Πρώτα τον απολαύσαμε σε γνωστό συναυλιακό χώρο της Θεσσαλονίκης.
Ανανεωμένος και μπριζωμένος ο Φοίβος Δεληβοριάς ανέβηκε στο stage και ξεκίνησε λέγοντας μας πως.. «ήρθα πέρυσι στον ίδιο χώρο και πέρασα καταπληκτικά, ήταν ιδανική ατμόσφαιρα. Τα παιδιά από εδώ έκαναν το λάθος να με ξανακαλέσουν. Γι αυτό, λοιπόν, κι εγώ αυτή τη φορά δε θα είμαι ευγενικός, ούτε προσεκτικός. Την πάτησαν, αυτήν τη φορά ήρθα να κάνω Αρμένικη βίζιτα..»
Μετά το live και ένα μικρό ψάξιμο, τον βρήκα. Με έναν ενθουσιασμό εφήβου και ηλεκτρισμένη ενέργεια φαινόταν έτοιμος να μου απαντήσει σε όλα.
Αναδιατυπώνοντας την ερώτηση μου, έρχομαι να σας ρωτήσω μήπως σας φανήκαμε εμείς ‘αρμένικη βίζιτα’. Περάσατε καλά μαζί μας;
Ήταν ακριβώς αυτό που περίμενα να είναι. Φεύγω έχοντας ταλαιπωρήσει τη μπάντα, τους ανθρώπους που ήταν υπεύθυνοι στο μαγαζί. Φεύγω χορτασμένος. Γενικά μου αρέσει πολύ ο χώρος εδώ, όπως είναι φτιαγμένος, ο τρόπος που γίνονται τα live, οι καλλιτέχνες που φέρνει και τα στυλ μουσικής που δε μπορείς να βρεις εύκολα αλλού. Γενικά αυτό σημαίνει για μένα Αρμένικη Βίζιτα, να πηγαίνω σε ένα χώρο αγαπημένο και να μη κρατάω ούτε ευγένειες, ούτε προσχήματα, να παίζω τα τραγούδια μου με έναν τρόπου που μ’αρέσει πραγματικά, με τρόπο διαφορετικό από ότι στους δίσκους μου. Γενικά, νομίζω πως πέτυχε.
Κι εμείς ερχόμαστε να συμφωνήσουμε! Έχοντας ακούσει επανειλημμένες φορές τις δουλειά σας συνολικά, παρατηρώ πως συνήθως τα τραγούδια σας αφηγούνται με πολύ περιγραφικό τρόπο ιστορίες στις οποίες πρωταγωνίστρια είναι μια γυναίκα. Τελικά, ποια είναι η έμπνευση σας;
Κοίταξε, γενικά, τα δυο φύλα μιλούν πολύ διαφορετικές γλώσσες. Είναι σα διαφορετικοί πλανήτες, που βλέπουν από πολύ διαφορετική σκοπιά το σύμπαν. Επίσης, υπάρχουν καλλιτέχνες που βλέπουν τα πράγματα μεταφυσικά η μέσω μιας κοινωνικής σκοπιάς ή μέσα από μια υπαρξιακή και μόνο σκοπιά. Εμένα η ερωτική σχέση μου φαίνεται το πιο ανατρεπτικό πράγμα. Είναι κάτι που μπορεί να σε αλλάξει με έναν τρόπο που δεν εξηγείται και δεν αφορά ούτε το στυλ, ούτε τις προδιαγραφές σου, ούτε αυτά τα πράγματα για τα οποία αισθάνεσαι σίγουρος. Κάθε φορά κάνω μια αυτοβιογραφία δια αλληλογραφίας προς ένα εσύ, το οποίο συνήθως είναι ένα κορίτσι, διότι ακριβώς είναι ο πιο μακρινός πλανήτης που ξέρω, προσωπικά εγώ.
Είναι οι ιστορίες προσωπικές, τελικά;
Nαι, βέβαια, βέβαια. Είναι πράγματα που δε θα τα έγραφα σε ένα ημερολόγιο. Αλλά σε ένα τραγούδι μπορείς να είσαι και να μην είσαι εσύ, οπότε μια εκ βαθέων εξομολόγηση είναι αλλιώτικη. Είναι απολύτως αληθινά, όλα αυτά.
