οι live εμφανίσεις. Έχω εισπράξει πολύ αγάπη και έχω αποκομίσει τις καλύτερες εντυπώσεις από όλο τον ελληνισμό σε όποιο μέρος της γης έχω εμφανιστεί και έχω τραγουδήσει.

Το 1994 ανακηρυχτήκατε η καλύτερη ξένη τραγουδίστρια στο Ισραήλ και ο δήμαρχος της Ιερουσαλήμ σας παρέδωσε το χρυσό κλειδί της πόλης, σαν επιβράβευση για τη συμμετοχή σας σε φιλανθρωπικές εκδηλώσεις, καθώς και σε ένα δίσκο που κυκλοφόρησε σε όλο τον κόσμο και ήταν αφιερωμένος στα 3.000 χρόνια της Ιερουσαλήμ. Πόσο σημαντική ήταν για εσάς αυτή η στιγμή;
Συμμετείχα μαζί με άλλους καλλιτέχνες σε ένα άλμπουμ που φτιάξαμε για να τιμήσουμε την Ιερουσαλήμ. Συμπεριέλαβαν στο δίσκο αυτό και ένα δικό μου τραγούδι. Το να τιμούν έναν καλλιτέχνη από μια άλλη χώρα και μιας άλλης θρησκείας πραγματικά είναι πάρα πολύ σημαντικό. Αυτό σημαίνει ότι τα ελληνικά τραγούδια ή ο καλλιτέχνης ο ίδιος έχουν μεγάλη απήχηση στο κοινό μιας άλλης χώρας. Είναι πάρα πολύ σημαντικό. Οι Ισραηλινοί αγαπούν πάρα πολύ την ελληνική μουσική. Αγαπούν πολλούς και διάφορους καλλιτέχνες και μια από τις πιο σημαντικές τους αγάπες είμαι και εγώ.

Θα παίρνατε μέρος σε κάποιο μουσικό ριάλιτι ως μέλος της κριτικής επιτροπής; Είδαμε τον Κώστα Μακεδόνα να συμμετέχει και γενικά συμμετέχουν πλέον και έντεχνους καλλιτέχνες.
Όντως το ριάλιτι αυτό (σ.σ. Rising Star) είναι λίγο διαφοροποιημένο από τα άλλα και πιστεύω ότι ο Κώστας Μακεδόνας έχει βάλει το λιθαράκι του γι’ αυτό, προερχόμενος από το χώρο του έντεχνου τραγουδιού. Προσωπικά, δεν θα μπορούσα να είμαι κριτής σε ένα τέτοιο σόου, ριάλιτι, διότι περιμένω από τους ανθρώπους που ενδιαφέρονται να μπουν στο χώρο του τραγουδιού, να γνωρίζουν πολύ καλά ποιοι είναι, να έχουν αυτογνωσία, να ξέρουν αν πρέπει να ξεκινήσουν μια τέτοια πορεία. Υπάρχουν πάρα πολύ μεγάλα ταλέντα. Βεβαίως, δεν έχουμε δει και πάρα πολλούς από αυτούς που βγαίνουν από αυτά τα ριάλιτι σόου, να έχουν μια πορεία, μια εξέλιξη, εκτός από εξαιρέσεις. Κάποιες φορές προχώρησαν άνθρωποι που ήταν πραγματικά ταλαντούχοι, αλλά για κάποιους λόγους δεν πήραν το πρώτο βραβείο, γιατί ο κόσμος επηρεάζεται και από άλλα πράγματα, την εικόνα, την προσωπικότητα ενός ατόμου κ.λπ.. Σε γνωρίζει το πλατύ κοινό από μια τέτοιου είδους εκπομπή, αλλά δεν είναι καθοριστικό για την πορεία ενός καλλιτέχνη, κάποιου που θέλει να προχωρήσει στο χώρο του τραγουδιού, της μουσικής ή της τέχνης γενικότερα. Απλά, γίνεσαι πιο γνωστός. Αν δεν δουλέψεις, δεν έχεις πραγματικά τα εφόδια, δεν έχεις το ταλέντο -και στην εποχή μας χρειάζονται και κάποιες σπουδές για να πατάς πιο γερά, να «περπατάς» πιο σταθερά σε αυτό που κάνεις-, αν δεν εργαστείς με τον σωστό τρόπο, δεν θα υπάρξουν πάρα πολλές ευκαιρίες.

