Θέλουμε τις παραλίες μας.
Θέλουμε να πηγαίνουμε για παράνομο ελεύθερο camping, να στήνουμε τη χρωματιστή κακόγουστη ομπρέλα, που έχει ξεμείνει στο αμάξι από πέρυσι, να κρυώνουμε τις μπύρες στην ακροθαλασσιά, να κάνουμε καλοκαιρινά πάρτι, απογευματινές βόλτες, βραδινές πονηρές συναντήσεις σε ερημικές παραλίες.
Δε μας λείπουν τα beach bar, ούτε και οι ταβέρνες, ούτε και τα ξενοδοχεία. Oι ωραίοι ελεύθεροι χώροι μας λείπουν. Για να ζούμε μέσα σε αυτούς, καθημερινά.
Είναι που το καλοκαίρι ο έλληνας μοιάζει πιο ελεύθερος από πότε. Είναι που ποτέ δεν ήταν ιδιαίτερος φαν των πλατειών ακόμα και όταν τα πράγματα σφίξαν οικονομικώς.Έτσι την εποχή αυτή του χρόνου έβρισκε πάντα την υγειά του. Όλη μέρα στην παραλία με καφεδάκι και τα προβλήματα φαίνονταν να βρίσκουν τη διέξοδο τους. Τι θα συμβεί όμως αν η είσοδος στις όμορφες ακρογιαλιές μας περιοριστεί ή ακόμα- ακόμα τεθεί αντίτιμο μεγάλο;
Πότε έπαψαν τα δημόσια αγαθά να θεωρούνται δικά μας και η τύχη τους να είναι προς διαπραγμάτευση;
Δε θέλουμε τις παραλίες τους με τα ασορτί τραπεζοκαθίσματα, ούτε τον κονσερβοποιημένο τρόπο ζωής που θέλουν να μας σερβίρουν. Θέλουμε αγνές ακροθαλασσιές, μοναχικές και άγριες. Τόσο άγριες που φοβάσαι να κολυμπήσεις στα βαθιά νερά, που φοβάσαι να μείνεις το βραδάκι με έναν υπνόσακο, που ακόμη και το δέντρο που κουνιέται από τον αέρα σε ανατριχιάζει. Όμως σου φτάνει να τις χαζεύεις όμορφες και γαλήνιες στην παρθένα μοναξιά τους.
Για να μπορείς να βρεις λίγη άμμο, έτσι να χώσεις τα δαχτυλάκια του ποδιού σου. Για να ψάχνεις τη σκιά του δέντρου, να αράξεις από κάτω τη στιγμή που βράζει ο τόπος. Για να κάνεις ο,τι θέλεις, όταν το θέλεις, όποτε το θέλεις χωρίς να λογοδοτείς σε μια καλησπερού που θέλει δια της βίας να σε μπάσει στο μαγαζί της.
Γιατί θέλουμε παραλίες χωρίς περιορισμούς και μειωμένη προσβασιμότητα, χωρίς χρηματικά αντίτιμα, χωρίς στοιβαγμένους ανθρώπους, χωρίς εμπορευματοποίηση των φυσικών τοπίων, χωρίς εκμετάλλευση των φυσικών πόρων. Χωρίς αυτούς!
Θέλουν να μας πάρουν το νερό, τις παραλίες, τα δάση… Να τα κοστολογήσουν και να τα κάνουν εργοστάσια. Εργοστάσια παραγωγής χρημάτων με κάθε κόστος. Σειρά έχει και ο αέρας που ανασαίνουμε.
Ένας τέτοιος νόμος δεν πρέπει να φτάσει ποτέ στη Βουλή. Για να μη δούμε ποτέ ταμπέλα με την επιγραφή «το μπάνιο επιτρέπεται αποκλειστικά στους πελάτες μας».
*Το σχέδιο για την εκμετάλλευση των αιγιαλών πρόκειται για μια φάρσα -θα λεγε κανείς. Επιτρέπει την κατάληψη των παραλιών μας από μπαράκια, ξαπλώστρες, χωρίς να είναι υποχρεωτική η διατήρηση ελεύθερου τμήματος για τον υπόλοιπο κόσμο(όπως ίσχυε ως σήμερα), δίνει το ελεύθερο στον εκάστοτε επιχειρηματία να στερεί το δικαίωμα της ανοιχτής δημόσιας πρόσβασης στις παραλίες θέτοντας το δικό του αντίτιμο, νομιμοποιεί αυθαίρετα κτίσματα στους αιγιαλούς, επιτρέπει μπαζώματα και τσιμεντοστρώσεις σε όλη την έκταση της παραλίας και άλλα πολλά.
*Στις 13 Μαϊου λήγει η δημόσια διαβούλευση του σχεδίου εκμετάλλευσης των αιγιαλών, η οποία δειενεργείται στο opengov. Κάθε πολίτης έχει το δικαίωμα να μπει να αφήσει σχόλια και προτάσεις. Μπείτε εδώ για να αφήσετε το δικό σας σχόλιο.
* Έχουν οργανωθεί δυο δημόσιες πλατφόρμες για να μαζευτούν υπογραφές διαμαρτυρίας. Η πρώτη στο change.org, ενώ η δεύτερη από το «Avaaz.org – Ο κόσμος εν δράσει». Mπείτε εδώ για να ψηφίσετε.