Για κάποιο περίεργο λόγο ήμουν σίγουρη.. Λοιπόν, πέρυσι το καλοκαίρι σας είδαμε να συμμετέχετε στην καλλιτεχνική πρωτοβουλία αλληλεγγύης Αγάπη ρε Ματζόρε, μαζί με άλλους καταξιωμένους καλλιτέχνες όπως ο Γ.Χαρούλης, ο Κ.Μαρεβέγιας, η Ν.Μποφίλιου, ο Μ.Φάμελλος και άλλοι. Πείτε μου λίγα πράγματα παραπάνω γι αυτό.
Κοίταξε αυτό ήταν κάτι πολύ συγκινητικό, γιατί ξεκίνησε από ένα καφέ, δηλαδή από μια ατμόσφαιρα καφενειακής χαλαρότητας. Βρισκόμασταν κάθε Πέμπτη με φίλους καλλιτέχνες σε ένα καφέ στην Αθήνα και μιλάγαμε γενικώς, για το που πάει η ζωή, για το που πάει η τέχνη μας, για το που πάει η κοινωνία. Βλέπαμε έτσι αυτό το περίεργο που συμβαίνει, δηλαδή αν και όλοι πλήττονται, αν και όλοι κατεβαίνουν σκαλιά στη ζωή τους, στην τελική διχάζονται. Αντί να ρίχνουμε το φταίξιμο σε κάτι μεγαλύτερο από εμάς, το οποίο τα έχει κάνει θάλασσα, το οποίο προσπαθεί να σωθεί μέσα από την κρίση διχάζοντας μας, το ρίχνουμε στο διπλανό μας. Λέγαμε λοιπόν πως πρέπει να ενωθούμε κάποιοι άνθρωποι, διαφορετικών ηλικιών, διαφορετικής μουσικής αντίληψης και στυλ και να κάνουμε ένα live με ένα σούπερ γκρουπ, το οποίο ονομάσαμε Αγάπη ρε ματζόρε. Εννοείται, να παίξουμε με χαμηλό εισιτήριο, για να μαζευτούν λεφτά για ομάδες που βοηθάνε τους άστεγους ή για κοινωνικά ιατρεία, γενικά για ανθρώπους που αυτή τη στιγμή τους ενδιαφέρει το μαζί και όχι το χώρια. Ήταν, πραγματικά, πάρα πολύ συγκινητικό και το γεγονός πως ο καθένας από εμάς ξεπέρασε τα εγώ του για να βρεθούμε όλοι παρέα αλλά και η απήχηση που είχε στον κόσμο.
Η Αγάπη ρε ματζόρε έχει κάποια μελλοντικά σχέδια ;
Nαι βέβαια, θα κάνουμε κι άλλα πράγματα. Έχουμε πολλές ιδέες, να μας περιμένετε.
Το καλοκαίρι σας είδαμε έξω από το Ραδιομέγαρο της ΕΡΤ να δηλώνετε την αλληλεγγύη σας στον αγώνα των εργαζομένων. Τι έχετε να πείτε για τα πρόσφατα γεγονότα;
Kοίταξε, ήταν κάτι πολύ χυδαίο αυτό που έγινε. Κλείσανε την ΕΡΤ σαν να ήταν μια χαρτοπαικτική λέσχη. Δώσανε το μήνυμα στην κοινωνία, πως όλοι οι άνθρωποι που δούλευαν εκεί ήταν βρώμικοι και διεφθαρμένοι. Κοινώς μας έδειξαν την πολιτική ανικανότητα τους αλλά και τη διαπλοκή που τους χαρακτηρίζει. Αν δεν έχεις ήδη ένα σχέδιο για εξυγίανση οποιουδήποτε οργανισμού και φτάνεις να τον κλείσεις και να ντροπιάσεις τους ανθρώπους και μάλιστα του αλλάζεις και όνομα εγκαίρως, ώστε να μην προλάβει να μπει σε ένα κανονικό διαγωνισμό ψηφιακού σήματος , έτσι να το πάρουν οι γνωστοί κρατικοδίαιτοι και τρομερά διαπλεκόμενοι επιχειρηματίες των ιδιωτικών καναλιών, δεν πηγαίνουν καλά τα πράγματα. Ε δε μπορούσε εμένα να με βρει σύμφωνο αυτό. Δε ξέρω τι θα γίνει στο μέλλον, αλλά εκείνη τη στιγμή ήταν κάτι στο οποίο έπρεπε να πούμε όλοι όχι. Βέβαια ο κόσμος έχει την τάση να ξεχνάει τα πάντα, δε ξέρω τι μπορεί να γίνει.
Νομίζω πως ήταν μια ρωγμή στην ιστορία.
