Ευρύτερα γνωστές ως drama, οι κοινωνικές ταινίες (όρος λίγο καταχρηστικός) είναι από τις πιο ενδιαφέρουσες περιπτώσεις κινηματογραφικών παραγωγών. Ουκ ολίγες είχαμε και φέτος που έφτασαν μέχρι τις ελληνικές κινηματογραφικές αίθουσες. Μιλάμε ακριβώς για τις ταινίες που έπαιξαν στην χώρα μας από 1/1/2014 μέχρι και σήμερα. Πάμε να δούμε το top10 με τις καλύτερες ταινίες της κατηγορίας.
10. Short Term 12/Μικρά όμορφα πλάσματα
Η ταινία του Ντέστιν Ντάνιελ Κρίτον ακούμπησε τις ευαίσθητες μας χορδές και δημιούργησε μία δραμενί με δύσκολο θέμα (όλη η δράση εξελίσσεται σε ένα αναμορφωτήριο), με λεπτη προσέγγιση και χωρίς υστερικές εντάσεις και μελοδραματικές ροπές. Τα «Μικρά όμορφα πλάσματα» κέρδισαν το κοινό της χώρας μας και έβαλαν ακόμα ψηλότερα τον πήχυ για τον Κρίτον (είναι η δεύτερη του ταινία αυτή). Όμορφες ερμηνείες, μοντέρνα προσέγγιση της φωτογραφίας, ανοιχτό σε ερμηνείες φιλμ και ένας ανεξάρτητος κινηματογράφος που προσθέτει ακόμα μία καλή ταινία στο ενεργητικό του.
Εδώ θα βρείτε την κριτική μας για το Short Term 12
Το trailer της ταινίας
9. Blue Ruin/ Τα ερείπια είναι ακόμα θλιμμένα
Μετά το αποτυχημένο του ντεμπούτο με το “Murder Party”, ο Τζέρεμι Σολνιε κάνει την έκπληξη και παρουσιάζει ένα μελόδραμα τρόμου, με δυναμική, ηρεμία και σκοτάδι και μας αφήνει με το στόμα ανοιχτό και την αναπνοή κομμένη. Ο Μέικον Μπλερ στον ρόλο του Ντουάιτ μοναχικός, θλιμμένος αλλά και οργισμένος. Με άναρχο ρυθμό, με μία ακροβασία ανάμεσα στα είδη, αυτό το χρηματοδοτημένο από crowdfunding φιλμ ριζώνει βαθιά μας μέσα μας και απειλεί να μας ταράξει με την υπόκοφη οργή του και την τρομακτική δυναμική του.
Το trailer της ταινίας.
8. Lunchbox/ Παραδόσεις αγάπης
Η μεγάλη έκπληξη από την Ινδία. Η μεγάλη κινηματογραφική παράδοση της χώρας της Ασίας πριμοδοτεί το εντυπωσιακό ντεμπούτο του Ρίτες Μπάτρα σε ένα ένα ευφυέστατο σενάριο γραμμένο για την πολύβουη πόλη της Βομβάης με μία ήρεμη και ήσυχη προσέγγιση. Ένα love story με οδηγό το φαγητό στο καλύτερο δικτυο delivery του κόσμου (ναι είναι αλήθεια!) γεμάτο ειρωνία, με τάσεις νοσταλγίας, με συγκρατημένο ρυθμό, μικρής διάρκειας πλάνα, δομημένο σωστά ώστε να σου κρατά πάντα το ενδιαφέρον. Η μοναξιά σε πρώτο πλάνο σε μία από τις μεγαλύτερες πόλεις της γης.
Διαβάστε αναλυτικά την κριτική μας εδώ.
Το trailer της ταινίας.
7. Inside Llewyn Davis
Οι αδερφοί Κοέν επιστρέφουν αυτή την φορά με ένα μουσικό θέμα. Την πορεία και την «εξέλιξη» ενός μουσικού που δεν μπορεί να βρει την θέση που πιστεύει πως του αρμόζει. Ένα εξαιρετικό σενάριο και μία γεμάτη ειρωνία ταινία που χτυπά κατευθείαν στην επικρατούσα κοσμοαντίληψη περί μουσικής. Ο loser Llewyn Davis, αυτή η γκρινιάρη και θλιμμένη περσόνα, ο νυχτοκαματιάρης μουσικός με την γλύκοπικρη βάση, που αντιμετπίζει με περισσή δύναμη της σφαλιάρες που έρχονται η μία μετά την άλλη, είναι το alter ego πολλών νέων καλλιτεχνών. Στον πρωταγωνιστικό ρόλο, ο Όσκαρ Άιζακ, σε μία μαζεμένη και μετρημένη ερμηνεία δίνει από μόνος του το ύφος και την διάθεση που θέλει να περάσει η ταινία και μας μπάσει στο μυαλό των αδερφών Κοέν.
Εδώ η κριτική μας.
Το trailer της ταινίας.
6. Touch of Sin/ Αίσθηση Αμαρτίας
Ο Ζια Ζανγκ Κε είναι ένας από τους χαρακτηριστικούς σκηνοθέτες αυτού που λέμε κινέζικο νέο ρεύμα. Από τα ντοκιμαντέρ ή έστω απ’ αυτό που λέμε docufiction μέχρι την μυθοπλασία, φτιάχνει συνεκτικά έργα με δυνατή φωτογραφία και ξεκάθαρα νοήματα. Η ενδοχώρα της Κίνας μέσα από τέσσερις διαφορετικές ιστορίες που το μόνο τους κοινό είναι η βία.
Η κριτική μας.
