Η Δανάη είναι πρόσωπο παρμένο από την ελληνική μυθολογία. Σύμφωνα με αυτήν, η Δανάη ήταν κόρη του βασιλιά του Άργους Ακρισίου και της Ευρυδίκης που ήταν κόρη του Λακεδαίμονα. Η Δανάη ήταν μητέρα του Περσέα τον οποίο συνέλαβε με τον Δία, όταν εκείνος την προσέγγισε μεταμορφωμένος σε χρυσή βροχή. Αυτή ακριβώς τη στιγμή της σύλληψης του Περσέα από την Δανάη απεικονίζει και ο συγκεκριμένος πίνακας του Klimt.
Ο πίνακας διαθέτει στοιχεία από Αρ Νουβώ, όπως είναι ο συμβολισμός και η «πανγονιμότητα». Η απεικόνιση αυτή της Δανάης από τον αυστριακό ζωγράφο δεν θυμίζει την παραδοσιακή απεικόνιση του μυθικού προσώπου αλλά είναι περισσότερο ένα έργο μοντέρνο που προβάλλει τη γυναικεία σεξουαλικότητα. Τα περιγράμματα είναι καμπύλα και κυριαρχεί το πλούσιο διάκοσμο και ιδιαίτερα το στοιχείο του χρυσού. Κεντρικό θέμα της σύνθεσης είναι η Δανάη η οποία είναι γυμνή και μοιάζει να βρίσκεται σε έκσταση. Η μορφή καθώς και η έκφραση του προσώπου της Δανάης είναι αισθησιακή-ερωτική και ταυτόχρονα αρμονική. Ο πίνακας αποτελεί ένα ακόμη έργο-ποίημα, που υμνεί το γυναικείο κάλλος σε συνδυασμό με το πλούσιο διακοσμητικό στοιχείο. Πολύ περισσότερο είναι ένα γυναικείο πρότυπο που έρχεται σε αντίθεση με τα σημερινά γυναικεία πρότυπα που θέλουν τη γυναίκα σχεδόν ελλιποβαρή.
cityculture.gr/ γράφει η Βασιλική Ρoύσκα