Κάθε χρόνο, αρχές Δεκέμβρη εμφανίζονται. Έλατα, πολλά έλατα, που σκορπίζουν την πρώτη ανάσα της μέλλουσας γιορτινής ατμόσφαιρας. Μικρά, μεγάλα, άλλα στημένα ήδη, άλλα πλαγιαστά περιμένουν τους υποψήφιους που θα τα επιλέξουν για να στολίσουν τον χώρο τους.
Χριστουγεννιάτικα δέντρα! Το έθιμο του Χριστουγεννιάτικου δέντρου, ξενόφερτο ή μη, παραδοσιακό έθιμο ή όχι, είναι μια αγαπημένη συνήθεια. Λέγεται ότι το έθιμο στην Ελλάδα ήρθε στα χρόνια του ΄Οθωνα. Για το πρώτο μάλιστα Χριστουγεννιάτικο δέντρο που στολίστηκε στην Αθήνα, οι Αθηναίοι έκαναν ουρές για να το θαυμάσουν.
Στην οικία Παπαρρηγοπούλου (Κυδαθηναίων 27) ο Παπαρρηγόπουλος, πολυταξιδεμένος καθώς ήταν, στόλισε για πρώτη φορά Χριστουγεννιάτικο δέντρο στην Αθήνα, και η θέα του με τα φωτισμένα κεράκια , έκανε πολύ χρόνο να ξεχασθεί. Μάλιστα λέγεται ότι εκείνα τα Χριστούγεννα ένας από τους καλεσμένους σε αυτό το σπίτι ήταν και ο Μακρυγιάννης.
Η πορεία των δέντρων, που θα δείτε σε συγκεκριμένα σημεία της Θεσσαλονίκης, ξεκινά από τον Ταξιάρχη Χαλκιδικής. Τόπος που κατ’ εξοχήν ασχολείται με την καλλιέργεια των ελάτων των προορισμένων για κοπή και για χριστουγεννιάτικα δέντρα. Περίπου 50.000 δέντρα θα διακινηθούν φέτος από τον ορεινό όγκο του Ταξιάρχη. Μακριά η ζωή τους πριν φθάσουν στο σαλόνι μας για να φορτωθούν επάνω τους υπομονετικά τα γυαλιστερά μπαλόνια και τα φωτάκια μας. «Δέκα με δεκαπέντε χρόνια», μας είπε ένας από τους καλλιεργητές και πωλητές των δέντρων αυτών, ο κ. Ξάκης Νίκος.
« Όλο το χωριό απασχολείται ή έχουν απασχοληθεί κατά καιρούς με την καλλιέργεια των δέντρων. Βέβαια δύσκολο να ζήσει κανείς μόνο με αυτό το εισόδημα, γι’ αυτό συνήθως είναι δευτερεύουσα δουλειά και ένας τρόπος να συμπληρωθεί το εισόδημα της οικογένειας».
Η δουλειά απαιτεί φροντίδα όλον τον χρόνο: «Να φυτέψουμε, να ανανεώσουμε, να καθαρίσουμε, να κλαδέψουμε, να ποτίσουμε». Μάλιστα προς ακοή των οικολογικών οργανώσεων οι καλλιεργητές λένε ότι στη θέση του ενός δέντρου που κόβεται, φυτεύονται δύο. Και ότι αν δεν υπήρχε αυτή η καλλιέργεια τα τοπία θα ήταν άγονα με όλες τις αρνητικές συνέπειες που αυτό επιφέρει.
Για έναν μήνα περίπου νυχθημερόν εκεί. Τα τελευταία χρόνια βλέπω ότι οργανώθηκαν περισσότερο. Έρχονται με τροχόσπιτα για να ξεκουράζονται τα βράδια, καθώς είναι συνέχεια εκεί και πρέπει και να τα φυλάνε. Η φωτιά στο αυτοσχέδιο μαγκάλι καίει συνέχεια γιατί το κρύο είναι συνήθως και τσουχτερό αυτές τις μέρες.
Χαίρομαι όταν βλέπω τις σωρούς των δέντρων να μικραίνουν. Άντε σκέφτομαι ο κόπος τους δεν πήγε χαμένος. Αφού έτσι κι αλλιώς η ζωή των δέντρων αυτών είναι προδιαγραμμένη και ήδη κόπηκαν, ας χαρίσουν τουλάχιστον χαρά και στους σκληρά εργαζόμενους του Ταξιάρχη αλλά και χαρά σε κάποια σπίτια. Έστω για λίγο.
Η μυρωδιά που φέρνουν, του φρέσκου αέρα του βουνού της Χαλκιδικής, ευπρόσδεκτος και ζωογόνος. Όλο και θα μας κάνει να ονειροπολήσουμε και να φαντασθούμε χιονισμένα βουνά και ειδυλλιακές εικόνες.
Στο κάτω κάτω το παραμύθι είναι για όλους μας. Ίσως εμείς οι μεγαλύτεροι το έχουμε και περισσότερη ανάγκη καθώς τα παιδιά έχουν και τον Άη Βασίλη! Πιστεύω να μην είστε από εκείνους τους γονείς που θέλουν να διαλύουν τη μαγεία!