Μετά την εξαιρετική “ΦΟΥΤΟΥΡΙΑ” των Hippo Theatre Group, οι προσδοκίες μας για την παράσταση “Η Ωραία Κοιμωμένη²” , που παρουσίασαν στο θέατρο Όρα και θα συνεχίσουν να παρουσιάζουν όλες τις Κυριακές του Νοεμβρίου στο Studio Vis Motrix, ήταν πολύ υψηλές. Σχεδόν είχαμε άγχος και φόβο μήπως απογοητευτούμε. Αλλά όχι. Το αντίθετο. Μετά και από αυτήν την παράσταση της ομάδας πιστέψαμε ανεπιφύλακτα στις δυνάμεις και τις διαθέσεις της. Ο λόγος; Είναι από τις ελάχιστες ομάδες που παρουσιάζουν παραστάσεις για παιδιά οι οποίες είναι ευρηματικές, δεν επαναπαύονται σε τεχνικά μέσα, ξαναπροσεγγίζουν την αρχική ουσία και αρχή του θεάτρου και πάνω απ’ όλα είναι απίστευτα διασκεδαστικές και καθόλου διδακτικές.
Η ομάδα Hippo, λοιπόν, μας προτείνει μια σύγχρονη εκδοχή του κλασικού παραμυθιού της Ωραίας Κοιμωμένης, όπου τώρα στο επίκεντρο της παράστασης βρίσκεται το θέμα της προσωπικής ελευθερίας και τα όριά της – συγγενικό θέμα με την ΦΟΥΤΟΥΡΙΑ, αλλά με εντελώς διαφορετική προσέγγιση. Το κείμενο της παράστασης, σε έμμετρο λόγο, γεμάτο από κωμικά γκανγκς, υπογράφει η Καλλιόπη Φύκαρη.
Η σκηνοθεσία,της ομάδας Hippo ( Φώτης Δούσος, Αλέξης Ράπτης), έχει καταφέρει να βρει και να διατηρήσει ένα πολύ καλό ρυθμό στην παράσταση, με γρήγορες εναλλαγές, και πολύ όμορφα ευρήματα. Από το τίποτα δημιούργησαν, για ακόμη μια φορά, τα πάντα. Εκτός από τα λεκτικά γκανγκς που προκαλούσαν το γέλιο, το ίδιο αποτέλεσμα είχαν και οι φόρμες και τα σχήματα των ηθοποιών. Να σημειωθεί εδώ ότι την κίνηση επιμελήθηκε εκτός από τους Hippo και ο Χάρης Πεχλιβανίδης. Τα κοστούμια της Κατερίνας Χατζοπούλου ήταν απλά μεν, μεταμορφωτικά δε, ενώ με ασταμάτητο γέλιο παρακολουθήσαμε τη σκηνή με την κόμισσα Αμαλία, την μάσκα της οποίας κατασκεύασε η Μάρθα Φωκά, ειδική στο είδος της. Η μουσική κινήθηκε διάφορους ρυθμούς και μελωδίες, κι αυτή τη φορά πρωτότυπους για παιδική παράσταση αλλά απολύτως εναρμονισμένους με το έργο.
Οι ηθοποιοί της παράστασης, Βαλεντίνα Κάντα και Γιώργος Σοφικίτης, ήταν δοσμένοι απόλυτα σ’ αυτό που έκαναν και φαίνονταν πως κι αυτοί το διασκέδαζαν όσο εμείς, οι θεατές. Πόσο πιο πολύ χαίρεσαι μια παράσταση όταν βλέπεις ανθρώπους με όρεξη, ειδικά σε παραστάσεις όπως αυτές των Hippo Theatre Group, οι οποίες βασίζονται (καλώς κατ’ εμέ) περισσότερο στον άνθρωπο και στην ατμόσφαιρα μεταξύ ηθοποιών και θεατών, και λιγότερο σε μηχανικά εφέ και εύκολους εντυπωσιασμούς. Αυτή η μαγική ατμόσφαιρα είναι που λείπει από τα παιδιά, τεχνολογία συναντούν παντού ολόγυρά τους.