Όλες οι γέφυρες αποτελούν αξιοθέατα και αυτό είναι ενδεικτικό της σημασίας τους. Μικρές γέφυρες, μεγάλες γέφυρες, παραδοσιακές γέφυρες, σύγχρονες γέφυρες. Δείχνουν την ικανότητα του ανθρώπου να επεμβαίνει στη φύση, σε μια προσπάθεια να γεφυρώσει το φυσικό χάσμα που καλείται να αντιμετωπίσει. Το να μπορείς να οραματιστείς και να φανταστείς όσα μπορεί να υπάρχουν εκεί που η εικόνα σε περιορίζει, εκφράζει τη δύναμη της εξέλιξης.
Αυτό έκανε πάντα τη διαφορά. Τόποι που συνενώθηκαν, εκστρατείες που συνεχίστηκαν, επικοινωνίες που δε χάθηκαν. Όσο υπάρχουν γέφυρες ο άνθρωπος συνεχίζει να σκέφτεται, να δημιουργεί, να υπάρχει. Ο δρόμος δε τελειώνει επειδή βρέθηκε μπροστά γκρεμός, ποτάμι, θάλασσα. Ο δρόμος γίνεσαι εσύ και η γέφυρα η συνέχεια όσων δεν θέλεις να παρατήσεις. Μια μοναδική γέφυρα μπορεί να είναι το παράθυρο στον υπόλοιπο κόσμο. –απλά μερικά μέτρα τεχνητής γης-. Και όλα συνεχίζονται!
Στις σχέσεις των ανθρώπων οι γέφυρες που χτίζουμε δείχνουν τα όριά μας. Πόσο διατεθειμένοι είμαστε να υπερπηδήσουμε τις αντικειμενικές δυσκολίες που μας περιορίζουν; Οι αντίξοες συνθήκες που παραμερίζονται μέσω μιας νέας γέφυρας, δείχνουν πόσο αποφασισμένοι είμαστε να συνεχίσουμε, πόσο επιθυμούμε να χαθούμε και να αναζητήσουμε το άγνωστο, πόσο αμφισβητούμε την λογική της πραγματικότητας.
Υπάρχουν εκείνοι οι άνθρωποι που μας εμπνέουν να ρίξουμε γέφυρες και να προχωρήσουμε σε όσα πιθανόν έμοιαζαν ακατόρθωτα. Το αν οι γέφυρες διατηρηθούν ή όχι είναι διάφορο της εξέλιξης.
Από τη στιγμή που θα περάσεις στην απέναντι όχθη και θα ατενίσεις την προηγούμενη θέση σου από διαφορετικό σημείο αναφοράς, τίποτα δεν θα είναι ίδιο. Ούτε εσύ θα είσαι ο ίδιος! Έχοντας την πλήρη συναίσθηση ότι τα κατάφερες, την ικανοποίηση ότι τόλμησες, την συνειδητοποίηση ότι δεν τα παράτησες, συνεχίζεται η επιθυμία να μην σταματήσεις. Μετά την πρώτη γέφυρα γνωρίζεις τον τρόπο να ξαναδημιουργήσεις και αυτό είναι που τα αλλάζει όλα.
-Η κορυφαία στιγμή- αυτή που βρίσκεσαι στη μέση ακριβώς της γέφυρας, αιωρούμενος κατά κάποιο τρόπο στο κενό, κοιτώντας κάτω και αναγνωρίζοντας τον γκρεμό ή το ποτάμι και το εμπόδιο που υπερνικάς σηματοδοτεί και το σημείο της νίκης. Δε πατάς πάνω στη γη -το φυσικό περιβάλλον του ανθρώπου- όμως παρόλα αυτά δε χάνεσαι. Υπάρχει δρόμος έστω και πάνω από αυτό που δε μοιάζει λογικό.
Οι γέφυρες είναι η τρανταχτή απόδειξη ότι οι δρόμοι δεν μπορούν να σταματήσουν για οποιοδήποτε λόγο. Ο δρόμος όταν υπάρχει λόγος να διανυθεί (ακόμα και όταν δεν τον έχεις αναγνωρίσει συνειδητά) δεν μπορεί να σταματήσει.
Αγαπάμε τις γέφυρες γιατί πάνω τους νιώθουμε λιγάκι θεοί.! Γι’ αυτό τις αγαπάμε ή -τις φοβόμαστε. Ακόμα και ο φόβος μπορεί να δηλώνει τον δισταγμό μας, είτε να προχωρήσουμε είτε να αποδεχτούμε την συνέχεια που υπάρχει. Οι γέφυρες είναι για τους δυνατούς και δεν είναι απλώς ένα κομμάτι δρόμου. Οι γέφυρες που χτίζουμε μας ενώνουν με τα όνειρα μας, ενώ μας χωρίζουν όταν αποφεύγουμε να τολμήσουμε να τις οραματιστούμε. Όλα μοιάζουν ακατόρθωτα μέχρι τη στιγμή που θα γίνουν πράξη. Είναι στη φύση του ανθρώπου να χτίζει γέφυρες και εκεί που γκρεμίζονται να τις χτίζει πιο δυνατές. Είναι στη φύση μας να προχωράμε. Να χρησιμοποιούμε την φαντασία μας και να κάνουμε τα συναισθήματά μας την πρώτη γέφυρα που θα μας περάσει απέναντι.
cityculture.gr/ γράφει η Ντίνα Γιαννουπλάκη Ιστορικός