Ήταν μια προσβολή συλλήβδην ενός ολόκληρου κλάδου ανθρώπων οι οποίοι να πούμε, πως βοηθούν πολύ στο να γίνονται ιδιαίτερα πράγματα σε αυτόν τον τόπο. Ο κομματικοδίαιτος συνδικαλισμός που λέει πως ήθελε να χτυπήσει η κυβέρνηση, ήταν κάτι που τα ίδια τα κόμματα γέννησαν. Δε μπορούν έτσι απλά να κατηγορούν τους ανθρώπους της ΕΡΤ που πρόβαλλαν τις περίεργες ταινίες, την περίεργη μουσική, τις περίεργες παραστάσεις, το περίεργο σινεμά και να τους βάζουν όλους στο ίδιο τσουβάλι. Τέλοσπάντων, πιστεύω πως είχαν τον τρόπο να το κάνουν αλλιώς.
Σας ακούσαμε τελευταία να ερμηνεύετε ένα τραγούδι εμπνευσμένο από τη νέα ταινία του Γ.Τσεμπερόπουλου «Ποιος είναι ο εχθρός μας». Πως συνέβη αυτή η συνεργασία;
Δεν είναι soundtrack, απλώς ένα τραγούδι που έγραψαν τα παιδιά για να συνοδεύει την ταινία στα ραδιόφωνα και μου πρότειναν να το τραγουδήσω εγώ. Είδα λοιπόν την ταινία και ενθουσιάστηκα, γιατί μοιάζει με αυτά που λέγαμε πριν. Πρόκειται για έναν άνδρα ο οποίος εν καιρώ κρίσης περνάει δύσκολα και βλέπει παντού εχθρούς και ιδιαίτερα στους απέναντι του. Αυτό είναι που πλήττει αυτή τη στιγμή τον έλληνα και η ταινία το δείχνει πολύ επιτυχημένα.
Τελικά ‘ποιος είναι ο εχθρός μας’ ;
Το τραγούδι το λέει πολύ ωραία, δεν το έχω γράψει εγώ, αλλά με εκφράζει. Ο εχθρός μας είναι ο ίδιος μας ο εαυτός και ο χρόνος που τελειώνει. Δηλαδή ο ίδιος μου εαυτός ως προς όλα αυτά που επέλεγα να ψηφίζω, να υποστηρίζω, την ευκολία, έναν περίεργο καπιταλισμό που πίστευα πως εμένα δε θα με φάνε τα ζόμπι και θα φάνε μόνο το διπλανό. Ο χρόνος που τελειώνει γιατί ζούμε μια ζωή-αγώνα, πως θα περάσουμε τον άλλον, πως θα κάνουμε τα προσωπικά μας ρεκόρ.
Γνωρίζουμε από την παρουσία σας στο χώρο της μουσικής πως έχετε βοηθήσει κάποιους νέους καλλιτέχνες, όπως η Μ. Μάρκελλου. Θεωρείτε πως η νέα γενιά καλλιτεχνών είναι πιο δύσκολα από εσάς και χρειάζεται τη βοήθεια σας;
Η κάθε γενιά έχει ανθρώπους που είναι ψεύτες και δεν αξίζουν. Απλώς με την κατάρρευση των παραδοσιακών μέσων που είχαμε τότε εμείς να δείξουμε τη δουλειά μας, θεωρώ πως με τόση υπερπροσφορά είναι δύσκολο για ένα καλλιτέχνη να αναδειχθεί. Έτσι, εμείς οι παλιότεροι θέλουμε να δίνουμε μια ευκαιρία, με όποιο τρόπο μπορούμε σε αυτά τα νέα παιδιά.
Πείτε μας κάποια σχέδια για το κοντινό μέλλον, κάποιο πρότζεκτ που έχετε στα σκαριά, κάποια περιοδεία, κάποιος δίσκος;
Τώρα ετοιμάζω τον καινούριο δίσκο μου. Παίζω με πολλούς τίτλους ένας από αυτούς θα μπορούσε να είναι «Φωτεινός παντογνώστης» ή «Όποιος το λέει είναι», δεν έχω καταλήξει ακόμη. Σιγά-σιγά μαζεύω τα τραγούδια, θέλω να τα ηχογραφήσω, ώστε μέχρι την Άνοιξη να μπορώ να τα παίζω ζωντανά σε διάφορους χώρους και στη συνέχεια να κυκλοφορήσουν και επίσημα.
Σας ευχαριστώ για αυτήν την ωραία κουβέντα
Και εγώ σας ευχαριστώ, απόλαυσα την κουβέντα μας