Σκηνοθεσία-Σενάριο: Μάικ Κέιχιλ
Παίζουν: Μάικλ Πιτ, Στίβεν Γιουν, Αστρίντ Μπεργκές-Φρίσμπευ
Διάρκεια: 106′
Υπόθεση: Ένας μοριακός βιολόγος προσπαθεί να αποδομήσει το μεγαλύτερο επιχείρημα της θρησκείας γύρω από την θεϊκή διάνοια: την μη εξελεγκτική πορεία στα επιμέρους τμήματα που αποτελούν την δομή του ανθρώπινου ματιού. Οι πεποιθήσεις του δοκιμάζονται από την πορεία και τις εμπειρίες της ζωής του.
Γιατί να την δω;: Ο Μάικ Κέιχιλ συστήθηκε στο ευρύ κοινό με την εξαιρετικά ενδιαφέρουσα ταινία “Another Earth”. Συνεχίζοντας την προβληματική του γύρω από τα όρια της επιστημονικής αλήθειας, μας προσφέρει την δεύτερη μυθοπλαστική του ταινία η οποία πραγματεύεται μία εξαιρετικά ενδιαφέρουσα αλήθεια: την μοναδικότητα του ανθρώπινου ματιού. Κάθε άνθρωπος έχει μοναδικά χαρακτηριστικά στο μάτι. Είναι αδύνατον να βρεις κάποιον να έχει την ίδια υφή και το ίδιο σχήμα με το δικό σου μάτι. Αυτή η μοναδικότητα προέρχεται από την τυχαιότητα των γονιδίων που ουσιαστικά αποδομούν την εξελεγκτική διαδικασία που υποστήριζε ο Δαρβίνος. Ένα αν μη τι άλλο δυνατό επιχείρημα από μεριάς θρησκείας.
Ο Ιάν, έχει ως χόμπι να φωτογραφίζει μάτια. Αυτή του η “τρέλα” θα τον οδηγήσει στον επιστημονικό του βίο ο οποίος είναι σε ένα μοριακό εργαστήριο όπου και ερευνά την σύσταση των ματιών προσπαθώντας να αποδείξει ότι η διαδικασία της εξέλιξης διαπερνά και τα επιμέρους στοιχεία του ματιού. Και αν όλα αυτά φαντάζουν ξένα και αόριστα στα μάτια και τα αυτιά του κοινού θεατή, ο Μάικ Κέιχιλ καταφέρνει να γειώσει το εξεζητημένο θέμα του βάζοντας τον παράγοντα έρωτα στην ιστορία. Ο Ιάν ερωτεύεται την Σόφι, η οποία έχει δυο υπέροχα μάτια. Δυο μοναδικά μάτια. Ή μήπως όχι;
Αυτή η δυναμική σχέση δομείται ανάμεσα σε δύο διαφορετικούς κόσμους. Από την μία τον Ίαν, τον επιστήμονα που δέχεται ως άποψη ό,τι μπορεί να τεκμηριωθεί με στοιχεία και από την άλλη την Σόφι η οποία πιστεύει στο προαιώνιο δέσιμο των ψυχών και άλλα τέτοια μεταφυσικά. Το ανθρώπινο μάτι λοιπόν καλείται να δώσει απαντήσεις ή να εγείρει νέα ερωτήματα γύρω από τα όρια της φυσικής, της ζωής και τελικά του έρωτα.
Μία ταινία που ναι μεν στηρίζεται πάνω σε μία επιστημονική προβληματική αλλά ο κύριος στόχος της είναι να καυτηριάσει την εκδοχή της απόλυτης αλήθειας τόσο από την πλευρά της επιστήμης όσο και από την μεριά της θρησκείας. Τελικά το τι είναι αληθές έχει χρονικό συντελεστή βαρύτητας με την έννοια της συνεχούς εξέλιξης της επιστήμης αλλά και των εμπειριών του κάθε ανθρώπου. Η ταινία δεν δίνει καμία απάντηση. Και μάλλον αυτός πρέπει να είναι και ο σκοπός της τέχνης: να διευρύνει το ερώτημα και να το παρουσιάζει με τον τρόπο του εκάστοτε καλλιτέχνη.
Που την βλέπω;: Αν και έκανε έναν καλό γύρο από διεθνή φεστιβάλ, με αποκορύφωμα το Sundance Film Festival η ταινία δεν καλάρεσε στους διανομείς μας (τουλάχιστον μέχρι τώρα) οπότε ή πάτε σε κάποια άλλη χώρα να την δείτε ή…