Στις 23 Δεκεμβρίου το 75, ο Pίτσαρντ Γουέλτς τότε «σταθμάρχης» της CIA, δέχεται επίθεση από τρεις άνδρες με καλυμμένα πρόσωπα ακριβώς έξω από το σπίτι του στο Ψυχικό, αφού πρώτα απομακρύνεται ο οδηγός και η γυναίκα του. Τον έχουν εκτελέσει.
Έτσι κάπως ξεκινάει η ιστορία της 17Ν. Η ιστορία των Ξηρών, του Κουφοντίνα, του Γιωτόπουλου της Αλίθια και των άλλων.. Για να φτάσει έως και σήμερα να συζητιέται αρκετά έντονα.
Η ίδια η Α.Ρομέρο είχε πει πως.. “Καταλαβαίνω γιατί ο Σάββας έκανε ό,τι έκανε” . Επίσης πως “.. γι’ αυτούς υπήρχε μια ιδεολογία. Εγώ γνώρισα τον Κουφοντίνα σαν ένα οικογενειακό φίλο. Έναν καλό άνθρωπο, όχι έναν εκτελεστή. Το ίδιο και τον Σάββα. Δεν είναι τυχαίο πως όσοι τους γνώρισαν λένε ότι ήταν καλοί άνθρωποι..”. Είναι;
Ήταν μια καλοκαιρινή γνωριμία στην Ικαρία η αρχή για την αλήθεια της.. Αλίθια*. Το ξεκίνημα της ζωής της με μιαν άλλη ετικέτα, ως κα. Ξηρού, έμελλε να της αλλάξει τη ζωή – έγινε και ο γάμος το 2009 σε συνθήκες εγκλεισμού. Γνώριζε- δε γνώριζε το τι συνέβαινε κάτω από τη μύτη της, το πιο σίγουρο είναι πως μια ερωτευμένη γυναίκα που επέλεξε να παντρευτεί τον άντρα της ζωής της μέσα στα κάγκελα του Κορυδαλλού δε θα έφερνε και μεγάλες αντιρρήσεις στις πράξεις του αγαπημένου της. Αυτή η γυναίκα πέρασε από τη μια φάση στην άλλη, εν ριπή οφθαλμού, αφού από ένα κορίτσι που γύριζε τον κόσμο έγινε, σύμφωνα με πολλούς, κεντρικό μέλος της περιβόητης οργάνωσης 17Ν, σύμφωνα με άλλους, ένα θύμα της 17Ν, σαν όλα τα υπόλοιπα.
Δώδεκα χρόνια μετά από τη διακοπή των δράσεων τους και με τα περισσότερα μέλη της να βρίσκονται στη φυλακή, η 17Ν δε παύει να είναι επίκαιρη. Τα προβλήματα υγείας του Σάββα Ξηρού, οι δηλώσεις της Αλίθια, η απόδραση του Χριστόδουλου Ξηρού -ο οποίος φημολογείται πως θεάθηκε να απολαμβάνει το κρασί του σε γνωστό καφενείο στην περιοχή του κέντρου λίγες μέρες πριν εξαφανιστεί !!- τα γράμματα για απελευθέρωση του Κουφοντίνα, αποτελούν όλα στοιχεία ενός επικείμενου τρομοκρατικού χτυπήματος; Ήρθε η ώρα να λάμψει ξανά το αιματοβαμμένο άστρο της θρυλικής οργάνωσης με μπροστάρη έναν εκ των Ξηρών και βοηθούς άλλες οργανώσεις/μίμους μικρότερου βεληνεκούς; Ήγγικεν η στιγμή, που η δράση τους ως Σερίφηδες και Ρομπέν των Δασών, σύμφωνα με μια μερίδα του κόσμου, θα συνεχιστεί;
Και όμως τώρα είναι η καλύτερη ώρα για να γίνουν κάποιες συγκρίσεις, καθώς και ορισμένες επεξηγήσεις.