Έχετε πλούσια μουσική πορεία και στο εξωτερικό και δίνετε και πολλές συναυλίες σε όλο τον κόσμο. Έχετε προγραμματίσει για το άμεσο μέλλον κάποιες νέες συναυλίες; Πόσο σας «γεμίζει» όλο αυτό;
Όχι, γιατί ήδη έχω κάνει κάποιες περιοδείες στην Αμερική και την Αυστραλία. Είναι γεγονός ότι έχω πάει πάρα πολλές φορές και ο κόσμος, όσο περνάει ο καιρός, με αγαπάει και πιο πολύ, κυρίως οι Έλληνες, να μην λέμε ότι κάνω μια διεθνή καριέρα. Απευθυνόμαστε στο ελληνόγλωσσο κοινό, ακόμα και στα πιο νέα παιδιά που ξέρουν ελληνικά. Μπορεί να μην τα ξέρουν όπως οι γονείς και οι παππούδες τους, αλλά ενδιαφέρονται πάρα πολύ για την ελληνική μουσική, η πλειοψηφία, γιατί υπάρχουν και κάποια παιδιά που έχουν απορροφηθεί τελείως από τη χώρα που ζουν. Υπάρχουν όμως πολλά ελληνόπουλα που ακούν ελληνική μουσική και στις συναυλίες μας έρχονται και οι πιο μεγάλες, αλλά και οι πιο μικρές ηλικίες. Το καλό με μένα είναι ότι αυτή η αγάπη που έχουν οι πατεράδες και οι μανάδες ακόμα και κάποιοι από τους παππούδες τη μεταδίδουν και στα παιδιά τους. Υπάρχει αυτό στο εξωτερικό όσον αφορά στους Έλληνες. Μεταδίδουν τα ήθη, τα έθιμα, τη μουσική και ό,τι αφορά την Ελλάδα, γιατί είναι πραγματικά δεμένοι με τη μητέρα πατρίδα.

Ο τελευταίος σας δίσκος «Ακολούθησα ένα αστέρι» περιλαμβάνει παλιά τραγούδια, αλλά και δύο καινούργια, όπως και πολλές συνεργασίες. Πείτε μας δυο λόγια.
Είναι ένας πολύ όμορφος δίσκος. Έχω συμπεριλάβει πολλά τραγούδια που αγαπώ πολύ και έτσι ξεκίνησε κιόλας να γίνει αυτός ο δίσκος. Ήθελα να τραγουδήσω κάποια τραγούδια, ηχογραφήσαμε ένα, μου άρεσε πολύ. Λέμε «δεν βρίσκουμε κι άλλα που μου αρέσουν πολύ και δεν τα έχω τραγουδήσει εγώ σε πρώτη εκτέλεση;». Τελικά τα διασκευάσαμε, όπως είναι το «Η νύχτα μυρίζει γιασεμί» του Μάριου Τόκα που έγινε μια πιο latin εκδοχή, το φρεσκάραμε το τραγούδι –γιατί είναι πραγματικά ένα πανέμορφο τραγούδι σε στίχους Σαράντη Αλιβιζάτου. Έχουμε τραγουδήσει κάποια τραγούδια του Μάλαμα, του Περίδη σε στίχους του Γιάννη Καλπούζου και έχω πει και κάποια καινούργια, το ένα από αυτά είναι το ομώνυμο, το «Ακολούθησα ένα αστέρι» που έχει γράψει ο Στέλιος Φωτιάδης, στίχους και μουσική. Το άλλο είναι η «Πατρίδα» που τη μουσική έχουν γράψει ο Φράνκι Λούβαρης και η Μελίνα και η Ευανθία Μάγνη έγραψε τους στίχους. Το καλό με όλη την υπόθεση αυτή του καινούργιου δίσκου και γενικά ότι συμβαίνει σήμερα σε όλη τη δισκογραφία είναι ότι υπάρχει μια νέα εταιρία που λέγεται Spider Music και έχει αγκαλιάσει πολλούς καλλιτέχνες. Πραγματικά έχει πολύ μεγάλη αγάπη για το τι συμβαίνει σήμερα στο χώρο του τραγουδιού. Η διευθύντρια αυτής της εταιρίας που είναι και η ψυχή της είναι η Ευανθία Μάγνη που έγραψε και τους στίχους στο δικό μου τραγούδι, το οποίο είναι πάρα πολύ όμορφο. Στην εταιρία αυτή είναι ο Νταλάρας, ο Περίδης, ο Μάλαμας, ο Μικρούτσικος, ο Στόκας, πάρα πολύς κόσμος. Είναι μια τεράστια προσπάθεια που γίνεται, γιατί μέχρι πριν από λίγο καιρό, ακόμα και τώρα, για τους πολλούς καλλιτέχνες συνεχίζει να ισχύει αυτό, δεν υπάρχουν εταιρίες να εκδώσουν τα μουσικά έργα. Οι καλλιτέχνες με δική τους προσπάθεια κάνουν δίσκους όχι όσο πυκνά θα θέλαμε, αλλά αρκεί να μπορούμε να δώσουμε στον κόσμο την καινούργια μας δουλειά, γιατί είναι βαθιά ανάγκη του καλλιτέχνη, πέρα από τις live εμφανίσεις, να καταγράφει κάποια τραγούδια που αγαπάει, είτε καινούργια, είτε παλιότερα στην δισκογραφία. Είναι αυτά που μένουν.

