Λάθος. Το αντίθετο του ορθού. Ενέργεια ή παράλειψη που αντιτίθεται προς την κοινή ηθική, ανεπιτυχής ενέργεια, αστοχία. Σχέση είναι η επικοινωνία, η αμοιβαία εξάρτηση, η επαφή. Πώς όμως μπορεί μια σχέση, μια οποιαδήποτε σχέση, να χαρακτηρισθεί ως λάθος; Πώς μπορεί κανείς να γνωρίζει εξαρχής πως η όποια προσπάθεια να προσεγγίσει κάποιον πρόκειται να αναπτυχθεί σε σταθερή σχέση και πως μπορεί να καταλάβει αν θα είναι «σωστή» ή «λάθος»; Προφανώς και κάτι τέτοιο δεν είναι δυνατό. Οποιαδήποτε σχέση είναι εν δυνάμει σωστή ή λάθος κι αυτό διότι οι σχέσεις μερίζονται, δεν είναι στοιχείο ενιαίο αλλά αποτελούνται από δύο άτομα και συνεπώς έχουν κίνηση και όχι στατικότητα. Η φιλία και ο έρωτας είναι μορφές σχέσεων που δημιουργούνται και αναπτύσσονται με βάση τα προσωπικά μας κριτήρια ενώ οι οικογενειακές σχέσεις υπάρχουν από το σημείο μηδέν, από τη στιγμή που ξεκινά η ζωή μας, η οικογένεια αποτελεί την πρωταρχική σταθερά και αλληλεξάρτηση του ανθρώπου με τα μέλη της. Πρόκειται για μια ανιδιοτελή σχέση τις περισσότερες φορές, που όμως δεν την καθορίζει η ατομική επιλογή και ευθύνη. Όσον αφορά τις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων που δεν σχετίζονται με την οικογένεια, τότε ναι, υπάρχει και ατομική ευθύνη και επιλογή.
Συνήθως οι προσδοκίες μας για έναν άνθρωπο που γνωρίζουμε είναι υψηλές, αλλά και εμείς οι ίδιοι είμαστε πιο προσεκτικοί ως προς τον τρόπο που συμπεριφερόμαστε απέναντί του. Στην αρχή μιας γνωριμίας μεταξύ δύο ανθρώπων οι άμυνές τους ενεργοποιούνται αυτομάτως στο μέγιστο βαθμό που αυτές μπορεί να έχουν. Όσο ο χρόνος περνά όμως οι άμυνες ατονούν και τότε ο άνθρωπος νιώθει εκτεθειμένος αλλά παράλληλα και πιο ειλικρινής. Στην πορεία μιας σχέσης ανακαλύπτει ο άνθρωπος όχι μόνο τον άλλο, αλλά και τον ίδιο του τον εαυτό. Ο άνθρωπος έχει τη δική του σκοπιά και, ταυτόχρονα, τη σκοπιά του άλλου. Το πώς δηλαδή τον βλέπει ο άλλος. Όλο αυτό έχει όλες τις προοπτικές να δημιουργηθεί ένα όμορφο «μοίρασμα» φιλίας ή ερωτικής σχέσης με τον κίνδυνο και στις δύο περιπτώσεις αυτές να έχουν ημερομηνία λήξης.
Σε οποιαδήποτε σχέση που αναπτύσσεται ελεύθερα κατ’ επιλογή του ανθρώπου κανείς δεν «υπογράφει συμβόλαιο διαρκείας», κανείς δεν συναινεί στη διάρκεια που αυτή θα έχει. Όλα λοιπόν είναι ρευστά. Και το λάθος εμφανίζεται όταν αυτή η σχέση θεωρηθεί δεδομένη οπότε και γίνεται στατική και άνιση. Άνιση γιατί το βάρος της σχέσης πέφτει στο ένα πρόσωπο μόνο. Ως άνιση μια σχέση γίνεται και άδικη. Κατά γενική ομολογία μια υγιής σχέση χρειάζεται χρόνο για να αναπτυχθεί. Μια επιτυχής σχέση είναι εκείνη που στα θεμέλιά της θα έχει την εμπιστοσύνη και των δύο προσώπων και θα αποβλέπει σε έναν κοινό στόχο. Αν ο στόχος δεν είναι κοινός για τα δύο πρόσωπα, τότε κάτι δεν πήγε καλά, κάτι «στράβωσε». Λάθος είναι μια σχέση η οποία δεν σε κάνει ευτυχισμένο. Λάθος είναι μια σχέση που σε καταπιέζει. Λάθος είναι μια σχέση εξαιτίας της οποίας χάνεις τον εαυτό και την προσωπικότητά σου. Λάθος είναι μια σχέση που περιορίζει τον εαυτό σου, τα όνειρά σου, τα θέλω σου. Είναι βέβαιο πως όλοι έχει τύχει να επενδύσουμε σε σχέσεις που στην πορεία αποδείχθηκαν «λάθος» και το μόνο που αποκομίσαμε από αυτές ήταν η εμπειρία της αστοχίας μας. Δεν μπορούμε να αποφύγουμε τις λάθος φιλίες ή τον λάθος έρωτα. Αυτό που σίγουρα μπορούμε να κάνουμε είναι να φιλτράρουμε περισσότερο τον άνθρωπο που έχουμε απέναντί μας, να μην εμπιστευόμαστε τόσο εύκολα και να δίνουμε χρόνο στον εαυτό μας να διακρίνει τον άνθρωπο πέρα από την ασπίδα που κουβαλά, πέρα από τα λόγια που μπορεί να λέει με ευκολία και να εστιάσουμε στις απογυμνωμένες από ωραιοποιήσεις πράξεις του και τη γενική στάση και συμπεριφορά του. Άλλωστε με τα μάτια της ψυχής βλέπει κανείς καλύτερα, και ας μην ξεχνούμε πως όλοι έχουμε δικαίωμα στο λάθος όπως και στην επιλογή, το ζήτημα είναι κατά πόσο βλέπουμε εμείς καθαρά.
cityculture.gr / γράφει η Βασιλική Ρούσκα