Το trailer της ταινιίας.
5. Dallas buyers’ club
Ο Τεξανός μισογύνης (και μισάνθρωπος) Ρον Γουντρουφ διαγιγνώσκεται με HIV και οι γιατροί του δίνουν έναν μήνα ζωής. Αρνούμενος να δεχτεί την καταδίκη του κινεί γη και ουρανό ώσπου βρίσκει ένα γιατρό στο Μεξικό που του παρέχει φαρμακευτική βοήθεια παράνομη στην Αμερική και τον κάνει καλά. Θέλοντας από την μία να βοηθήσει αλλά από την άλλη να βγάλει χρήματα, ο Ρον ιδρύει ένα οργανισμό που ουσιαστικά φέρνει τα φάρμακα από την πηγή στις ΗΠΑ. Εξαιρετικός Μαθιου Μακ Κόναχι (Όσκαρ εμρηνείας) και εξίσου υπέροχος στον ρόλο του γκέι ο Τζάρετ Λέτο (όσκαρ δεύτερου ρόλου). Ένα δυνατό μελόδραμα του Ζαν-Μαρκ Βαλέ, ειλικρινές και άκρως ρεαλιστικό όχι τόσο στο κομμάτι της παρουσίασης αλλά κυρίως στο ευθύ μήνυμα που επιδιώκει να μας περάσει.
Εδώ θα βρείτε την κριτική μας και εδώ το τρέιλερ της ταινίας.
4. Boyhood/Μεγαλώνοντας
Μία από τις σημαντικότερες ταινίες της χρονιάς και σίγουρα ένα από τα πιο ενδιαφέροντα πειράματα στην ιστορία του κινηματογράφου. Ο Λινκλάτερ ακολουθεί σε πραγματικό χρόνο την ωρίμανση του Έλαρ Κολτρέιν και ταυτόχρονα την ωρίμανση του χαρακτήρα που ενσαρκώνει. Ένας μικρός άθλος, ένα επιτυχημένο πείραμα που το πρώτο πράμα που αποδεικνύει είναι ότι στην τέχνη χρειάζεται υπομονή. Χωρίς εξάρσεις, στιβαρό αλλά ανάλαφρο, το «Μεγαλώνοντας» είναι κατά πολλούς η ταινία της χρονιάς. Σίγουρα πάντως είναι ένα από τα πιο παράτολμα και ενδιαφέροντα πειράματα της ιστορίας.
3. Her/Δικός της
Όταν ο Σπάικ Τζοουνσε συναντά τον Χοακίν Φοίνιξ τότε τα πράματα σοβαρεύουν. Και εννοώ καλλιτεχνικά. Σε μία από τις πιο δυνατές ταινίες της χρονιάς με ευθεία κριτική στον όλο και πιο τεχνολογικοκρατούμενο κόσμο μας, με μία ονειρική φωτογραφία και την πιο εσωτερική ερμηνεία του μοναχικού και γοητευτικότατου Χοακίν Φοίνιξ. Ο πρωταγωνιστής μας λοιπόν, αναπτύσει σχέση με ένα ον-μηχάνημα μεγάλης τεχνητής νοημοσύνης απ το οποίο απουσιάζει οποιαδήποτε σωματική υπόσταση. Μόνο την φωνή του γνωρίζουμε (Σκάρλετ Γιόχανσον) και μόνο μ’ αυτήν επικοινωνεί και ο πρωταγωνιστής. Μήπως κάτι τέτοιο δεν γίνεται και με τους χιλιάδες των φίλων που έχουμε σε facebook, skype κτλ;
Εδώ ολόκληρη η κριτική μας για την ταινία καθώς και το trailer.
2. The double/Ο σωσίας
Το να επιχειρήσεις να γυρίσεις, έστω και πειραγμένο, ένα έργο του Ντουστογιέφκσι θέλει πολύ θάρρος. Ο Ρίτσαρντ Αγιοάντε τόλμησε και κατάφερε να φτιάξει μία από τις πιο ενδιαφέρουσες ταινίες όχι μόνο της χρονιάς αλλά και της δεκαετίας. Σκοτεινό σε σημείο αρρώστιας, ιδιαίτερο σε σημείο παρεξήγησης, τολμηρό σε σημείο που σε ξαφνιάζει, ο Σωσίας αγαπιέται παράφορα ή μισιέται δυνατά. Υπέροχος ο-εις διπλούν- Τζέσε Αϊζενμπεργκ, υπέροχη και η φωτογραφία και εξαιρετική η σεναρική προσέγγιση.
Η διθυραμβική κριτική μας και το trailer της ταινίας.
1. Only lovers left alive/Μόνο οι εραστές μένουν ζωντανοί
Αν σου αρέσει έστω και μία ταινία του Τζιμ Τζάρμους τότε θα σου αρέσουν και όλες οι υπόλοιπες. Όχι πως είναι μονοδιάστατος. Ίσα ίσα. Κάθε φορά προσθέτει και ένα καινούργιο στοιχείο που σε εκπλήσει. Όπως στην τελευταία του ταινία για παράδειγμα που αποφάσισε να βάλει πρωταγωνιστές δύο βαμπίρ. Αλλά δεν το άφησε εκεί. Το τράβηξε και το έφτασε σε προβληματικές γύρω από την τέχνη, την στάση της ανθρωπότητας απέναντι στην πρωτοπορεία, τον έρωτα και την αθανασία. Εξαραιρετικές ερμηνείες, απλό αλλά εξαίρετο μοντάζ και ένα κινηματογραφικό θαυμα με τα πλέον απλά υλικά του σινεμά.