Ή κανείς ή κι οι δύο μαζί, μ’ ακούς
Σαντορίνη
Το χρυσό με το μαύρο… η λάβα και ο ουρανός, το καλό και το κακό και τέλος η αγάπη.
Θέλω να δανειστώ ορισμένους από τους στίχους του ποιήματος”Μονόγραμμα”,του Οδυσσέα Ελύτη.
….
Οι πελώριες λιάνες και των ηφαιστείων οι λάβες
Θα’ ρθει μέρα, μ’ ακoύς
Να μας θάψουν, κι οι χιλιάδες ύστερα χρόνοι
Λαμπερά θα μας κάνουν πετρώματα, μ’ ακoύς
Να γυαλίσει επάνω τους η απονιά, μ’ ακoύς
Των ανθρώπων
Και χιλιάδες κομμάτια να μας ρίξει
Στα νερά ένα – ένα, μ’ ακoύς
Τα πικρά μου βότσαλα μετρώ, μ’ ακoύς
Κι είναι ο χρόνος μιά μεγάλη εκκλησία, μ’ ακoύς
Όπου κάποτε οι φιγούρες
Των Αγίων
Βγάζουν δάκρυ αληθινό, μ’ ακoύς
Οι καμπάνες ανοίγουν αψηλά, μ’ ακoύς
Ένα πέρασμα βαθύ να περάσω
Περιμένουν οι άγγελοι με κεριά και νεκρώσιμους ψαλμούς
Πουθενά δεν πάω, μ’ ακούς
Ή κανείς ή κι οι δύο μαζί, μ’ ακούς.
…..
cityculture.gr/ φωτογραφία Θεανώ Παναγούδη