Ένα παραμύθι αγάπης ειπωμένο από τα καρτούν, μία θεατρική αφήγηση μιας παλαιάς ιστορίας που ξετυλίγουν οι χάρτινοι ήρωες, θέατρο που ακουμπά και σε άλλες φόρμες ως τη φιλοσοφία της μάσκας- ευφυές τέχνασμα μαγικής ψευδαίσθησης- που αναιρείται από τις παρεμβάσεις του σκηνοθέτη και από τα πρόσωπα των ηθοποιών που βγαίνουν από το ρόλο, σε διττή ανάγνωση του ρεαλιστικού και του φαντασιακού στο παιχνίδι του θεάτρου.
Παράσταση της μοντέρνας αναπαράστασης μιας ιστορίας βουκολικής και ποιητικής, με ένα τολμηρό σκηνοθετικό βλέμμα ανάδρασης, διακοπής και διακωμώδησης ως την αποδόμηση. Πάθη παλαιού θεάτρου, μπουλούκια, καλλιτεχνική έκφραση, κατεστημένο θέατρο, τηλεόραση και πολιτική σε κριτική αναθεώρηση.
Μοντέρνα θεατρική γραφή, αναφορική συνομιλία με άλλες τέχνες, ανανεωμένη εικαστική φόρμα καλλιτεχνικής έκφρασης, ανήσυχη και διαφορετική ανάγνωση του παλαιού θεάτρου, σάτιρα του κατεστημένου καλλιτεχνικού, επικαιρότητα πολιτική, βαθύτατη γνώση των κανόνων έκφρασης, χειρισμός κωδίκων για την απομάγευση του κοινού. Ένα ευφυές, σαρκαστικό, συγκινητικό, ειλικρινές, μεταμοντέρνο δείγμα γραφής, μιας ομάδας ηθοποιών που διάβασαν τόσο διαφορετικά το φθαρμένο περίβλημα της ιστορίας του βουκολικού μας παρελθόντος.
Ο σκηνοθέτης και ηθοποιός της παράστασης κ. Σ. Κακάλας που επεξεργάστηκε και το κείμενο μαζί με την κ. Ξ. Αηδονοπούλου (επιμελήθηκε επίσης το σκηνικό και την κίνηση), δημιούργησε με την ομάδα των εξαιρετικών ηθοποιών μια νέα φόρμα έκφρασης, υπαινικτικά σύνθετη και απαιτητική για να ειπωθεί –μέσω του θεάτρου- το διαχρονικό έπος της αγάπης, για να ακουστεί ο ποιητικός λόγος του παρεξηγημένου παρελθόντος. Χρησιμοποιεί μια ξένη φόρμα για να αφηγηθεί ένα έπος Ελληνικό και παράλληλα χρησιμοποιεί το βουκολικό αυτό δράμα για μία -σχεδόν εφ’ όλης της ύλης- ματιά αναγωγής στη σύγκλιση και απόκλιση των τεχνών, θέατρο, ζωγραφική, κινηματογράφος, τηλεόραση, βίντεο αρτ ως τα καρτούν. Παράσταση με πολλές κριτικές-στη διφορούμενη έννοια- αναγνώσεις. Πολυπολιτισμική σε επίπεδο γλωσσικών, μουσικών και εικαστικών μηνυμάτων και βαθύτατα Ελληνική. Το θραυσματικό παρελθόν, η παρεξηγημένη και παρωχημένη λυρική θεματολογία, οι συμβολισμοί, το παρόν μιας δυνατής τέχνης που συγκινεί και κρίνει.
Παράσταση ισορροπιών που οδηγεί το θεατή σε υποδείξεις. Από τους παραμορφωτικούς καθρέφτες της πληροφόρησης στο επιφανειακό γέλιο ως την τραγικότητα και ως τη δύναμη της δημιουργίας .
