Σκηνοθεσία-Σενάριο: Ζαν Πιέρ Νταρντέν, Λουκ Νταρνέν
Παίζουν: Μαριόν Κοτιγιάρ, Φαμπρίτσιο Ρατσιόνε, Πιλί Γκροινέ
Υπόθεση: (όπως αναγράφεται στο πρόγραμμα του Φεστιβάλ) Η Σαντρά έχει μόνο ένα Σαββατοκύριακο για να επισκεφτεί τους συναδέλφους της και να τους πείσει –με τη βοήθεια του συζύγου της– να θυσιάσουν το μπόνους στο μισθό τους ώστε εκείνη να μη χάσει τη δουλειά της.
Γιατί να την δω;: Οι αδερφοί Νταρντέν είναι κινηματογραφική εγγύηση! Σπανίως σε απογοητεύουν, φτάνει να ξέρεις από πιο πριν το στυλ τους. Δεν μας απογοήτευσαν ούτε τώρα με το δυναμικό τους “Δύο μέρες, μία νύχτα”. Η ταινία πραγματεύεται το δίλημμα που θέτει η εργοδοσία “απολύω κάποιους για να κερδίσουν κάποιοι άλλοι”. Η φρικτή αυτή αντιδικία μεταξύ των συναδέλφων που γεννάται είτε από ανάγκες, είτε από ροπή στην καλοπέραση, είτε από εγωισμό τοποθετείται ως υπαρκτή συνθήκη από τα πάνω οπότε οι “αντίδικοι” έρχονται προ τετελεσμένων αποφάσεων. Σε έναν κόσμο όπου ο εργοδότης έχει και το καρπούζι και το μαχαίρι, η μόνη δυνατή λύση για την εξασφάλιση της αξιοπρέπειας είναι ο αγώνας. Στην περίπτωση μας, ο ατομικός αγώνας. Η Σάντρα (γοητευτικότητα στον ρόλο της η Μαριον Κοτιγιαρ), πρώην καταθλιπτική, με την βοήθεια μιας συναδέλφου της, πείθουν τον υπεύθυνο να ξαναγίνει η ψηφοφορία για να αποφασίσουν οι εργαζόμενοι αν προτιμούν να πάρουν το μπόνους των χιλίων ευρώ ή να παραμείνει στην δουλειά της η Σάντρα. Ο υπεύθυνος πείθεται και η Σάντρα έχει μπροστά της ένα Σαββατοκύριακο για να πείσει τους συναδέλφους τους, έναν έναν ξεχωριστά, να ψηφίσουν να μην χάσει την δουλειά της. Στην ουσία λοιπόν, να αρνηθούν το μπόνους των χιλίων ευρώ! Ο κάθε ένας από τους δεκαέξι συναδέλφους της Σάντρα μπαίνει σε ένα ιδιαίτερα ακραίο δίλημμα. Από την μία τα χρήματα, δηλαδή ένα απτό κέρδος, από την άλλη η ηθική της αλληλεγγύης. Οι πανάρχαιες κινητήριες δυνάμεις του ανθρώπου, το χρήμα και η αλληλεγγύη, έρχονται σε πρώτο πλάνο και φέρνουν τους συμμετέχοντες προ των ευθυνών τους. Απ’ αυτούς τελικά εξαρτάται η παραμονή ή όχι της Σάντρα στην δουλειά .
Ταυτόχρονα, το ταξίδι της Σάντρα μέχρι την επίτευξη του τελικού της στόχου, ο οποίος μοιάζει ανέφικτος αρχικά, την κάνει να έρχεται σε σύγκρουση με τους φόβους της, το εγώ της και να εξερευνά κάθε φορά, σε κάθε έναν από τους συναδέλφους που συναντά τα όρια της. Άσχετα με την έκβαση του αγώνα της (δεν θα σας το πούμε αν και πραγματικά δεν έχει τόση σημασία) κερδισμένη βγαίνει η ίδια καθώς κέρδισε δυνατές φιλίες, γνώρισε καλύτερα τον εαυτό της και από εξαρτημένη από τα ζάναξ έγινε μία δυναμική γυναίκα που η χαρά της προσπάθειας την αναζωογόνησαν. Ταυτόχρονα, η συναισθηματική της ανασφάλεια διαλύθηκε και ο αγώνας απέναντι στην ουσία της καπιταλιστικής διάβρωσης του ανθρώπου και της καταπίεσης του ανθρώπου από τον άνθρωπο την έκανε αγαπητή πρώτα και κύρια στον εαυτό της.
Στοχευμένη κριτική στις σύγχρονες εργασιακές σχέσεις από τους αδερφούς Νταρντέν οι οποίοι καταφέρνουν να κάνουν το δυσκολότερο πράμα στην αφήγηση μίας ιστορίας: να συνδέσουν το μερικό με το γενικό. Χωρίς να πουν κανένα τσιτάτο, χωρίς να αναφέρουν τίποτα πολιτικό, καταφέρνουν να γυρίσουν μία “πολιτική” ταινία βάση της οποίας είναι ο άνθρωπος, με βαθιά συναισθηματική χροιά, έντονα συγκινητική, απλή, αριστουργηματικά γυρισμένη και πάνω απ’ όλα αισιόδοξη! Την ταινία θα έχετε την ευκαιρία να την δείτε απ’ αυτήν την Πέμπτη στους ελληνικού κινηματογράφους! Μην την χάσετε!