Πραγματικά φοβόμαστε τυχόν επαναλειτουργία της οργάνωσης; Eίναι, αλήθεια, τα θύματα της 17Ν περισσότερα από αυτά που έχουν προκαλέσει οι καταστροφικές πολιτικές λιτότητας; Aυτοκτονίες από απελπισμένα άτομα, ατυχήματα με μαγκάλια και ξυλόσομπες, αύξηση δολοφονιών από συμμορίτες, τα ποσοστά των οποίων ανέβηκαν μετά κρίσης, λόγω της απογοήτευσης που είχε ο κόσμος προς τις παραδοσιακές μορφές πολίτευσης.
μμμ..
Και τι είναι στ’ αλήθεια η τρομοκρατία; Ένας συνήθης ορισμός της θα μπορούσε να είναι η «συστηματική» χρήση, ή απειλή χρήσης, βίας που συμβαίνει πάντα ως αντίδραση, ή άσκηση πίεσης, από οργανωμένες ομάδες με πολιτικά, θρησκευτικά ή άλλα ιδεολογικά κίνητρα κλπ κλπ.
Όμως όταν οι εποχές μετασχηματίζονται, ακόμα και ο απλοϊκός κάποτε ορισμός του πολέμου έχει πάρει άλλη έννοια, δε θα μπορούσε η έννοια της τρομοκρατίας να μείνει σταθερή.
Γιατί για πολλούς η πραγματική τρομοκρατία είναι…
να είσαι στην πιο παραγωγική φάση της ζωής σου κι όμως να μην έχεις δικαίωμα στο ίδιο σου το μέλλον
να σου επιβάλλουν πολιτικές κατάφωρα εχθρικές προς το άτομο σου, τη στιγμή που δεν έφταιξες
να σου επιβάλλουν ποινή, όταν ασκείς το συνταγματικό δικαίωμα της διαμαρτυρίας
να μην υπάρχει πλέον δημοκρατία, αφού μες στη Βουλή οι σημαντικοί νόμοι ψηφίζονται σαν Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου πρώτα, χωρίς να ακολουθούν τη φυσιολογική νόρμα δημιουργίας ενός νόμου
να ταυτίζεσαι τόσο με τα λόγια του Όργουελ στο 1984, μα τόσο
να θέλεις να αντιδράσεις, όμως να φροντίζουν να σε φιμώνουν από μικρό, βασίζοντας την ελλειμματική σου πνευματική φιγούρα στη καραβοτσακισμένη παιδεία τους και εν συνεχεία στα σάπια μέσα τους
να βλέπεις στα περιοδικά και στις τηλεοράσεις τα λαμόγια και στο τιμόνι αυτών των ομίλων τα μεγαλύτερα λαμόγια, ενώ εσύ πνίγεσαι στην καθημερινότητα σου
Και τέλος να επανασυστήνουν την 17 Νοέμβρη και άλλες παρόμοιες οργανώσεις για να έχουν άλλοθι για τις πράξεις τους..
Ποια τρομοκρατία από τις δυο βλέπεις πιο κοντά σου;
Ποια θα ήταν η τιμωρία αυτών που υπεράνω κάθε νόμου, κινούν τα νήματα παγκοσμίως σε βάρος των υπόλοιπων ανθρώπων, οι οποίοι έχουν το μεγαλύτερο δικαίωμα στη ζωή ακριβώς γιατί τους το στερούν; Ποιος είναι ο πραγματικός τρομοκράτης; Aυτός που εμφανώς έχει ορίσει το στόχο του, με λογική και βάσιμα επιχειρήματα ή οι άλλοι που χτυπάνε ακανόνιστα και μαζικά σπέρνοντας το χάος, χωρίς πολιτικό στόχο, μόνο με οικονομικό;
Eγώ φοβάμαι τους άλλους, θα το πω. Αυτούς που μας έκαναν ακριβώς όπως είμαστε τώρα. Αυτούς τους μεγάλο-τρομοκράτες λέω, που όλοι γνωρίζουμε.
*Δεν κρίνω την ορθότητα των πράξεων της 17Ν, απλά προβαίνω σε μια καθαρά λογική σύγκριση.
*Ο τίτλος «Η αλήθεια της Αλίθια» είναι από τη συνέντευξη της στο Βήμα.
*Αναμένω την ομώνυμη ταινία..
*Η Αλίθια στην ερώτηση αν ονειρεύεται πλέον απάντησε πως.. “Οχι. Περιμένω το αύριο”. Κι εμείς μαζί της.