Οι ηθοποιοί κ. Έ.Μαυρίδου, κ. Δ.Κούζα, κ. Μ.Βαλάσογλου και μαζί και ο σκηνοθέτης, υποδύθηκαν πολλούς ρόλους, μίλησαν ως ρόλοι και ως πρόσωπα σε πολλές φόρμες στη θεατρική σημειολογία. Η κίνησή τους εκφραστικά πλαστική σε συνδυασμό με τις υπέροχες μάσκες και τα συμβολικά κοστούμια- κ.Μ.Φωκά, δημιούργησε τη μαγεία των λυρικών μερών, κατέδειξε τη σύγχρονη έκφραση του απογυμνωμένου ρόλου, υιοθέτησε την Ιαπωνική θεατρική αισθητική. Η μάσκα του Τάσου, η μόνη με καθαρά Ελληνικά χαρακτηριστικά ηρώων του 1821, έδειξε την απήχηση ενός θεατρικού παρελθόντος σχεδόν πρόσφατου, σε συνδυασμό με την ωραία απόδοση του Ηπειρώτικου τραγουδιού- απήχηση της δημοτικής παράδοσης.
Με τη χρήση του βίντεο κ. Μ.Βενετόπουλος,η παράσταση κατέδειξε τον μοντέρνο κόσμο των καρτούν, του καιρού μας (που καταρρέει με την απόρριψη της αγάπης), του κινηματογράφου του Θ.Αγγελόπουλου (σκηνές διαδήλωσης), του θεάτρου σκιών, της τηλεόρασης. Οι φωτισμοί του κ. Π.Μαθιέλη, ανέδειξαν τη λυρικότητα-εκφρασμένη τόσο συγκινητικά- των σκηνών ανάμεσα στη Γκόλφω και τον Τάσο. Από την ποιητικότητα της υπόσχεσης στην απάρνηση της αγάπης, από την καταπάτηση των όρκων στην επιστροφή ως το θάνατο των δύο νέων, από την κατάρα της Γκόλφως ως την αντιστροφή της. Δημιούργησαν ακόμη το χώρο για την απομάγευση του κοινού για να κατανοηθούν οι κανόνες της τέχνης αυτής που είναι τόσο παλιά όσο και ο άνθρωπος. Ανέδειξαν την πολύπλευρη έκφραση της μάσκας και το πεδίο κίνησης των καρτούν- mangaka – κ.E. Ketzi, Κ.Παπαφλωράτου.
Πόσοι τρόποι αφήγησης μιας ιστορίας… Στην περίπτωση της θεατρικής ομάδας «Χώρος» πολλοί και σύνθετοι. Επικαιρότητα ως αφορμή, γέλιο ως εκτόνωση, καρτουνίστικη έκφραση, λυρικότητα και ηρωισμός στο Ελληνικό ποιητικό υποσυνείδητο, γλωσσική και μουσική πολυπολιτισμικότητα-τραγούδι τίτλων Margin of Existence, εικαστική αντιγραφή Ιαπωνικής αισθητικής στη συμπύκνωση του θεάτρου, συνομιλία της τέχνης. Συγχαίρουμε την ομάδα αυτή για το πολύπλευρο ταλέντο της και τον σκηνοθέτη για το τολμηρό και ανήσυχο πνεύμα που φέρνει άλλον αέρα στο θέατρο.
Συντελεστές
Σκηνοθεσία – Σκηνικό – Κίνηση: Σίμος Κακάλας
Επεξεργασία κειμένου: Σίμος Κακάλας, Ξένια Αηδονοπούλου
Κοστούμια – Μάσκες: Μάρθα Φωκά
Μουσική: Γιώργος Μαυρίδης
Βίντεο: Μπάμπης Βενετόπουλος
Φωτισμοί: Περικλής Μαθιέλης
Βοηθός Σκηνοθέτη: Δημήτρης Καλακίδης
Mangaka: Eli Ketzi, Κατερίνα Παπαφλωράτου
Τραγούδι τίτλων: Margin of existence
Παίζουν
Σίμος Κακάλας, Δήμητρα Κούζα, Έλενα Μαυρίδου, Μιχάλης Βαλάσογλου.
γράφει η Αγγελα Μάντζιου