Ο Στέλιος Φωτιάδης είναι συνοδοιπόρος στη ζωή και στην μουσική σας πορεία. Πόσο εύκολο είναι αυτό;
Όχι δεν είναι εύκολο. Τίποτα δεν είναι εύκολο. Αν δεν υπάρχει συνεργασία δεν είναι τίποτα εύκολο. Όπως δεν είναι εύκολο να είσαι σε ένα γραφείο και να έχεις τον προϊστάμενο. Πρέπει να υπάρχουν ισορροπίες, καλές σχέσεις, κυρίως συνεργασία και πρέπει να μιλάς. Να λες την άποψή σου, ο άλλος πρέπει να την κάνει αποδεκτή, να βρίσκετε τον κοινό παρονομαστή, να συμφωνείτε σε κάτι. Όπως συμβαίνει και στην πραγματική ζωή. Όταν δεν μιλάμε, δεν εκφράζουμε τα συναισθήματά μας, δεν λέμε τα προβλήματά μας, δεν λέμε κάτι που μας ενοχλεί, όλα αυτά μαζεύονται και γίνονται ένα μεγάλο πρόβλημα, το οποίο μετά από καιρό μπορεί να είναι και άλυτο. Όταν κουβεντιάζουμε, όταν βρίσκουμε τις λύσεις την ίδια στιγμή, άμεσα, τότε λύνονται πολλά προβλήματα.

Στις 7 και 11 Απριλίου, στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη αντίστοιχα, θα ερμηνεύσετε βυζαντινούς ύμνους, εγκώμια και επιλεγμένα παραδοσιακά τραγούδια. Πώς προέκυψε αυτή η ιδέα;
Το έχω ξανακάνει, αλλά περιστασιακά. Έχω παίξει και με πιο παραδοσιακές ορχήστρες και χορωδίες. Όχι ακριβώς όπως το παρουσιάζουμε τώρα εμείς, αλλά τώρα κάνουμε κάτι πιο ολοκληρωμένο και επειδή δεν είμαι ψάλτης, είμαι μια τραγουδίστρια που μπορώ να τραγουδήσω κάποιους ύμνους της εκκλησίας γιατί τα βυζαντινά αυτά κομμάτια τα ακούω από πολύ μικρή γιατί ο πατέρας μου ήταν ερασιτέχνης ψάλτης, με γνώσεις της βυζαντινής μουσικής, πάρα πολύ ωραίος τραγουδιστής, ωραία φωνή και τα ζω από μικρή. Τα αγαπώ πάρα πολύ. Γι’ αυτό μου αρέσει και το παραδοσιακό τραγούδι, το λαϊκό και το μικρασιάτικο, γιατί προέρχονται από τη βυζαντινή μουσική. Είναι πάνω στους ίδιους δρόμους, απλά προσαρμόζονται ανάλογα τις ανάγκες των ανθρώπων της κάθε εποχής, γιατί τα τραγούδια που έγιναν μετά και στηρίχτηκαν σε αυτό το είδος μουσικής είναι απεικονίσεις της ζωής των ανθρώπων. Έγραψαν για τη ζωή τους, την καθημερινότητάς τους, τον έρωτα, τον πόλεμο, το διωγμό, τα προβλήματα, την προσφυγιά κ.λπ.. Γι’ αυτό λοιπόν στο πρόγραμμα αυτό που θα παρουσιάσουμε 7 Απριλίου στην αίθουσα του Φιλολογικού Συλλόγου Παρνασσός στην Αθήνα και στις 11 Απριλίου στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης έχουμε εγκώμια της Μεγάλης Εβδομάδας, τραγουδάμε για το Θείο πάθος, κάποια τραγούδια που έχουν γραφτεί με αντικείμενο το θείο πάθος και κάποια σύγχρονα τραγούδια που έχουν σχέση με όλα αυτά, αλλά και επιλεγμένα βεβαίως να ταιριάζουν με το ύφος και θεματικά σε αυτό που κάνουμε, αλλά και της Μεγάλης Εβδομάδας και γενικά των ημερών πριν από την Ανάσταση.

Πώς σκέφτεστε τον εαυτό σας σε 10 χρόνια;
Ελπίζω να είμαι γιαγιά, να έχω ένα εγγονάκι. Όταν βρίσκεται κανείς σε μια δυναμική κατάσταση, είναι ικανός… Εγώ, σαν τραγουδίστρια, κρατώ ακμαίες τις δυνάμεις του φωνητικά, δεν σκέφτομαι πάρα πολύ. Το μόνο που σκέφτομαι είναι όταν η φωνή πια λόγω ηλικίας θα με έχει εγκαταλείψει, θα πρέπει και εγώ να εγκαταλείψω τις live εμφανίσεις και ίσως και τους δίσκους -δεν ξέρω τι δυνατότητα θα έχω-, αλλά από εκεί και πέρα είμαι ενεργή στο χώρο, με πάρα πολλές δυνάμεις και αυτό θέλω να σκέφτομαι. Ελπίζω μετά από δέκα χρόνια, σκεπτόμενη τον εαυτό μου, να ζω σε ένα ειρηνικό περιβάλλον, η Ελλάδα να έχει ορθοποδήσει πραγματικά, να ισορροπήσουν όλα τα πράγματα, ο κόσμος να βρει χαρά στη ζωή του, γιατί τώρα περνάμε δύσκολα. Δεν υπάρχουν και πολλές αιτίες για να χαιρόμαστε, λίγο έως πολύ βρισκόμαστε όλοι στον ίδιο παρονομαστή. Ελπίζω να πάνε για όλους μας καλύτερα και αυτό είναι ευχής έργον και αυτό το εύχομαι μέσα από την καρδιά μου και προσεύχομαι κάθε βράδυ γι’ αυτό. Καλή Ανάσταση στις ψυχές μας και στις καρδιές μας!

…………………………………………………………………………………………………………
Μεγάλη Τρίτη, 11 Απριλίου, Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης στις 21:30 (ΑΙΘΟΥΣΑ ΦΙΛΩΝ ΜΟΥΣΙΚΗΣ Μ1)
Μουσική επιμέλεια: Στέλιος Φωτιάδης
Την αυθεντική ερμηνεύτρια θα συνοδεύσει πολυμελής ορχήστρα με εξαίρετους μουσικούς. Διαβάστε εδώ περισσότερα για τη μεγάλη συναυλία με τη Γλυκερία

cityculture.gr/ γράφει η Ανδριάνα Γεωργίου